ศิลปะแห่งการผัดวันประกันพรุ่ง
หนังสือเล่มนี้พามารู้จักกับ ‘การผัดวันประกันพรุ่งแบบมีโครงสร้าง’
หากให้อธิบายง่ายๆ คือ เรามีงานสำคัญ 2 สิ่ง และเราไม่อย่างทำงานหนึ่งจึงไปทำงานอื่นแทน
ตัวอย่างของอาจารย์จอห์น เพอรี คือใช้เวลาเขียนหนังสือเล่มรี้แทนที่จะไปให้คะแนนรายงานของนักศึกษา
ลองสังเกตดีๆ
ว่ายากมากที่เราจะผัดวันประกันพรุ่งโดยไม่ทำอะไรเลย อย่างน้อยก็ไปทำสิ่งที่มีประโยชน์ แม้มีเล็กน้อยกก็ตาม
แต่เราก็อาจคิดว่า แล้วภาระงานที่สำคัญๆอื่นๆจะไม่ทำหรอ จริงๆแล้วมันอยู่ที่การเลือกครับ งาน2งานนั้น ดูเหมือนมีเดดไลน์ แต่จริงๆไม่ใช่ และงานนั้นดูเหมือนสำคัญมากๆ แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี
บางคนอาจไม่รู้ตัวว่า การเป็นนักผัดวันประกันพรุ่งเป็นคนยึดติดความสมบูรณ์แบบ ดังนั้นลองคิดดูคร้บว่าต้นทุน ประโยชน์ที่เราทำได้จากงานที่ไม่สมบูรณ์แบบเพียงพอหรือยัง ถ้าพอก็ลงมือได้เลยครับ
การเขียนรายการสิ่งที่ต้องทำ
เวลาเราเขียนสิ่งที่ควรทำเอาไว้ และได้ขีดฆ่าเมื่อทำเสร็จเราจะรู้สึกดี ดังนั้น ซอยย่อยออกมาเลยครับ อาจารย์ผู้เขียนก็บอกว่า ตอนเช้าเขาเขียนถึง 7ข้อ จากตื่น ลุก พับผ้าห่ม จนถึงชงกาแฟ
ซึ่งเข้ามาเราก็ได้ขีดไปถึง7ข้อแล้ว มันทำให้เรารู้สึกดีได้มากครับ
แต่ข้อควรระวังคือควรเขียนรายการที่จะทำในคืนก่อนนะครับ
หรือบางครั้งหากอยากเอาชนะผัดวันประกันพรุ่งก็ต้องร่วมมือกับคนที่ไม่ผัดวันประกันพรุ่งครับ
เพราะถ้าจับคู่คนแบบเดียวกันงานก็ไม่เสร็จแน่ๆครับ
อีกสิ่งที่ชอบจากเล่มนี้คือ บางที รายการที่ต้องทำรายการบนๆมันหายไปเองจากการผัดวันประกันพรุ่งแบบมีโครงสร้างของเราครับ
คำแนะนำอีกอย่างคือ อย่าทำงานนั้น หากพรุ่งนี้งานมันจะหายไปเอง แต่จริงๆอาจจะไม่มีประโยชน์นัก เพราะ นักผัดวันประกันพรุ่งแบบมีโครงสร้างทำเป็นปกติอยู่แล้วว
หนังสือเล่มนี้ไม่ได้หนามากครับ ใจความประมาณนี้เลยในเล่ม แต่เพียงเท่านี้กลับทำให้ผมรผู้สึกดีขึ้นมากทีเดียว แม้จะแก้ผัดวันประกันพรุ่งไม่ได้มากก็ตาม555
สุดท้ายหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ทำให้หายผัดวันประกันพรุ่งได้ขนาดนั้น เพียงแต่การได้อ่านเล่มนี้ จะทำให้รู้สึกดีขึ้นแม้เราจะผัดวันประกันพรุ่งครับ และเราก็สามารถทำอะไรที่สำคัญให้เสร็จได้แม้เราจะผัดวันประกันพรุ่งก็ตาม
ผู้เขียน John Perry
จำนวนหน้า หน้า
สำนักพิมพ์ Amarin how-to
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
