นาอามานทำไมถึงหายโรค?
"นาอามานผู้บัญชาการกองทัพของพระราชาแห่งซีเรีย เป็นคนสำคัญมากของพระราชา เป็นคนมีเกียรติ เพราะว่าพระยาห์เวห์ประทานชัยชนะแก่ซีเรียโดยท่านนี้ ท่านเป็นนักรบกล้าหาญด้วย แต่ท่านเป็นโรคเรื้อน…
เอลีชาก็ส่งผู้สื่อสารมาเรียนท่านว่า “จงไปชำระตัวในแม่น้ำจอร์แดนเจ็ดครั้ง และเนื้อของท่านจะกลับคืนอย่างเดิม และท่านจะสะอาด” แต่นาอามานโกรธและไปเสีย บ่นว่า “ดูสิ ข้าคิดว่าเขาจะออกมาหาข้าแน่ๆ และมายืนอยู่ และออกพระนามของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา แล้วโบกมือเหนือที่นั้น ให้โรคเรื้อนหาย อาบานาและฟารปาร์แม่น้ำเมืองดามัสกัส ไม่ดีกว่าบรรดาลำน้ำแห่งอิสราเอลหรือ? ข้าจะชำระตัวในแม่น้ำเหล่านั้น และจะสะอาดไม่ได้หรือ?” ท่านจึงหันหลังไปเสียด้วยความเดือดดาล
แต่พวกข้าราชการของท่านเข้ามาใกล้ และทัดทานท่านว่า “บิดาของข้าพเจ้า ถ้าผู้เผยพระวจนะจะสั่งให้ท่านทำสิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง ท่านจะไม่ทำหรือ? ถ้าเช่นนั้นเมื่อผู้เผยพระวจนะสั่งท่านว่า ‘จงไปล้าง และสะอาดเถิด’ ท่านยิ่งควรจะทำสักเท่าไร?” ท่านจึงลงไปจุ่มตัวเจ็ดครั้งในแม่น้ำจอร์แดน ตามถ้อยคำของคนของพระเจ้า และเนื้อของท่านก็กลับคืนเป็นอย่างเนื้อของเด็กเล็ก และท่านก็สะอาด….
นาอามานจึงกล่าวว่า “หากท่านไม่รับ ก็โปรดให้ดินที่ล่อสองตัวจะบรรทุกได้แก่ผู้รับใช้ของท่านเถิด เพราะตั้งแต่นี้ไป ผู้รับใช้ของท่านจะไม่ถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือเครื่องสัตวบูชาแด่พระอื่น แต่จะถวายแด่พระยาห์เวห์เท่านั้น"
2 พงศ์กษัตริย์ 5:1, 10-14, 17 THSV11
วันนี้ได้ฟังพระคำจากอาจารย์คิมอาจารย์ที่ฝึกชีวิตของผมณ ปัจจุบัน เรื่องนาอามานแล้วผมได้คิดแบบนี้ครับ คือมันได้เข้าใจกับวิธีการจูงนำของอาจารย์ได้มากขึ้นครับ ก็ได้เห็นตัวเองผ่านนาอามานครับ คือบ่อยครั้งที่ได้ติดตามอาจารย์ผมก็มีจิตใจที่ไม่ชอบมากๆ กับคำพูดหรือวิธีจูงนำของอาจารย์ครับ จนถึงขนาดหนีกลับบ้านก็บ่อยมาก แต่อาจารย์ก็จะโทรตามหรือไปตามที่บ้านเลยก็เคยครับตลอดสิบห้าปีที่ได้ติดตามอาจารย์
คือผมได้เห็นว่าใจผมจริงๆ แล้วคือไม่ชอบกับการอยู่ใต้เป็นรองใครครับ ก่อนหน้าที่ผมจะมาเจอกับอาจารย์ก็อยู่โบสถ์อื่นมาก่อน เป็นโบสถ์ที่ผู้นำเขาก็ไม่ได้มาลงลึกก้าวก่ายอะไรมากมายกับชีวิตส่วนตัวแบบอาจารย์ครับ
ตลอดสิบห้าปีมานี้ผมก็มีโอกาสได้เห็นลูกศิษย์อาจารย์หลายคนที่เลือกเดินจากไป ผมเองก็หลายครั้งที่หนีกลับบ้านเหมือนกัน แต่ก็ไปไม่รอดหรืออาจารย์เรียกหรือไปตามกลับมาพอฟังเรื่องนาอามานตอนนี้ก็อยากจะลองคิดใคร่ครวญลึกๆ ดีกว่า
