เมื่อใดที่รู้สึกเหนื่อยล้า
ลองทำชีวิตให้เล็กลง
สู่ความเป็นธรรมชาติและธรรมดา
เกี่ยวข้องกับผู้คนให้น้อยลง
เกี่ยวข้องกับวัตถุสิ่งของให้น้อยลง
แล้วเติมความว่างให้กับตัวเอง
ด้วยการ "วางเฉย" และ "ปล่อยวาง"
วางเฉย คือ ไม่หวั่นไหวกับความยินดีหรือยินร้าย
ตั้งจิตใจให้อยู่ตรงกลาง
โดยปราศจากอคติต่อทุกสิ่งที่ได้สัมผัส
ปล่อยวาง คือ ไม่ยึดติดกับสิ่งใด
ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ด้วยสติปัญญาที่เข้าใจว่า
ทุกสิ่งที่เกิดนั้นล้วนตั้งอยู่เพียงชั่วคราว ไม่นานก็ดับไป
จะมีประโยชน์อันใดที่เราไปแบกมันไว้...✍️By ศุชีวา