ขอเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพี่สาวคนหนึ่ง ep 5
ต่อนะ
เชื่อว่าทุกคนรับรู้ว่าเรามีปัญหา..เล่ยโพสต์ทุก 15 นาที อันไหนโดน ก็แชร์
แต่เราเชื่อเลยว่า..คนที่จับผิดเราได้คนแรก คือ เจ้ ..."เทอเป็นไร เหล้ามา" ไอ้เราก้ปากแข็ง...ตอบกลับไปเลยว่า..."ไม่ได้เป็นไร สบายดี" ด้วยความคิด ณ ตอนนั้น ไม่ได้อยากให้ใครมาคิดเหมือนเรา มาวุ่นวายกับเรา มาแย่งเคส..บลา บลา ลลา
แต่ถัดมาไม่ถึงวัน...เรานอนเริ่มดิ่ง!! ไม่ไหว..ต้องหาที่ระบาย โพสต์ทุก 5-15 นาที แชร์ทุก status แดกเหล้าจนเมาทุกคืน....ตื่นมาตาตูบหมด เจ้แชตมา...เราตอบเลว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็ยห่วง
แต่พอเห็นคอมเม้นท์ของเจ้..กลับน้ำตาแตก มากกว่าอ่านของคนอื่น
รู้ลยว่าเจ้รับรู้แล้วว่าเราเป็นอะไร เราเริ่มอ่อนแอ เราเริ่มแย่ เราต้องการอ้อมกอดจิงใครสักคนที่เข้าใจจริงจริง เราต้องการใครสักคนที่มานั่งคุยกะเรา ปลดล็อคทุกอย่าง...รู้มั้ย คนนั้น คือ เจ้...เรารู้ตั้งแต่แรก ว่าเราต้องการเจ้คนเดิมของเรากลับมา เราต้องการดึงเจ้มาเป็นของเรา ต้องการใครสักคนมานั่งฟังเราบ่นๆๆๆๆ แล้วบอกว่า"พี่เข้าใจแพทย์นะ" .....แต่ว่า ตอนนี้เราอ่อนแอเกินไป ข้างในเราไม่พร้อมที่จะคุยกะเจ้จิงๆ
แต่ด้วยความเมาอ่ะเนาะ
ดันแชตไปบอกว่า "เราไหว เจ้ไม่ต้องห่วงนะ...แต่อยากกอดจัง แต่ไปหาไม่ได้" .... แค่ประโยคนี้เท่านันแหละ ทำนางอยู่ไม่ติด (เราเพิ่งมารู้หลังเหมือนกัน ว่าเป็นเพราะคำว่า มากอดหน่อย..เท่านั้นเหละ) เตี้ยมทุกคนให้จับเราไว้ แล้วบอกเราว่า "รอพี่เคลียร์ตัวที่ก่อนนะ เด่วจะไปหา รอก่อนนะ" เรายังถามกลับไปเลยว่า...รออะไร
ปรากฎว่า นางให้คนพาเราไปกินไปเที่ยว พอนางมาค่อยพามาบ้าน...ปรากฎว่า พอเราลงรถ เราอึ้ง ทำได้แค่ยืนนิ่ง แล้วเจ้ก็วิ่งมากอดเรา...เราพูดได้แค่ว่า"มาทำไม" แต่ในใจกลับตรงกันข้าม..เจ้มาหาเราแล้ว...วิ่งกอดกัน ไม่รู้น้ำตามาจากไหน ร้องไม่หยุดเลย นางบอกว่า "พี่มาแล้วนะ อ่อนแอบ้างก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดหรอกนะ พี่รู้ตั้แต่แรกแล้วว่าเทอผิดปกติ พี่ร้องไห้กับเทอ..ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องร้อง รู้แต่ว่าพี่ต้องมาหาเทอให้ได้ ต้องมาหา อดทนไม่โทรหาเทอเพราะจะมาหาด้วยตัวเอง"
เป็นครั้งแรกในรอบปีที่เราได้บ่นระบายทุกเรื่อง แล้วบอกเลยว่า...เรารู้ว่าเป็นเพราะอะไร...แต่เราลุกไม่ขึ้น ขอเติมพลังก่อนแล้วค่อยลุก..โดยมีเจ้ ที่คอยฟัง คอยเสริม ชี้อนะ ให้กำลังใจ .....เรารู้สึกว่าเราถูกฮีลมากขึ้น
นางบอกว่า ที่ผ่านมา เข้าใจว่าเรามีคนที่สนิทและคุยได้แทนนาง....แต่นางไม่รู้เลยว่า เราไม่มีใครที่สนิท ไว้ใจ และคุยได้ทุกเรื่องเหมือนเจ้....สุดท้าย เราเลยรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนอยู่คนเดียว และเก็บตัว มากขึ้นๆ น ... โดยที่นาง ไม่เคยรับรู้ตรงนี้เลย
เจ้บิกว่า...เจ้รู้สึกผิดที่รู้ว่าเราแย่ช้าไป เจ้สังเกตุมาสักพักแล้วว่าเราเริ่มผิดปกติ แต่ดันไปถามผิดคน เพราะได้คำตอบว่า"เราปกติดี" นางเลยชล่าใจว่เราไม่เป็นไร....ความจิงเราเพิ่งรู้ตัวไม่นานว่าเราไม่ไหว ต้องรีบกู้คืนโดยเร็ว
แต่คนที่มันล้มไปแล้ว...กว่าจะลุกได้ ต้องใช้แรงใจและเวลา
และคนที่คอยฉุดเรา ก็คือ คนที่รักเรานั่นแล
บอกเลยว่า เจ้เป็นพี่สาวเราคนหนึ่ง (ที่เราก็ไม่เคยมีเหมือนกัน) ที่คอบ support เราทุกเรื่อง และตามดูเราห่างๆ (เราก็ไม่ต่างกัน...ตามดูความเป็นไปเจ้ตลอด) ตอนนี้เร่ล้ม ไม่มีแรงลุก เจ้พยายามที่จะฉุดให้เราลุก
ฉะนั้น...น้องขอเวลาก่อนนนะ เกี่ยวจะกลับมาเหมือนเดิม
ขอบคุณนะที่มาหาเวลาที่น้องต้องการใครสักคน.
ขอบคุณนะ ที่ยังใส่ใจกันอยู่
ขอบคุณนะ ขอบคุณทุกสิ่งที่ให้กัน...support sกันตลิดไป
รักเจ้กาดที่สุดเลยนะ
เค้าบอกว่าเราหมือนกัน แต่ไม่ใช่แฝด
คงหนีกันไม่พ้นจิงจิง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
