เมื่อมาถึงช่วงสุดท้าย ปัจจัยที่เสาะแสวงหามาพอเพียงเลี้ยงชีวตดูแลสังขาร เราก็แบ่งปันมาแปรสภาพให้เกิดเป็นบุญเป็นทาน ให้ทานคนที่ใกล้ชิด ขยับขยายออกไปให้คนที่เค้าทุกข์ยากลำบากให้เป็นทาน เราทำไปแบ่งปันไป เห็นเค้ามีความสุข เราก็พลอยมีความสุขไปด้วย ทำแล้วก็ปล่อยวาง ไม่ไปยึดถือ ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ ทำบุญก็เช่นเดียว ฝากไว้กับดินฟ้าอากาศ เอากายพ่อแม่มาทำ กายนี้เหน็ดเหนื่อย
เพราะเราใช้กายไปหามา เราก็ตอบแทนคุณบิดามารดา แปรสภาพวัตถุที่ใช้กายนี้ ให้เป็นบุญส่งคืนพ่อแม่ ส่งคืนให้ผู้ที่ที่อุปการะอุปถัมภ์ ส่งคืนให้สัตว์ผู้ที่มีทุกข์ ที่เราไปกินน้ำเลี้ยงน้ำหนองของเค้าที่เอร็ดอร่อยที่ปลายลิ้น มาหล่อเลี้ยงอุปถัมภ์ให้มีเรี่ยงแรง อีกทั้งชาวไร่ชาวนาสละแร่งปลูกข้าวให้เรากิน
.แผ่่อไป..ผู้ที่ใช้แรงกายมาขายข้าวปลาให้เราได้ซื้อของกิน ถ้าเค้าไม่ขาย เราก็ได้ของมากินมั้ย ..บางที่ไปกินก็อารมณ์เสีย ไม่ชอบใจ เสียจริตไป พอกินไปชอบ ก็โลภอยากจะกินอีก..โอ้ย..กรรม เกิดมารับกรรม ที่กายมีอารมณ์หิวกระหายไม่หยุดหย่อนเลย ทำยังไงน่ะไม่ต้องมามีกายมันอีก ..จะได้ไม่ต้องมาอยู่ในสิ่งมันหิวได้อีกน่ะ กินอิ่มนอนอิ่ม..อิ่มด้วยเวรกรรมเราไม่กิน เราจะหาที่กินอิ่มด้วยบุญกุศลบารมี ให้มันพ้นเวรกรรม
เราส่งคืนผู้ที่เราไปเบียดเบียน เค้าโดยไม่รู้ตัว ทำให้เค้าเสียอกเสียใจ เนื่องด้วยการใช้กายวาจาใจของเราเผลอสติโมโหโกรธไม่พอใจ คล้องเวรกรรมคนนั้นคนนี้
เราก็ทำบุญฝาก ให้เกิดเป็นบุญ ให้เกิดมีแสงรัตนะ กระจัดกระจายแผ่ออก ให้กว้างใหญ่ไพศาลถึงผู้ที่อุปการะอุปถัมภ์เรามา ..อีกทั่งผู้ที่คล้องกรรม เป็นเจ้ากรรมนายเวร ..ให้เค้ามีความสุขกายสุขใจ ..ทำให้เกิดเป็นการอโหสิกรรม ..ทำไปก่อนหมดลม ก็เป็นบุญกุศลอริยะทรัพย์ไปกับจิตที่ต้องเคลื่อนที่ไปหาที่อยู่ใหม่ ..สถานที่ใหม่ ..สุคติปาฏิกังขา ..จิตสู่สถานที่มีความสุข คือกายเป็นบุญ กายของเทพธิดาเทพบุตร อินทร์พรหม
.เรื่องสังขารไม่ต้องห่วงมากนัก ..ยังไงก็มาถึงปลายทาง ร่างกายก็ไม่ต้องห่วงมากเรื่องที่นอน เดี๋ยวมีคนช่วยหามลงนอนในโลงที่คับแคบ..เค้าสงเคราะห์ให้เอง ปล่อยไว้อุจาดตา เค้าก็เผามันทิ้ง แล้วก็ทิ้งปัจจัยค่าโลงค่าน้ำค่าไฟค่าอาหาร ที่เค้าไปจัดงานสมโภชเผา ..ตามใจเค้า ..ให้เค้าไว้ใช้จ่าย เค้าจะได้ไม่ต่อว่าเราได้..
..แล้วที่สำคัญว่าจะเอาอะไรไปกับจิตดวงเดียว ชวนใครไปก็ไม่มีใครไปกับเรา ..ไปคนเดียว น่าหวาดเสียว ..ไม่มีเสบียงอะไรติดเนื้อติดตัว ..ไปอดอยก ทุกคติป่ฏิกังขา สู่สถานที่ทุกข์ มีรูปเป็นเปรตอสุรกาย สิงสาราสัตว์เหมือนที่เรากินน้ำเลือดน้ำหนองเค้าเอร็ดอร่อยมันน่ากลัว เมื่อจิตต้องไปอยู่ในสภาพนั้น ..มีทุกข์เป็นโกฏเป็นกัปปอสงไขยชาติ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