คือตอนมองชีวิตอาจารย์ผมก็ยอมรับครับว่าอาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดีมากของคนที่ใช้ชีวิตในความเชื่อ ซึ่งในเมืองไทยตอนนี้ก็หายากครับกับผู้รับใช้ที่เดินกับพระเจ้าได้ชัดเจนแบบนี้ คือพระวจนะเป็นจริงในชีวิต ผมเองก็อยากจะได้ครับกับชีวิตแบบนี้ เพราะมันเป็นอิสรกับระบบของโลกที่เป็นทาสของวัตถุและตัวเอง
แต่พอผมเจอการฝึกของอาจารย์บ่อยครั้งผมก็ถอดใจหรือไม่ก็ปิดใจกับอาจารย์ มากเกินไปหรือเปล่า ทำไมจะต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย? ผมคงไม่ได้จริงๆ กับมาตรฐานของอาจารย์ แต่พอพูดออกไปแบบนี้อาจารย์ก็จะบอกว่าปัญหาคือผมไม่อยากทิ้งตัวเอง ยังชอบยังรักตัวเอง ไม่เชื่อพระคำว่าเชื่อตัวเองจะต้องพินาศ ก็เลยแก้ตัวอยู่เรื่อยๆ แบบนี้ อาจารย์ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งหรือหมดความหวังกับผม แต่ผมเองที่บ่อยครั้งก็หมดความหวัง ท้อที่จะไปต่อกับอาจารย์ครับ
คือ เริ่มไม่อยากจะต้องเป็นขนาดอาจารย์ครับ อยากปรับมาตรฐานลงหน่อย มันน่าจะได้ อันนี้ผมก็เคยพยายามทำตอนอาจารย์ให้กลับบ้าน ผมก็ออกไปทำดูครับ คือพยายามจะใช้ชีวิตในความเชื่อตามขนาดมาตรฐานของผมเอง แต่มันยากมากๆเลยครับกับการก้าวเข้าสู่ความเชื่อเพียงลำพังนี้ครับ
ความจริงอาจารย์ก็ให้ผมลองออกไปทำดูแล้วก็หลายครั้งแล้วก็กลับมา แต่กี่ครั้งๆ กลับมาหาอาจารย์ใจผมมันก็ไม่เคยล้มไม่เคยยอมแพ้ อาจารย์เขาบอกเขามองเห็นใจผมครับ อาจารย์บอกใจผมเหมือนเอซาว ชีวิตไม่เคยยอมแพ้เลย พระเจ้าจะทำลายกี่ครั้งๆ ก็สร้างขึ้นใหม่ พระเจ้าก็ทำลายลงอีกตั้งแต่ก่อนมาเชื่อพระเจ้าแล้ว พระเจ้าก็ทำลายหมดทุกเรื่อง ทั้งครอบครัว ธุรกิจ งานรับใช้พระเจ้า ล้มเหลวหมดทุกเรื่อง แต่ก็สร้างขึ้นใหม่อีกๆๆๆ มันเป็นลักษณะชีวิตที่ได้แต่ต้องถูกแช่งสาปเท่านั้น
ตอนที่กำลังคุยให้ฟังนี้ผมก็อยู่ในช่วงที่กำลังถูกอาจารย์ไล่ให้กลับบ้านที่โคราชอีกนะครับ และผมก็ดื้อไม่ตามอาจารย์ไม่ยอมจะรออยู่ที่บ้านโคราชครับ ผมก็ออกเผยแพร่ฯครับ ทั้งๆที่อาจารย์ก็เคยบอกเรื่อยๆ ว่าผมเผยแพร่ฯ ไม่ได้ ตอนนี้ผมเข้าใจว่างานเผยแพร่ฯ ถ้าไม่มีคริสตจักรรับรอง ก็ไปไม่ริดครับ ผมก็ไปเรื่อยๆ เกือบสองเดือนที่ออกจากอาจารย์มาก็เดินทางผ่านมาสี่จังหวัดแล้ว ก็ไม่ติดต่อไม่รับสายใครจากคริสตจักรแม้แต่ภรรยาลูกตัดขาดหมด
จนเมื่อวานผมติดต่อกลับไปหาภรรยาแล้วก็ได้คุยกัน ก็เตือนสติผมว่าตลอดหลายปีอาจารย์ก็อยากจะช่วยให้ผมได้หลุดพ้นเป็นอิสรจากจิตใจแบบนี้ จิตใจที่เชื่อแต่ตัวเอง มั่นใจว่าตัวเองเชื่อพระเจ้าได้แม้ไม่ต้องมีอาจารย์และครอบครัวหรือคริสตจักร มันไม่ใช่ความจริง มารซาตานล่อลวงให้เสียเวลาไปเปล่าๆ ทำอะไรไปพระเจ้าก็ปฏิเสธ พระเจ้าก็ได้แต่รื้อทำลายลงเท่านั้นแบบเอซาว อาจารย์ก็พยายามจะช่วยให้ได้รู้สึกตัวและยอมแพ้
