เที่ยวไปทั่วกับหมอเฉลิมชัย ในทริปนี้เป็นการเดินทางท่องเที่ยวกับเพื่อนแพทย์จุฬารุ่น 34 (MDCU 34)
ทีมแพทย์จุฬาฯรุ่น 34
ต่อเนื่องจากที่เขียนเรื่อง แสงสีทองที่แม่กลอง กับเพื่อนพ้องน้องพี่
ต่อจากตอนที่แล้ว หลังจากที่ได้เยี่ยมชมตลาดน้อย ซึ่งเป็นตลาดน้ำของชาวบ้านแม่กลองแท้แท้แล้ว
เราก็แวะมาเยี่ยมตลาดน้ำอัมพวาที่โด่งดัง วันนี้บรรยากาศเปลี่ยนแปลงแตกต่างไปจากสมัยก่อนมาก ผู้คนมากมาย เสียงจ้อกแจ้กจอแจ มีสีสันชีวิตชีวามากทีเดียว
ตลาดน้ำอัมพวา
ถ้าใครที่ชอบความคับคั่ง มีชีวิตชีวาของนักท่องเที่ยว มากไปด้วยผู้คน ที่นี่จะไม่ผิดหวังเลย มีเรือสัญจรไปมามากมาย มีนักท่องเที่ยวต่างชาติเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวจีน อาหารต่างๆขายดิบขายดี คึกคักมาก
พวกเราใช้เวลาเดินชมตลาดไม่นานนัก หลังจากถ่ายภาพกับบรรยากาศของตลาดน้ำอัมพวา เพื่อเปรียบเทียบกับความทรงจำในอดีตเสร็จแล้ว เราก็ไปต่อกันที่อาสนะวิหารแม่พระบังเกิด
โบสถ์สไตล์โคธิกที่แสนงดงาม
เมื่อขึ้นจากเรือ จะเห็นโบสถ์สไตล์โคธิกของตะวันตก ที่งดงามโดดเด่นเป็นสง่า
ในขณะที่กำลังถ่ายรูปกันอยู่นั่นเอง พวกเราก็สังเกตุเห็นแสงสีทอง และอีกหลากหลายสีสัน ขยับพ้นเมฆออกมา สวยงามน่าตื่นตาตื่นใจมาก
ทุกคนเลิกถ่ายภาพโบสถ์ในทันที แล้วเฮโลกันมาถ่ายแสงสวยจากก้อนเมฆแทน
แสงจากก้อนเมฆที่สวยงามมาก
คุณหมอจอยแห่งเมืองจันท์ ได้พบเห็นมุมสุดยอดของการถ่ายแสงดังกล่าวคือ ให้ขยับมุมถ่ายรูปมาจนกระทั่งใกล้พระแม่มารีที่หน้าจั่วของอาคาร ตรงกับแสงสวยจนทำให้แสงหลากสีดังกล่าวดูเหมือนแผ่รัศมีออกมาจากพระแม่มารี สวยงามมาก
หลังจากอิ่มเอิบใจกับแสงสวยงามจากก้อนเมฆโดยธรรมชาติ ซึ่งนานนานจะได้เห็นสักครั้งแล้ว เราก็เดินทางไปทานอาหารเย็นกันที่คลองผีหลอก (ชื่อดูน่ากลัวมาก)
ร้านอาหารซิกเนเจอร์ที่คลองผีหลอก
เป็นอาหารชาวเลที่นับว่าเป็นซิกเนเจอร์ (Signature) ของแม่กลองแท้แท้ ซึ่งหมอเป๋อเจ้าถิ่นได้แนะนำพวกเรา
อาหารค่อนข้างโดดเด่นมาก เช่น ไข่แมงดา ปลาหมึกกะปิพื้นบ้าน ปลาทูใบมะกรูด รสชาติอร่อยสุดสุด ผู้เขียนได้ลองชิมไข่แมงดาเป็นครั้งแรกในชีวิต ต้องยอมรับว่ารสชาติดีคือมันมาก
ส่วนกิจกรรมดูหิ่งห้อยต้องงดไปโดยปริยาย เพราะเดิมตั้งใจใช้ทางลัดเป็นคลองสาขาของแม่กลอง แต่ค่ำวันนี้คลองดังกล่าวปิด ถ้าจะไปต้องอ้อม ใช้เวลาไปกลับ 2 ชั่วโมง จึงลงมติเอกฉันท์ว่า ยกเลิก
กลับมาพักผ่อนที่รีสอร์ท ห้องพักสะอาดสะอ้าน เย็นสบาย คุ้มค่าสมราคาที่สบายกระเป๋า
