Secret Boss ภารกิจรักท่านประธาน ตอนจบ
ท่ามกล่างสายฝนที่โปรยลงมา มาริสายิ้มทั้งน้ำตาที่เห็นชายคนรักกลับมายืนอยู่ตรงหน้า และตอนนี้…
“เราแต่งงานกันนะครับ”
ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวที่เขารักท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาเป็นสักขีพยาน
“คุณมาครับวันนี้ผมยังไม่มีแหวนมาสวมให้คุณ ผมขอเอาทั้งชีวิตของผมเป็นตัวประกันไว้ที่คุณก่อนได้ไหมครับ”
บุญหลงเงยหน้าขึ้นมาสู้กับเม็ดฝนที่ตกลงมา ทำให้ต้องกะพริบตาปริบ ๆ มองไปเหมือนเขากำลังร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ มาริสามองภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู
“บุญหลงนายพูดอะไรของนาย ลุกขึ้นมาก่อน เปียกฝนหมดแล้ว”
“มาริสาแต่งงานกับผมนะครับ”
“ค่ะ แต่งค่ะ”
บุญหลงลุกขึ้นมาประคองใบหน้าของหญิงสาวใช้มือปัดปอยผมที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำฝนออกไปทัดที่หลังใบหูแล้วประกบจูบปลอบขวัญไปบนริมฝีปากบางที่กำลังเผยอยิ้มรอรับรสสัมผัสที่แสนอบอุ่นนั้น เมื่อถอนริมฝีปากออกมาสองมือยังคงสอดประสานกันแน่นแทนคำตอบ แล้วทั้งคู่ก็วิ่งฝ่าสายฝนออกไปจากที่ตรงนั้นด้วยกันพร้อมกับเสียงหัวเราะสดใสของมาริสาที่กลับคืนมา
วิภาเดินออกมาเปิดประตูมองตามหลังของลูกสาวที่กำลังเต้นรำกลางสายฝนอยู่กับบุญหลงบนทางเท้าที่มุ่งหน้าไปทางกลับบ้านของมาริสา วิภาปิดประตูเสียงดังปังอย่างขัดใจที่ลูกสาวช่างไม่รักดีเอาเสียเลย
เช้าวันรุ่งขึ้นมาริสาตื่นขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้า ก่อนออกเดินทางเธอคิดว่าควรจะไปบอกพ่อกับแม่อีกสักครั้งกับการที่เธอตัดสินใจเดินทางไปบ้านของบุญหลง
ใบหน้าของเธอฉาบไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขเหมือนดอกกุหลาบแรกแย้ม เธอแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงยาวสีขาวลายดอกกุหลาบสีแดง แต่งหน้าเบา ๆ ผมยาวสลวยที่ปกติจะมัดแค่หางม้าไว้ที่ท้ายทอย วันนี้กลุ่มผมหนาดกดำถูกเกล้าขึ้นไปเก็บไว้เป็นทรงเก๋อย่างมีสไตล์ ปล่อยปอยหวานตกมาระข้างสองแก้มนวล ยิ่งมองยิ่งช่วยขับให้ใบหน้าของเธอดูสว่างสดใส พวงแก้มเปล่งถูกปัดไว้ด้วยบลัชออนสีชมพูระเรื่อ เมื่อคืนบุญหลงบอกกับเธอว่า
“ผมไม่อยากให้เราต้องอยู่ห่างกันแม้สักนาทีเดียว ผมจะผูกจะมัดคุณไว้ข้างตัวแบบนี้ตลอดไป”
ชายหนุ่มว่าพลางจูบไปบนหน้าผากนวลเนียนของเธอ
“ฉันก็อยากมีคุณอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ตลอดไปเหมือนกันค่ะ”
เธอกระซิบอยู่กับอกอุ่น ๆ ของเขา ซุกตัวเข้าไปกอดรัดเขาไว้เต็มวงแขน
สองร่างกอดกระหวัดรัดกันอยู่ใต้ผ้าห่มนวมบนเตียงนอนที่คุ้นเคย
“เราจะจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด”
