เมื่อก่อนเราก็เป็นคนที่ไม่รู้จัก เรื่องบุญกุศล..เราก็ทำบุญไปยังงั้น ตามที่เค้าว่ากัน บุญๆ พอเราได้พบพระที่ท่านสอนเรื่องของการทำบุญ ..กุศล เรื่องราวที่พระ ท่านสอนให้โยมกระทำ เรื่องการสร้างบุญกุศล เรื่องทำให้กายที่เป็นกรรม เป็นกายบุญ เราก็ได้อาศัยการเรียนรู้จัก เรื่องกุศล ต้องกระทำด้วยความนอบน้อม ทำด้วยความเต็มใจ ไม่รีบร้อนทั้งผู้ที่รับ และผู้ที่กำลังสร้างบุญกุศล ใช้กิริยาของกายวาจาใจที่ดี ในลักษณะของคนดี ..ที่มาสร้างบุญกุศล .
เรื่องของกิริยากายวาจาใจที่สร้างบุญกุศลนั่น รวมถึงการเริ่มต้นปฏิบัติธรรมแต่ละครั้งนั้น ล้วนมีความสำคัญ .ที่จะหนุนนำจิต ให้เกิดเป็นสมาธิที่อารมณ์ไม่ไหลเข้ามารบกวนจิต ให้ลุกลี้ลุกลน..บางทีเค้าว่า เราไปเอากายลิงมาสร้างบุญกุศล เป็นมนุษย์ทำไมไม่ใช้กิริยาดีๆที่เราสามารถกระทำได้ บังคับกายให้มีกิริยาของกายวาจาใจดีๆมาสร้างบุญกุศล เพราะบุญกุศลนั่น เป็นเรื่องของจิต ที่อาศัยในกาย เราก็ทำบุญทำทานด้วยจิตใจที่มุ่ง ให้จิตเกิดบุญ กายเป็นบุญเกิดขึ้น
ลักษณะของการเป็นบุญ ก็ทำให้กายนั้นแข็งแรงขึ้น มีสติสัมปชัญญะมากขึ้น รู้จักเรื่องราวของอารมณ์กรรม ยับยั้งอารมณ์กรรม ..ที่นำพาเรื่องราวต่างเข้ามาสู่กาย เมื่อกายมีแต่กรรม ถึงเวลาโรคภัยก็เข้ามา ..เหมือนเจ้ากรรมนายเวรเค้ามาทวง เราไม่มีบุญช่วยประคับประครอง ชำระ หนี้สินที่เป็นกรรม เกิดจากกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่เกิดขึ้นจากการทำของเรา ตามอารมณ์ เช่น โกรธโมโห เผลอสติ ..ไป มันก็เป็นกรรมสะสมอยู่ในกาย
การที่เราแบ่งปันเวลา แบ่งปันปัจจัย ที่เรายึดถือว่าเป็นของเราออกไป ก็เหมือนเราสละความโลภความโกรธความหลงนั้นออกไปจากจิตของเรา เราก็สละออกไป แปรสภาพให้เป็นบุญกุศลเกิดขึ้น
เมื่อเรามีการสร้างบุญกุศล ประพฤติปฏิบัติธรรมเกิดขึ้น ..ทำต่อเนื่องไป .เราก็จะค่อยเรืยนรู้จัก เรื่องของกรรม เรื่องที่เกิดอุปสรรคอะไรขึ้นมา เราก็ผ่านพ้นไปได้ ..บางเรื่องที่ไม่น่าจะผผ่านพ้นอุปสรรคนั้นได้ ก็ผ่านมาได้ . เรื่องของอารมณ์กรรม มันก็เกิดขึ้นมาลดน้อยลง
กายที่เราอาศัยก็ไม่มีอารมณ์รบกวนมาก เลือดในเรือนกายก็เป็นสีแดงขึ้น กายหายใจก็ดี ไม่เหน็ดเหนื่อยง่าย ธาตุในเรือนกายก็เป็นปกติ ..โรคภัยก็ไม่ค่อยรบกวน เรื่องเป็นไข้ปวดหัวตัวร้อนก็ไม่ค่อยมีมารบกวน ร่างกายก็เบา กายเบาจิตเบา แต่จะให้ไม่โรคภัยเบียดเบียนเลยคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเราเป็นผู้มีกรรม เมื่อเรารู้ว่าเรามีกรรม ..เราก็สะสมการสร้างบุญกุศล ของเราให้เป็นนิจสิน กายมีบุญ จิตมีธรรมเป็นที่พึ่ง เราก็อาศัยกายนี้ ทำกายเป็นกายของบุญ จิตมีธรรม ด้วยสติปัญญาที่เรามี บำเพ็ญสร้างกุศลบารมี หนีเวรกรรม
บางครั้ง กรรมเค้ามาทวงให้กายเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆ เราก็ฝืนนำกายมาปฏิบัติธรรม ในกิริยาของพระ เดินจงกรม ..ชดใช้กรรม เดินหนีกรรม นั่งสมาธิให้เกิดปัญญา ยืนสมาธิ..ก็ยืนไม่ด่าว่าใคร ..ไม่ติเตียนใคร ไม่ไปยืนทำร้ายเบียดเบียนใคร นอนก็มีสติ ..ไม่นอนรับเวรกรรม ไม่นอนคร่ำครวญ เจ็บป่วยทุกข์ทรมาน นอนด้วยมีสติ ..ไม่ยึดถืออารมณ์ ความเจ็บปวด เจ็บปวดนั่นก็เป็นอารมณ์ ไม่มีอารมณ์รบกวน นอนไสยาสน์ ด้วยจิตเป็นสมาธิ นอนนิ่งเฉย . นอนอยู่กันพระแม่พระธรณี ที่วันหนึ่งกายนี้ต้องนอนลงไป ขยับเขยื้อนลุกขึ้นมาไม่ได้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
