Secret Boss ภารกิจรักท่านประธาน บทที่ 8 อยากกินอะไร สั่งได้เลย
คนตกงานกะทันหันสองคนหยุดเสียงหัวเราะไว้สักพักแล้วชวนกันเดินไปบนทางเท้า
“อืม เราเดินไปคุยกันไปก็ได้นะ ไหน ๆ ก็ไม่ต้องทำงานแล้ว”
มาริสาออกเดินเคียงข้างบุญหลงไปบนทางเท้าอย่างสบายใจ
“เราจะไปไหนกันดีครับคุณมา”
“ฉันเลี้ยงกาแฟบุญหลงก็ได้ ข้างหน้ามีร้านกาแฟอยู่ เราเข้าไปนั่งคุยกันในนั้นดีกว่า”
เมื่อเข้ามานั่งในร้านกาแฟทั้งสองคนสั่งกาแฟดำคนล่ะแก้วแล้วก็นั่งคุยกันไป
“คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ”
พนักงานเสิร์ฟเข้ามารับออเดอร์
“บุญหลงอยากดื่มอะไรก็สั่งได้เลยนะ”
มาริสาบอกกับบุญหลงยิ้ม ๆ
“กาแฟดำหนึ่งแก้วครับ”
“ถ้าอย่างนั้น ขอกาแฟดำสองที่ค่ะ”
คนสองคนที่เผชิญชะตากรรมเดียวกัน
กำลังนั่งปรับทุกข์กัน ตอนนี้จะมีใครเข้าใจพวกเขาได้ดีไปกว่านี้
ทั้งสองนั่งคุยกันเพลินจนกาแฟในแก้วหมด
พนักงานเสิร์ฟคนเดิมเข้ามามองพวกเขาด้วยสายตาเหยียด ๆ เพราะนั่งหลายชั่วโมงแต่สั่งกาแฟแค่คนละแก้ว
“คุณลูกค้าจะสั่งอะไรเพิ่มไหมคะ”
“คงไม่แล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ”
มาริสาตอบกลับพนักงานเสิร์ฟอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มเย็น แล้วพยักหน้าให้บุญหลงลุกขึ้น
“เดี๋ยวเราไปกินข้าวมื้อเย็นที่บ้านพ่อแม่ของฉันกันนะบุญหลง”
เพราะเธอคิดว่าบุญหลงตกงานและไม่มีเงิน ส่วนบุญหลงนั้นไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย แต่ก็ยอมทำตามที่มาริสาบอกทุกอย่าง
ทั้งคู่เรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้านพ่อแม่ของมาริสา
บ้านไม้สองชั้นหลังเก่าที่มาริสาอยู่อาศัยมาตั้งแต่เกิด ข้างในบ้านจัดตกแต่งไว้อย่างเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน มองแล้วสบายตา วันนี้มีแค่แม่ของเธอที่อยู่บ้านเพียงลำพัง
“แม่คะ นี่บุญหลงเพื่อนที่ทำงานของหนูค่ะ”
บุญหลงยกมือไหว้แม่ของมาริสาอย่างนอบน้อม แต่เธอกลับมองบุญหลงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ยกมือรับไหว้แบบขอไปที สายตาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบบุญหลงตั้งแต่แรกเจอหน้ากัน
“สวัสดีครับคุณแม่”
“อย่าเรียกฉันว่าแม่ เรียกคุณวิภาดีกว่า”
“ครับคุณวิภา ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
บุญหลงกล่าวอย่างจริงใจ
แต่วิภากลับเมินหน้าหนี ทำเป็นว่าไม่ได้ยินสิ่งที่บุญหลงพูดกับเธอ
ทำให้ทั้งบุญหลงและมาริสาที่ตั้งใจว่าจะมาฝากท้องกับอาหารมื้อเย็นของแม่สักมื้อมองหน้ากันอย่างลำบากใจ
“ยัยมา เรานี่ยังไงกันนะจะพาใครเข้าบ้านทีทำไมไม่รู้จักปรึกษาแม่ก่อน”
วิภาเห็นสภาพของบุญหลงแล้วไม่พอใจอย่างมาก เพราะการแต่งตัวของบุญหลงที่ดูซอมซ่อ เสื้อเชิ้ตเก่า ๆ ผมเผ้าก็รุงรัง
“แม่คะ พอดีว่าหนูกับบุญหลงเพิ่งถูกไล่ออกจากงานมาค่ะ ก็เลยคิดว่าจะมาขอข้าวที่บ้านกินสักมื้อ”
“อะไรนะ มาถูกไล่ออกจากงาน พร้อมกับไอ้หนุ่ม เอ่อ พร้อมกับนายคนนี้นี่นะ”
“ค่ะแม่”
เธอยังคงยิ้มเย็น ๆ ให้กับผู้เป็นแม่เหมือนว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ
“ยัยมา มาคุยกับแม่เดี๋ยวนี้เลยมันเกิดอะไรขึ้น”
วิภาลากมาริสาออกมาคุยกันในห้องครัว
“บุญหลงนั่งรออยู่นี่นะ”
มาริสายังคงเป็นห่วงความรู้สึกของเขาที่มองตามเธอกับแม่แบบงง ๆ
“แม่คะ”
มาริสาเรียกแม่ของเธอด้วยเสียงออดอ้อน เพื่อให้วิภาใจเย็นลง
“ว่ายังไง นี่ไปคว้าใครมา อย่าบอกนะว่าเพราะนายคนนี้ถึงทำให้มาถูกไล่ออกจากงาน”
มาริสาพยักหน้าให้กับแม่ของเธอ
“หนูลาออกมาเองค่ะแม่ แค่เป็นจังหวะเดียวกับที่บุญหลงถูกไล่ออก”
“โธ่เอ๋ยยัยมา”
