เพราะเราเคยเกิดมาใช้อารมณ์อยาก อยากกินสิ่งนั้น สิ่งนี้ เกิดมาก็นอนกิน หัดคลานไปหาของกิน ไปหาของเล่น พอนั่งได้ก็นั่งเล่นนั่งกิน ลุกยืนได้ ก็ไปยืนขอของกินของเล่นยืนกิน คนเรานั่นเกิดมามีกายก็มี กิริยายืน เดิน นั่ง นอน เค้าเรียกว่า เดินอยู่ในกิริยาของที่มีแต่กรรม สร้างกรรมด้วยกิริยาทั้งสี่ ที่อารมณ์นั่นปรุงแต่งขึ้น จิตที่เกิดมามีกาย ก็มีอารมณ์ปรุงแต่ง..เกิดมาที่ไร ก็ต้องมีกิริยาของผู้ที่มีกรรม ..ยืนเดินนั่งนอน ด้วยอารมณ์ที่เกิดขึ้น ..เดี๋ยวเรื่องนั้นเรื่องนี้
คราวนี้ ก็มีรอยของการที่จะหยุดยั้งกรรม คือ รอยทั้งสี่ ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยืนเดินนั่งนอน ภาวนาพุทโธ ขึ้น ให้จิตมาอยู่กับคำภาวนา..กิริยาทั้งสีี ยืนเดินนั่งนอน .จิตไม่นึกคิด ไม่ห่วง ไม่ยึดนึกถึงเรื่องของวัตถุสิ่งของทั้งที่มีชีวิตไม่มีชีวิต ไม่มีอารมณ์ปรุงแต่ง จิตเป็นมัชฌิมา..เฉยๆ .เราเอายาสี่ขนานขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า มากิน..ให้จิต..พ้นไปจากจากโรค .อยากๆ อยากเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เกิดมาทีไร ก็อยากอยู่ร่ำไป..กี่ชาติ ก็เกิดมาทะเยอทะยานอยาก จมอยู่กับวัตถุสิ่งของในโลก จึงต้องมาเกิดตายๆร่ำไป
กิริยาที่..ที่เราใช้ เป็นกิริยา..ที่สร้างบุญกุศลบารมี ..หนีเวรกรรม หยุดยั้งกรรมชั่วขณะหนึ่ง ยืนเดินนั่งนอน ..เรามีการบันทึก การกระทำของจิตตัวเองมีมั้ย ..เมื่อไม่มี ..มันก็บันทึกแต่เรื่องราว ที่เราใช้กาย มีกายวาจาใจ ไปตามโลก ..โลกก็คือ อารมณ์ที่เกิดขึ้น ..โรคที่หลงใหลในอารมณ์ในเรือนกาย นำเกิดนำตาย ..เพราะมีโรคที่ฝั่งแน่นติดอยู่ในจิต โรคโลภโกรธหลง .รักษาให้หายไม่ได้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
