มันเป็นเรื่องของผู้ที่โลภมากทะเยอทะยาน ด้วยความโลภ บ้างก็ทะเยอยาน อยากมีเงินมีทอง มีทรัพย์สินเงินทอง ก็หลอกใช้ผู้อื่นให้กระทำ ได้ผลประโยชน์มาก็กินรวบเก็บเกี่ยวคนเดียว แล้วก็เจียดแบ่งปันเศษๆ
เหมือนที่เค้าเอาฟางแห้งๆ ให้ควายกิน ควายช่วยไถนา ช่วยลากช่วยเรื่องทำนา ..ยอดข้าวก็ไม่ได้กิน.ข้าวอ่อนเค้าก็ไม่ให้กิน ..ควายก็กินแต่หญ้าแห้ง ๆ ทำนาเสร็จ ..เรียบร้อย ..ไม่มีเนื้อจะกิน ..ก็เอาเนื้อควายนี้แหละ เอามากิน ..มันเรื่องของคนที่ไม่ผู้จักคุณอะไรเลย จิตผู้ใดเป็นเยี่ยงนี้ เค้าย่อมไม่มีความกตัญญูรู้คุณอะไร ไม่เห็นใครมีค่าอะไร มันก็เป็นอย่างนี้แหละ
อีกพวกหนึ่ง พวกทะยาน อยากยิ่งใหญ่ หวังลาภยศฐานบรรดาศักดิ์ ..ทะเยอทะยาน เอาแต่ใจตัวเอง ..ทิฐิของตัวเองเป็นใหญ่
.พวกนี้ก็หลอกใช้ ขุนพลซื่อๆ ทำนั้นทำนี่ ..หลอกใช้เค้า ..เป็นสะพาน เพื่อแอบอ้าง เป็นบันไดหาซื่อเสียงเกียรติยศ มันจึงมีเรื่องคนของข้า นายของข้า ..พอนายเป็นใหญ่ ยิ่งใหญ่ ..ก็ลืมตัวลืมตน กลับมองเห็น .เพราะนายไร้ซึ่งฝีไม้ลายมือ มิใช่นักรบ..ขุนพลก็มีความสามารถ น่าวิตก .เมื่อเสร็จงาน ..ก็ต้องหาทางกำจัด .มิให้เก่งเกินหน้าเกินตา เพราะขุนพล ก็ต้องมีบริวาร เอามาอยู่ใกล้ .มันอาจเกิดหมั่นไส้ ไม่ชอบใจ จะเป็นพิษเป็นภัย ..พวกไม่รู้คุณอะไรเลย เป็นคนชั่วได้สมบูรณ์เลย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
