4 ก.ย. 2023 เวลา 13:49 • ความคิดเห็น
ถ้าอายุผม33 แล้วแล้วล้มเหลวในชีวิต มใครให้มากกว่าน้ไมครับมาเหลาให้ฟังพูดคุยกันครับ?
คำถามนี้ถูกลบ
คนน่ะมีพลาดมีล้มทั้งชีวิตแหละคะ ล้มแล้วลุกหรือไม่เปลี่ยนแปลงอย่างไร แอดมินเองชีวิตเริ่มจากติดลบเพราะเรียนมอ พ่อไม่มีเงินแม่เสียตั้งแต่7 ปี เข้าเรียนมอ.ตัองยืมเงินคนอื่นมาขนาดมอ.แถวท่าพระจันทร์ถ้าเป็นสมัยนึ้โอกาสเรียนไม่มีหรอก อยากเรียนหมอคะแนนสอบเข้าไม่พลาดถ้าเลือกแต่ไม่เลือกรู้ว่าไม่มีปัญญาเรียนจบมาไปทำงานเงินเดือนแรก
เทกระเป๋าให้พ่อเกลี้ยงแรกว่าจะให้ครึ่งหนึ่งแต่พอเห็นพ่อวันนั้น เหลือติดตัวเองแค่สองร้อย
ตอนนั้นเงิน ป.ตรีข้าราชการเริ่ม4700 เอกชนอย่างเรารับ 8300เพราะเกียรตินิยมมาถือว่าเริ่มต้นดีเราใช้เวลาทำงาน3 ปีกว่าและเริ่มที่ตะกายทางทำงานเเละเพิ่มประสิทธิภาพ จนจากบ้านเช่าข้าวซื้อช่วยพ่อส่งนองส่งพี่ จนต้องเรียกว่ายุคทองเรามีบ้านมีที่ดินจากที่เราทำงานบ้านเช่าข้าวซื้อ ตอนที่อายุ สามสิบต้น 24 จนอายุ 34 ฟองสู่เมืองไทยแตก ในปี 38 เราล้มแบงค์ที่ทำงานหนี้เน่าเพราะการเมือง ท้ายสุดเราเอาบ้านเข้าแบงค์หลังจากซื้อมาสด
และขายที่ได้เงินมาน้องเพิ่งเรียนจบมาแบ่งเงินให้และเรายกบ้านให้น้องผ่อนต่อเราเอาเงินที่เหลือไปเรียนต่อ แต่ก่อนไปเราได้มีโอกาสทำงานชิ้นสำคัญถวายพระเกียรติฯ.พ่อหลวง ร.๙ ตอนนึ้เราไปเริ่มใหม่ในศาสตร์ที่พระราชานำทางเอาไว้ จากศาตร์เดิมคือ เกี่ยวกับการเงิน
เราเริ่มศาสตร์เกี่ยวกับน้ำ เมื่อกลับมาได้มีโอกาส ทำงาน แม้เงินเดือนไม่มากแต่เราภูมิใจและเข้าใจโลกมากขึ้นนำคำสอนพระองค์มาฝังกับการทำงานและในชีวิตมากขึ้นใน ปี 2544 จนท้ายสุดเมือ่อสองเดือนที่แล้ว เราก็เปลี่ยนวิถีของเราอีกที ตอนนี้วัดดวงกัน ถึงเราอยากได้เงินมากขึ้นเพราะลูกเราเรียนหมอเราส่งคนเดียว ใช้เงินเยอะแต่เงินจะบังความจริงที่ควรทำไม่ได้
ตอนนี้เหมือนจะล้มก็ไม่ล้ม
จะลุกขึ้นก็ไม่ใช่ เพราะสถานะการณ์ มันบังคับ แต่เรารู้ว่าถ้าไปต่อ และเหตุการณ์นิ่ง ทุกอย่างจะดีกว่านี้ แค่ว่าจะหมดเวลาของเราก่อนหรือไม่เท่านั้น ตอนนี้ เรา 53 ช่วงนี้เหมือนว่าเราล้ม แต่สมองและความคิดวิสัยทัศน์ทำให้เรารู้ว่า อย่าใช้เรื่องเงินมาวัดระดับในชีวิต แต่การวัดระดับในชีวิตคือความคิดที่จะไปต่อและแก้ปัญหาอย่างไร และการใช้ความรู้ความสามารถที่มีเพื่อประโยชน์คนรอบข้างและตนเองแค่ไหน
ในการล้มรอบแรก เราล้มแต่เราช่วยพ่อเรามาตลอดส่งน้องและพี่จนจบ เอื้อให้พวกเขา แต่พอในคราวนี้ถ้าถือว่าล้ม..ความรู้ความสามารถเราช่วยคนได้หลายจุด ในเรื่องระบบน้ำและการเกษตร เป็นสิ่งที่เราภูมิใจ แม้ลูกเราต้องลำบาหน่อยเรื่องเรียนเพราะเงินไม่คล่อง และเราคิดได้ว่าถ้าเราสะดุด
เราอาจเซถลา ไปต่ออย่าปัดเป๋สักระยะ แต่เมื่อเราล้มแม้จะเสียเวลาตั้งหลักสักนิด แต่เราจะมองหาเหตุและผลที่จะแก้ไขไปต่อและสร้างอะไรๆขึ้นมา ตอนนี้แม้เงินจะสำคัญในการดำรงค์ชีวิต แต่ความเป็นมนุษย์สำคัญกว่า
โฆษณา