เช้าวันรุ่งขึ้น กลุ่มเราแยกเป็นสามกิจกรรม ตามลักษณะเฉพาะของการเที่ยวกลุ่มแพทย์จุฬาฯ คือตามอัธยาศัย ตามใจทุกคน สบายๆ
ตลาดร่มหุบ
สำหรับคนตื่นเช้า ก็จะไปเที่ยวตลาดร่มหุบ อีกกลุ่มก็จะทำบุญตักบาตริมแม่น้ำแม่กลอง ซึ่งหลวงพ่อจะมารับบาตรตอน 6 โมงเช้า ส่วนกลุ่มที่สามคือคนไม่ชอบตื่นเช้า ก็จะใช้เวลาตามสบาย
แล้วทุกคนมาทานอาหารเช้าพร้อมกัน ก่อนจะไปลงเรือหางยาวตอน 9 โมง 15 นาที
ผู้เขียนเลือกอยู่ในกลุ่มกิจกรรมที่สาม แต่แล้วก็โชคดี คนที่ไปร่วมกิจกรรมที่หนึ่งคือ ตลาดร่มหุบบอกว่า ไปตอนเช้าแล้วพบว่าร้านค้าน้อยร่มหุบยังไม่พรึ่บพรั่บเพียงพอ จะขอไปซ้ำตอน 8 โมงเช้าอีกครั้ง ครั้งนี้เนื่องจากไม่เช้ามาก ผู้เขียนจึงไม่พลาดแน่นอน ไปร่วมตลาดร่มหุบด้วย
ตลาดแห่งนี้ ชาวบ้านจะมาวางแผงขายของ จะมีทั้งการกางร่มกางเต็นท์ล้ำเข้ามาในบริเวณรางรถไฟ พอรถไฟเล่นมาจะเข้าสถานี ก็ต้องเร่งรีบเก็บร่ม จึงเป็นที่มาของคำว่า “ตลาดร่มหุบ”
นักท่องเที่ยวถ่ายภาพกับตลาดร่มหุบ
นักท่องเที่ยวจะแวะมาถ่ายรูปถ่ายวิดีโอกันสนุกสนาน น่าจะมีไม่กี่แห่งในโลกนี้ ที่มีตลาดรุกล้ำเข้ามาในเขตทางรถไฟ แล้วก็ต้องเก็บข้าวของกัน กลายเป็นจุดเด่นของการท่องเที่ยวของจังหวัดไปได้ในที่สุด น่าทึ่งดี
หลังจากนั้น เราก็มาแวะทานบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงอยู่ติดกับตลาดร่มหุบ ซึ่งเปิดมามากกว่า 80 ปี ชื่อ ก๋องเมงจั้น เส้นบะหมี่เหลืองเหนียวนุ่มกำลังดี หมูแดงเกี๊ยวใช้ได้เลย แต่หมอเป๋อเจ้าถิ่นแห่งลุ่มน้ำแม่กลอง บอกว่าเค้าทานมาตั้งแต่เด็ก ถือว่ารสชาติตกลงไปนิด ยังสงสัยอยู่ว่า ถ้ารสชาติไม่ตกลงไปเลยเนี่ย มันจะอร่อยขนาดไหน
ร้านก๋องเมงจั้น
แล้วเราก็จะไปลงเรือหางยาว โดยขับรถไปทางคลองโคน ซึ่งต้องผ่านกล้วยทอดเจ้าดัง “คุณหน่อง” ก็เลยแวะซื้อเอาไปให้เพื่อนเพื่อนทานในเรือ พร้อมกับข้าวต้มไม่ต้องมัด เพราะเป็นกล้วยเต็มทั้งลูก ข้าวเหนียวหุ้มแล้วกลมดิก
กล้วยทอดเจ้าอร่อย
เราลงเรือหางยาวที่บ้านไม้ชายเลนรีสอร์ท ลำละ 10 คน แล่นไปตามคลองย่อยเพื่อที่จะชมป่าชายเลนอากาศเย็นสบายมากๆ ลมพัดเข้าเรือหางยาวตลอดเวลา ดีกว่าล่องเรือแม่น้ำแม่กลองเมื่อวานมากทีเดียว
สัตว์นานาชนิดที่พบระหว่างทาง
ได้พบเห็นทั้งปูก้ามดาบ ปลาตีน ลิงแสม นกหลากหลายชนิด แม้กระทั่งนกกาน้ำสีดำ