“ค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมารับรสจูบที่หวานล้ำนั้นอย่างอ้อยอิ่ง
“นี่ลูกยังจะไปกับนายคนจรไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่นอีกเหรอ”
มานพถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อลูกสาวคนเดียวของเขามาบอกว่าจะไปเยี่ยมบ้านของบุญหลง
“พ่อคะ แม่คะ หนูรู้ค่ะว่าพ่อกับแม่เป็นห่วง”
“พ่อกับแม่ไม่ใช่แค่เป็นห่วงน่ะลูก แต่ไม่เห็นด้วยต่างหาก”
“หนูขอโทษค่ะแม่”
“ไม่รู้ละ แม่ไม่อนุญาต”
“แม่คะ มาขอแค่ไปเที่ยวพักผ่อนนะคะ”
“มา หนูฟังแม่นะลูก ตอนนี้หนูกำลังหลงเจ้าหนุ่มนั่นจนหน้ามืด มาก็เห็นว่ามันมาเกาะลูกกิน มันเข้ามาคบกับมาก็เพราะหวังจะหลอกเอาเงิน แล้วดูสินี่เป็นยังไงพอลูกหมดตัวแล้วก็คิดจะหนีไปละสิ”
“โธ่ แม่คะ บุญหลงไม่ใช่คนแบบนั้นนะคะ”
“ลูกหลงเจ้าหนุ่มนั่นจนหน้ามืดเหมือนที่แม่ว่าจริง ๆ พ่อแม่ทั้งเตือนทั้งขู่ก็ยังจะดื้อด้านจะไปกับมันให้ได้ พ่อหมดคำจะพูดแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะ”
วิภากับสามีมองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจกับความดื้อดึงของมาริสา เธอเป็นลูกสาวที่ดี น่ารัก อ่อนหวาน แต่กับการเลือกคู่ครองเธอไม่เคยเชื่อฟังใครเลยนอกจากหัวใจตัวเอง
มาริสาเดินก้มหน้าเศร้าออกมาจากบ้านของพ่อแม่ ได้ยินเพียงเสียงประตูปิดดัง “ปัง” ไล่ตามหลังมา
แม้สิ่งที่พ่อแม่พูดนั้นจะเป็นความจริง เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่รู้จักเขาเลยนอกจากชื่อ แต่ในหัวใจของเธอก็บอกให้เชื่อมั่น ให้มีศรัทธาในความรัก และเพราะอยากรู้จักเขาให้มากขึ้นเธอจึงอยากไปเยี่ยมบ้านเขาสักครั้ง อยากไปดูให้เห็นกับตาตัวเองว่าชีวิตความเป็นอยู่ของคนรักเป็นยังไง
เธอรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จักกัน และเขาก็ตัวเปล่า ตอนนี้คงไม่มีอะไรให้เสี่ยงมากกว่านี้อีกแล้ว
“ฉันรักนายบุญหลง” มาริสาย้ำชัดกับหัวใจตัวเอง
บุญหลงแต่งตัวสบาย ๆ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบสีขาวเข้าชุดกัน ก่อนจะพาเธอไปขึ้นเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวที่จอดรออยู่ มาริสาได้แต่มองตามแบบงง ๆ และในหัวมีแต่คำถามเต็มไปหมด
“บุญหลงเรามีเงินจ่ายค่าเดินทางพอหรือเปล่าคะ”
ยิ่งทำให้เธอเแปลกใจว่าเขาจะเอาเงินจากที่ไหนมาจ่ายค่าเครื่องบินส่วนตัวแบบนี้
“หรือว่าที่คุณหายไปวันนั้น คุณไปทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า” มาริสาคิดกังวลไปไกล เธอหรี่ตามองเขาอย่างหวั่น ๆ
“ผมไม่ใช่ขโมย คุณสบายใจได้นะครับ”
“เอิ่ม” มาริสามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นความเปลี่ยนไปของบุญหลง เขาดูคล่องไปหมดทุกอย่าง ทั้งคำพูด และการกระทำ