“แม่คะ หนูขอร้อง ตั้งแต่พี่เทพจากไป หนูก็ไม่เคยคุยกับใครเลยนะ แต่ถ้ามีใครสักคนทำให้หนูยอมพูดคุยด้วยได้ หนูคิดว่าก็น่าจะให้โอกาสตัวเองดูบ้าง”
“ก็พี่เอก ลูกชายของเพื่อนคุณพ่อ คนที่แม่แนะนำให้ยังไงล่ะ ทำไมมาไม่ลองเปิดใจคุยกับพี่เขาบ้าง”
“เรื่องนั้นเดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะคะแม่”
“ถึงยังไงแม่ก็ไม่ชอบนายคนนี้ มาพาเขากลับไปก่อนที่คุณพ่อจะกลับบ้านเถอะลูก”
มาริสายอมทำตามที่แม่บอก เธอพาบุญหลงออกมาทั้งที่ยังไม่ได้ทานอาหารมื้อเย็นเลยด้วยซ้ำ
บุญหลงไม่อยากสร้างความลำบากใจให้มาริสาจึงไม่ได้พูดอะไรได้แค่เดินเคียงข้างกันไปตามทางเท้าเงียบ ๆ
“ฉันขอโทษนะบุญหลง”
มาริสาพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกผิดที่ตัวเองตั้งใจพาบุญหลงไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ แต่กลับถูกปฏิเสธแถมถูกแม่ไล่ออกมาจากบ้านอีก
“ขอโทษผมทำไมครับ คุณมาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”
“เอาอย่างนี้ดีกว่า เราไปกินข้าวที่ร้านอาหารกัน ฉันให้นายเป็นคนเลือกร้านอาหาร”
“คือผมทำงานแค่ไม่กี่วัน ยังไม่มีเงินเลี้ยงข้าวคุณมาหรอกครับ”
“เรื่องนั้นนายไม่ต้องห่วงนะ ฉันพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง นายอยากกินอะไรก็สั่งได้เลย”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณครับ”
เงินเก็บในความหมายของมาริสากับบุญหลงอาจไม่เท่ากัน
บุญหลงจึงเลือกเข้าไปนั่งในภัตตาคารหรูและสั่งอาหารเมนูแนะนำของทางร้านมากิน แถมยังสั่งเครื่องดื่มราคาแพงมาดื่มอีก มาริสาตกใจกับสิ่งที่บุญหลงทำแต่ก็คิดว่าเขาอาจจะเข้าใจผิด อาจเพราะไม่เคยเข้ามาในร้านหรู ๆ จึงสั่งของแบบไม่ได้ดูราคา แต่เธอก็เป็นคนบอกเขาเองนี่นาว่า ‘อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย’ เมื่อนึกขึ้นมาได้เธอจึงทำได้แค่นั่งยิ้ม ๆ ให้กับความที่ไม่คิดให้ดีก่อนพูดของตัวเอง แต่สำหรับราเชนทร์เศรษฐีพันล้านแล้วแค่นี้ยังไม่เท่าค่าน้ำจิ้มเลย เขาจึงนั่งทานอาหารอย่างสบายใจ
“ขอหมูหันที่หนึ่งและล็อปสเตอร์อีกหนึ่ง ขอบคุณครับ”
“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”
“เอาขวดนี้” บุญหลงชี้นิ้วไปบนเมนูเครื่องดื่ม
“ขอบคุณครับ”
มาริสาเห็นว่าบุญหลงสั่งแชมเปญมาดื่ม ใจหนึ่งก็อยากจะห้ามแต่ก็ทำได้แค่ยิ้มให้เขาและพยักหน้าเห็นดีเห็นงามไปด้วย
“ชนแก้วครับคุณมา ฉลองการเป็นคนตกงานของพวกเรา”
“ฮ่า ๆ ๆ”
มาริสาหัวเราะออกมาเสียงใส
“บุญหลง นายนี่ก็พูดจาตลกดีเหมือนกันนะ” มาริสายื่นแก้วแชมเปญไปชนกับแก้วของบุญหลง
“เกร๊ง” เสียงพูดคุยด้วยความสนุกสนานของสองหนุ่มสาวดังมาเป็นระยะ
การถูกไล่ออกจากงานสำหรับบางคนอาจเป็นจุดสิ้นสุดของการทำงาน และกับบางคนเหตุผลแค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการเฉลิมฉลอง
“ฉันดื่มไม่เก่งหรอกนะ”
“วันนี้เป็นวันพิเศษของเรานะคุณมา”
“นั่นสิ ฉันจะคิดมากไปทำไม มาชนแก้วกันบุญหลง”
“ขอบคุณนะครับที่เป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวผมในมื้อนี้ แล้วผมจะเลี้ยงตอบแทนคุณมาในวันหลังนะครับ”
“นายยังไม่ต้องคิดเรื่องนั้นหรอก คิดแค่ว่าคืนนี้นายจะไปนอนที่ไหนก่อนดีกว่า ถูกไล่ออกจากงานแบบนี้นายคงกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ คุณประเสริฐนะเวลาไม่ชอบใครก็จะกัดไม่ปล่อย เหมือนที่ฉันโดนนั่นแหละ”
“คุณมานั่นแหละอย่าคิดมาก ผมพอมีเพื่อนอยู่บ้าง อาจจะขอนอนบนโซฟาในห้องรับแขกบ้านเขาสักคืนสองคืน”
บุญหลงพูดปลอบใจมาริสาให้คลายความกังวลใจ
...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณค่ะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