ก็เลยคิดว่าความจริงพระเจ้าประสงค์สิ่งใดจากผม? พระเจ้าก็ให้พระเยซูมาตายลบล้างบาปให้กลายเป็นผู้ชอบธรรม สมบูรณ์เป็นนิตย์แล้ว ในโลกก็ให้ครอบครัวที่บริบูรณ์ที่คอยสนับสนุนอยู่เคียงข้างด้วยคือคริสตจักร ผมก็ไม่ได้ขาดแคลนสิ่งดีอันใด ผมจะอ่อนแอโง่เขลาไม่เก่งอะไรเลยก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะผมมีตัวช่วยมีโค้ชที่ดีที่สุดคือคริสตจักรหรือพระเยซูนี้ครับ ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องพยายามจะทำอะไรเพื่อจะให้ตัวเองหรือครอบครัวดีขึ้นเก่งขึ้นมากไปกว่านี้อีกแล้ว อาจารย์ก็คงจะต้องการเพียงแค่นี้จากผมเหมือนกันนะครับ
แต่บ่อยครั้งผมมองตัวเองครับ พอมองตัวเองไม่มองพระคำ ผมก็จะเริ่มระแวงสงสัยกับตัวอาจารย์ และเห็นตัวเองที่ขาดแคลนและเป็นตัวปัญหาให้กับคริสตจักรครับ และมีความคิดสงสัยว่าอาจารย์ก็คงจะหมดความอดทนกับผมและพยายามหาทางบีบให้ผมทนไม่ได้แล้วออกมาจากคริสตจักรเองครับ
คือผมไม่ได้มองเห็นว่าอาจารย์กำลังช่วยผมเหมือนที่เอลีชาช่วยนาอามานให้หายจากโรคเรื้อนอยู่ครับ ฟังพระคำบอกจิตใจแบบนี้ของผมมันเหมือนจิตใจของสัตว์ครับ คือไปตามสถานการณ์ความคิดตามอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองอย่างเดียวเลยครับ ไม่เชื่อพระคำของพระเจ้า เอซาวก็เป็นแบบนี้ครับ
อาจารย์บอกคนที่ชีวิตเกิดมาไม่ค่อยจะได้เจอกับความยากลำบากความคิดก็จะตื้น ไม่ลึกซึ้ง คนเกาหลีจะคิดลึกเพราะชีวิตผ่านความทุกข์ยากลำบากมาเยอะ เป็นเมืองขึ้นต่างชาติมาโดยตลอด ถูกเหยียบย่ำดูหมิ่นจนชิน ต้องคิดมากเพื่อจะเอาชีวิตหรือพาครอบครัวอยู่รอดได้ยังไงในแต่ละวัน
แต่ชีวิตผมมันไม่เคยที่จะเจอแบบนั้นครับ ก็เกิดมาในประเทศไทยที่อุดมสมบูรณ์ ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นใครด้วยและเกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะอีกด้วย พอมาเจออาจารย์ว่าแรงๆ หรือทำท่าดูหมิ่นผมหน่อยนึงผมก็ปิดใจแล้ว
ก็มองเห็นจิตใจตัวเองว่ามันอ่อนแอมากๆครับ ผมก็เป็นคนนึงที่ทิ้งอาจารย์บ่อยมากเลยครับตั้งแต่รู้จักอยู่ร่วมกันมา แต่อาจารย์ก็ไม่เคยทิ้งผมเลยครับ ทุกครั้งที่ผมทิ้งอาจารย์ก็ยังรอคอยให้ผมได้กลับใจกลับไปอยู่เสมอแบบนี้ครับ พูดแล้วก็ทำให้ผมคิดถึงพระคำเรืืองบุตรน้อยหลงหายครับ พระเจ้าก็อนุญาติเพื่อจะสอนกับผมแบบนี้ครับ ขอบคุณพระเจ้าพระเยซูครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
