เหตุผลแรก
ย้อนหลังไปประมาณปี 2500 หลังกึ่งพุทธกาลพระพุทธศาสนาเริ่มฟื้นตัว มีสำนักปฏิบัติธรรมเกิดขึ้นใหม่จำนวนมาก มีวิธีการสอน มีความเข้าใจแตกต่างกันไป ถูกมากถูกน้อยตามความเข้าใจของผู้สอน
บางสำนักยึดถือความคิดของตนเองมากกว่าพระธรรมเลยสอนตามที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง คิดว่ายิ่งทำยากยิ่งขลังทำให้คนรู้สึกว่าคำสอนพระพุทธเจ้าเข้าใจยาก ปฏิบัติตามได้ยาก
เมื่อปฏิบัติตามยาก จึงคิดเอาเองว่าการเป็นพระอรหันต์นั้นยากมาก คนธรรมดาไม่สามารถทำได้เลยเหมารวมว่าไม่มีพระอรหันต์ในโลกนี้แล้ว สำนักต่างๆ จึงแนะนำให้สั่งสมบุญบารมีเพื่อเป็นพระอรหันต์เข้าพระนิพพานในอนาคตกาล
รวมถึงมีการบอกเล่าเรื่องราวของยุคพระศรีอริยเมตตรัยว่าเป็นยุคที่เจริญรุ่งเรือง ทุกคนร่ำรวยมีความสุข อายุยืนเป็นหมื่นปี ฟังธรรมครั้งเดียวก็เป็นพระอรหันต์ได้ยิ่งทำให้คนปรารถนาเกิดในยุคพระศรีฯ กันมากขึ้น
เหตุผลที่สอง
บารมียังไม่เต็ม ไม่มั่นใจในบุญบารมีของตัวเอง จึงไม่รู้ว่าอธิษฐานแบบนั้นได้
เหตุผลที่สาม
ปรารถนาเป็นพระสาวกของพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งในอนาคตกาล
สมัยที่ผมเริ่มศึกษาธรรมใหม่ๆ ผมก็ปฏิบัติแบบยากๆ เลยเข้าใจเหมือนคนอื่นว่าเป็นพระอรหันต์นั้นยากเกิน และพระนิพพานเป็นเรื่องไกลตัวไม่มีทางทำได้ แต่พอได้ฟังคำสอนจากพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง) ให้อธิษฐานไปพระนิพพานในชาตินี้ จึงเข้าใจว่าทำได้ การปฏิบัติเป็นพระโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี พระอรหันต์ นั้นไม่ยากอย่างที่เข้าใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
