ความกลัวคือการใช้สัญชาติญานความระมัดระวังแบบฟุ่มเฟือย ยิ่งรอบครอบเท่าไหร่ก็จะสร้างความวิตกกังวลเท่านั้นครับ, ทดลองใช้เสียงตัวเองเป็นเพื่อน จะด้วยวิธีไหนก็ได้ เมื่อเราได้ยินเสียงตัวเราเองสมองจะผ่อนคลายไปตามจินตนาการของเรา ส่วนตัวผมใช้การร้องเพลง ไม่ไพเราะ เพราะเราไม่ใช่นักร้องแต่พยายามเลียนแบบไปเรื่อยๆจนสมองมาโฟกัสสิ่งที่เรากำลังทำครับ เมื่อเรารู้สึกถึงการผ่อนคลาย เราสามารถเห็นปัญหาแล้วว่าความเงียบเป็นตัวสร้างความกังวล เมื่อพบต้นเหตุแล้วในที่สุดเราก็จะสามารถควบคุมและอยู่กับมันได้อย่างปกติครับ