พวกเราได้เตรียมกล้าไม้โกงกางมาปลูกด้วย เพื่อเป็นการท่องเที่ยวที่จะฟื้นฟูป่าชายเลนไปในตัว คือนอกจากจะเที่ยวอย่างสนุกสนานไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมแล้ว ก็ถือโอกาสฟื้นฟูสิ่งแวดล้อมไปด้วย
ลงไปปลูกกันจริงๆจังๆ โคลนเลนลึกประมาณครึ่งน่อง รู้สึกเย็นสบายและเหนียวหนืดดี ตามที่เพื่อนบอก (แปลว่าไม่ได้ลงไปด้วยตัวเอง 555 )
ลงไปปลูกป่าชายเลน
มื้อกลางวันเราแวะทานอาหารบนกระเตง ซึ่งเป็นลักษณะบ้านสูงโปร่ง ยกพื้นบ้านเหนือน้ำขึ้นไปสูงพอสมควร ลมโกรกเย็นสบายมาก
กะเตงทานอาหารกลางวัน
ข้างล่างจะเลี้ยงหอยนางรม โดยเอาเชือกมาห้อยไว้ รอประมาณหนึ่งถึงสองปี เค้าจะได้ขนาดที่ต้องการ
เลี้ยงหอยใต้กะเตงไปด้วย
อาหารกลางวันมื้อนี้ยอดเยี่ยมอีกเช่นกัน เป๋อซึ่งเป็นเจ้าภาพทริปนี้และเป็นคนแม่กลอง ได้คัดสรรและกลั่นกรองร้านอาหารอย่างดีมาให้กับพวกเราทาน
บรรยากาศป่าชายเลนแม่กลอง
ถ้ามาทานกันเอง คงจะไม่ได้ทานอาหารที่ดีและอร่อยมากขนาดนี้
อาหารอร่อยที่กะเตงกลางป่าชายเลน
หลังจากอาหารกลางวัน ก็แวะไปบ้านหมอเป๋อที่อยู่ปากแม่น้ำแม่กลองที่ไหลลงอ่าวไทย โดยเส้นทางที่จะไปนั้น พวกเราได้แวะส่วนจัดแสดงหุ่นเหล็กของศักดิ์สิทธิ์อันลอยด์ เฉพาะงานฝีมือหุ่นเหล็ก ต้องถือว่ายอดเยี่ยมระดับโลก
เมืองหุ่นเหล็ก
ถ้าได้ผู้จัดการสถานที่และทำการตกแต่งบริเวณอย่างมืออาชีพ เชื่อว่าจะเป็นจุดแวะที่มีชื่อเสียงและสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างชาติได้เป็นอย่างดี
หลังจากออกจากหุ่นเหล็กแล้ว ก็แวะมาพักผ่อน พูดคุย ว่ายน้ำ และทานอาหารกันที่บ้านริมฝั่งแม่น้ำแม่กลองของหมอเป๋อ มองเห็นอ่าวไทยชัดเจนมาก
ปากแม่น้ำแม่กลอง กว้างใหญ่เหมือนทะเล
โดยปากแม่น้ำแม่กลองนี้กว้างมาก คะเนด้วยสายตาน่าจะหลายร้อยเมตร จึงทำให้มีบรรยากาศความรู้สึกเหมือนบ้านอยู่ริมทะเล มากกว่าบ้านอยู่ริมแม่น้ำ
แล้วเหตุการณ์ตื่นเต้น !! ก็มาถึง เป๋อของเรา อดีตนักกีฬาว่ายน้ำและโปโลน้ำของจุฬาฯ เติบโตมาแบบเด็กแม่กลองแท้แท้ จึงมีทั้งเรือพาย เจ็ตสกี วินด์เซิร์ฟ ครบเครื่อง
มักจะพาเพื่อนเพื่อนมาเล่นกีฬาทางน้ำกันที่บ้านเป็นประจำ เคยพาพวกเรานั่งเรือย้อนจากปากแม่น้ำขึ้นไปถึงตลาดน้ำอัมพวามาแล้ว
วันนี้เป๋อเล่นวินด์เซิร์ฟของโปรด ในช่วงตอนเย็นที่ลมและคลื่นที่ปากอ่าวแม่กลองแรงนิดหน่อย ฟ้ากำลังครึ้มครึ้ม
ช่วงแรกของการเล่นวินด์เซิร์ฟ
พอเล่นไปได้ประมาณ 5 นาทีเท่านั้นเอง พายุฝนก็เกิดขึ้นมาอย่างแรง ตกกระหน่ำทันทีทันใด ฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตา ที่สำคัญลมแรงมากๆ พัดจากปากอ่าวเข้ามาในแม่น้ำ ประกอบกับมีน้ำทะเลหนุนด้วย
