คำสอนจากอาจารย์: การพึ่งพาอาศัย
ชีวิตพึ่งพา
ใจไม่พึ่งพิง
ชีวิตนั้นมีสายใยแห่งการพึ่งพาอาศัยกันซ่อนเร้นอยู่
เนื่องจากไม่มีสิ่งใดสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยตนเอง
หากเราสังเกตสิ่งต่าง ๆ ด้วยจิตใจที่ลึกซึ้งจะพบว่า
‘สิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นจากการประกอบกันของเหตุปัจจัยมากมาย’
ปรากฏการณ์ของความเชื่อมโยงเช่นนี้
แสดงถึงสายสัมพันธ์อันอ่อนโยนของธรรมชาติ
รวมทั้งยังเชื้อเชิญให้เราเรียนรู้ถึงความรักที่แท้จริง
นั่นคือ ‘การเกื้อกูลและการให้อิสระ’
แต่ด้วยเมฆหมอกแห่งความไม่รู้ตัว
ความไม่เข้าใจในธรรมชาติของชีวิต
รวมทั้งตะกอนความทุกข์ที่ครอบงำจิตใจ
อาจทำให้เราเผลอจัดวางจิตใจขัดแย้งกับความจริงของชีวิต
ซึ่งนำไปสู่ภาวะของการพึ่งพิงบางสิ่ง
เพื่อตอบสนองความสบายกายและความสบายใจเพียงชั่วคราว
จนนานวันเข้าอาจแปรเปลี่ยนเป็น
‘การตกเป็นทาสของสิ่งที่เข้าไปพึ่งพิง’
กลายเป็นการยึดติด การติดใจ และการเสพติดในสิ่งนั้น
การพึ่งพิงจึงไม่ใช่สายสัมพันธ์ที่เกื้อกูลให้อิสระ
แต่เป็นการปิดกั้นอิสรภาพอันกว้างใหญ่ไพศาลของชีวิต
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
