การตายที่เรียกว่า "ฆ่าตัวตาย" นั้น
ก็เป็นการตายก่อนอายุขัยอย่างแน่นอน ครูบาอาจารย์บอกเอาไว้ว่าคนที่ฆ่าตัวตายโดยส่วนมากก็จะลง "นรก" ทันที เนื่องจากการฆ่าตัวตายถือเป็นการเบียดเบียนชีวิตตนเองให้ได้รับทุกขเวทนา และจิตสุดท้ายก่อนจะตายนั้นย่อมเศร้าหมองมากถึงมากที่สุด
ในบางความเชื่อก็ว่า. . .
ดวงจิตบางส่วนที่ยังไม่ลงนรก
อันเนื่องมาจากการฆ่าตัวตายด้วยปัจจัยต่าง ๆ
ก็จะอยู่ในโลกวิญญาณรอจนกว่า
จะถึงอายุขัยของตัวเองจริง ๆ
แล้วจากนั้นจึงไปตามกระแสของกรรม
ซึ่งแน่นอนว่าย่อมไปตามกระแสบาป เพราะบาปกรรมสุดท้าย ซึ่งเป็นบาปหนักที่ได้กระทำต่อตนเองคือ
การฆ่าตัวตาย. . .
เว้นเสียแต่ว่าในระหว่างนั้น
จิตของเขาสามารถระลึกถึงบุญกุศลได้
จึงพอมีทางไปในทางที่ดีอยู่บ้าง
แต่โดยส่วนใหญ่แล้วย่อมไม่รอดพ้นจาก "นรก" เพราะจิตสุดท้ายมีความเศร้าหมองเป็นเหตุให้เกิดในอบายภูมิอยู่แล้ว
ส่วนในอีกความเชื่อก็ว่าแม้จะฆ่าตัวตายหรือตายก่อนอายุขัยด้วยปัจจัยใดก็ดี ย่อมเกิดในภพภูมิใหม่ทันที หากไม่เกิดในนรกก็จะเกิดเป็น "เปรต" หรือ "อสุรกาย" ที่เราชอบเรียกว่า "ผีเร่ร่อน" เพราะเปรต และอสุรกายก็มีหลากหลายประเภท ดังนั้น จึงมีรูปร่างหน้าตาที่ไม่เหมือนกันตามบาปกรรมที่มากหรือน้อยต่างกัน และพวกเขาสามารถปรากฎกายเพื่อขอส่วนบุญจากคนได้ หากเขามีกำลังจิตเพียงพอ เมื่อเราเห็นพวกเขาใส่เสื้อผ้าขาด ๆ สกปรก มอมแมม ดูซอมซ่อก็เรียกว่า "ผี" ไปหมด
อย่างไรแล้ว. . .
ไม่ว่าจะเป็นความเชื่อไหน ? เกี่ยวกับกรณีการฆ่าตัวตายหรือตายก่อนอายุขัยว่าหลังจากตายแล้วจะไปอยู่ภพภูมิไหนกันแน่ ? สิ่งเหล่านี้คงไม่สำคัญไปกว่า "บาปมหันต์" ที่เกิดจากการฆ่าตัวตาย และจิตนั้นย่อมหม่นหมองมากจนหลงผิด จิตเป็นมิจฉาทิฐิมีโมหะครอบงำ ซึ่งจะถอนจากความเศร้าหมองนี้ได้ยากยิ่ง และความเศร้าหมองนั้นก็เป็นเหตุให้ไปสู่อบายภูมิแน่นอน
สำหรับการ "ฆ่ากันตาย" นั้น. . .
ย่อมมีเหตุจากทั้งกรรมในอดีต และกรรมในปัจจุบันด้วย เพราะคนเราจะมีความบังเอิญมาพบเจอกันนั้นก็คงมิใช่ มันย่อมมีเหตุมาจากในอดีตด้วยว่าสรรพสัตว์เวียนว่ายตายเกิดไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ ทำให้เราไม่สามารถทราบได้ว่าเราเคยทำกรรมดีกรรมชั่วต่อใครไว้ และกรรมเหล่านั้นจะให้ผลเมื่อใด
แน่นอนว่า. . .
หากทำกรรมชั่วไว้กับผู้อื่น
เขาย่อมเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่จะมาเอาคืน
เป็นความอาฆาตพยาบาทที่ตามจองล้างจองผลาญไปทุก ๆ ชาติ ตราบใดที่ไม่มีการอโหสิกรรม ตราบนั้น ความอาฆาตก็ยังคงอยู่ เมื่อมาพบเจอกันก็ย่อมโกรธเกลียดกัน เช่น บางคนเจอหน้ากันเพียงแค่ครั้งเดียว เพียงแค่เหยียบเท้ากันก็ชักปืนยิงกันตายแล้ว และจิตสุดท้ายของคนที่ตายนั้นก็ย่อมมีโทสะหรือความโกรธเกลียดชิงชังทำให้ดวงจิตอาฆาตจองเวรต่ออีก
ในทางกลับกัน หากคนที่คิดจะฆ่าผู้อื่น มีสติ และเชื่อในกฎแห่งกรรมแล้ว เขาย่อมสามารถระงับโทสะได้ เหตุที่จะต้องฆ่ากันก็จะจบลง ซึ่งแม้จิตจะอาฆาตมาแต่เดิม แต่ในปัจจุบันสามารถเปลี่ยนอกุศลกรรมในใจ
" ใ ห้ ก ล า ย เ ป็ น กุ ศ ล ก ร ร ม ไ ด้ "
ด้วยการปล่อยวางในความโกรธความเกลียดนั้นได้แล้วก็จะไม่ต่อกรรมกันอีก
• • • • •
แก้วธารา
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "สร้างกุศลพ้นทุกข์"
|บุญกุศลพาใจเราเป็นสุข
|นั่นแหละคือสวรรค์ที่แท้จริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