ทำให้เป๋อเอาวินด์เซิร์ฟไม่อยู่ ล้มลงหลายครั้ง ตั้งใบก็ไม่สำเร็จ ทำให้ถูกทั้งคลื่นและลมพัดห่างออกจากหน้าบ้านไกลมากขึ้นเรื่อยเรื่อย
คลื่นลมแรงจนเอาไม่อยู่
พวกเราก็เป็นกังวลกันมาก ค่อยยังชั่วหน่อย ที่หมอป๊อบศัลยแพทย์มือดีอีกคน ได้ใช้กล้องซูมกำลังสูงติดตามภาพทุกการเครื่องไหวของเป๋อ พร้อมรายงานให้กับเพื่อนเพื่อนที่เป็นห่วงทราบเป็นระยะ ราวกับเป็นการรายงานของนักข่าว CNN ก็ไม่ปาน
หลังจากที่ลอยไปไกลมากพอสมควร เกือบจะลับสายตาจากกล้องของหมอป๊อบ ก็เห็นเรือหางยาวเข้าไปช่วย แต่แล้วเราก็ตกใจ ที่เรือหางยาวกลับใช้พายพายแทน แสดงว่าเครื่องยนต์น่าจะมีปัญหา
เราไม่ทราบว่าเหตุการณ์เป็นอย่างไรต่อไปอีกแล้ว เนื่องจากพายุฝนที่พัดกระหน่ำอย่างรุนแรงประกอบกับวินเซิร์ฟที่ลอยไกลออกไปมาก แม้กล้องซูมกำลังสูงของหมอป๊อบ ก็มองไม่เห็น
ต่อมานานพอสมควร ญาติของเป๋อที่บ้าน ก็ได้แจ้งพวกเราว่า เป๋อปลอดภัยดีแล้ว ลอยไกลไปจนถึงหน้าบ้านน้องชายซึ่งเป็นคนแม่กลองเหมือนกัน แล้วก็ได้โทรแจ้งให้ทางนี้เอารถไปรับ
ไม่นานนัก รถก็นำเป๋อกลับมาส่ง พวกเรารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ภาพแรกที่ปรากฏต่อสายตา เราก็ดีใจกันมาก เฮกันทันที เพราะเป๋อปลอดภัยดี หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส
จบลงด้วยดี เพื่อนเรากลับมาอย่างปลอดภัย
เล่าให้พวกเราฟังว่า ไม่คิดว่าพายุจะมาเร็วและแรงมากขนาดนี้ แล้วได้เริ่มตระหนักว่า ตนเองเริ่มแก่แล้ว (555) ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ยังหนุ่ม เหนื่อยมากๆเหนื่อยสุดๆ กับการเอาใบขึ้นตั้งรับลม
ทุกอย่างจึงจบลงแบบแฮปปี้เอนดิ้ง เป็นทริปแม่กลอง สามวันสองคืน ที่มีความสุขในหมู่เพื่อนพัอง แพทย์จุฬารุ่น 34
เราได้เห็นแม่กลองสดสวยแบบธรรมชาติมาก เห็นวิถีชีวิตริมสองฝั่ง วัดวาอาราม รีสอร์ท ร้านอาหาร ป่าชายเลน ตลาดน้ำที่เป็นเสน่ห์ซิกเนเจอร์
อาหารเย็นบ้านหมอเป๋อ
ที่สำคัญ อาหารไฮไลท์ที่บ้านหมอเป๋อ ในการเลี้ยงมื้อเย็นส่งท้ายยอดเยี่ยมมากมากครับ
อย่างไรก็ตามความสุขสูงสุดของการท่องเที่ยว คือเพื่อนร่วมเที่ยว เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็สนุกและมีความสุขเสมอ
55 ถูกใจ
12 แชร์
12.9K รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
- 55
- 12
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2023 Blockdit