“บุญหลง” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาเบา ๆ แฝงไว้ด้วยความกังวล
"ผมมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกคุณ ขอเวลาผมหน่อยนะครับ"
มีเพียงสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักที่ไม่เปลี่ยนไป
“ค่ะ”
เมื่อเครื่องบินลงจอดเขาพาเธอมาขึ้นรถที่มีพนักงานขับรถยืนรอเปิดประตูให้
“สวัสดีครับบอส”
“สวัสดีบุญหลง”
และพนักงานคนนั้นเรียกบุญหลงว่าบอส และบุญหลงเรียกพนักงานขับรถคนนั้นว่าบุญหลง เธอยืนงงได้ไม่นานนัก แต่ก็ยอมขึ้นรถแต่โดยดี
หลังจากขึ้นมานั่งข้างในรถเรียบร้อยแล้วบุญหลงกุมมือของมาริสาขึ้นมาจุ๊บเบา ๆ ที่หลังมือของเธอ
"ผมชื่อราเชนทร์ เอ มอลลี่ "
"คุณว่าอะไรนะ”
“ชื่อจริงของผม ราเชนทร์ เอ มอลลี่”
“ราเชนทร์ เอ มอลลี่ นักธุรกิจหนุ่มที่มีข่าวอื้อฉาวว่าเป็นชู้กับเมียเพื่อนคนนั้นนะ"
"อื้อ ๆ คนนั้นแหละ"
"แล้ว มีอะไรอีกไหม"
"มี อีกเยอะเลย"
"แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ที่ผ่านมา"
"ก็เรื่องจริง"
"แล้วคุณกับฉัน"
"ผมรักคุณ คือความจริง ขอให้คุณเชื่อใจผมนะครับมา"
"ฉัน เอ่อ ค่ะ"
เมื่อมาถึงคฤหาสน์ส่วนตัวของราเชนทร์แม่บ้านและคนงานทุกคนออกมายืนรอต้อนรับเจ้านายของพวกเขาอย่างนอบน้อม
"สวัสดีค่ะบอส"
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ครับ"
"สวัสดีทุกคน ฉันกลับมาแล้ว"
เขาทักทายพนักงานทุกคนอย่างเป็นกันเอง
"และนี่คือคุณมาริสาต่อไปเธอจะมาเป็นนายผู้หญิงของที่บ้านนี้นะ"
"สวัสดีค่ะ ครับนายผู้หญิง ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ครับ"
พนักงานทุกคนพูดพร้อมกัน
มาริสาไม่รู้ว่าจะช็อกกับเรื่องไหนก่อนดี เพราะทั้งหมดนั้นก็ล้วนเป็นเรื่องดี
ราเชนทร์พามาริสาเข้ามาข้างในบ้าน เขาโอบกอดเธออย่างรักใคร่ ส่วนมาริสายังคงคิดว่าตัวเองฝันไป เธอยกสองมือขึ้นมาหยิกแก้มของตัวเองแรง ๆ ขายังแข็งทื่อแทบก้าวไม่ออก
"นี่เรื่องจริงเหรอคะ"
"จริงสิครับ คุณชอบไหม"
"ชอบค่ะ"
"มาทางนี้สิ ผมจะพาคุณไปดูให้รอบบ้านเลย"
"คุณบอกฉันอีกครั้งได้ไหมคะ ว่าฉันไม่ได้ฝันไป"
"ถ้าคุณอยากฝัน ผมจะพาคุณไปนอน"
แม้น้ำเสียงที่พูดออกมานั้นจะแฝงไว้ด้วยความขี้เล่น แต่สายตากรุ่มกริ่มของชายหนุ่มมองจ้องลงไปในดวงตาคู่หวานของเธออย่างโหยหา พร้อมกับช้อนร่างบางของมาริสาขึ้นมาในอ้อมกอด
"ว้ายยยยย ปล่อยฉันนะ คุณจะทำอะไร ไหนบอกว่าจะพามาไปดูบ้านไงคะ"
"ห้องนอนก็บ้านเหมือนกัน คุณดูสิที่รักเตียงนอนของเรานุ่มมากเลยนะ"
ราเชนทร์อุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาเดินไปที่เตียงนอนของเขา สองแขนของเธอโอบรอบคอของเขาไว้แน่น
“ผมฝันถึงวันที่จะมีคุณอยู่บนเตียงนี้มานานแล้วนะครับ”
เขาวางร่างบางลงบนเตียงนอนอย่างนุ่มนวล จูบซับที่เปลือกตาทั้งสองข้างแล้วเลื่อนลงมาที่สันจมูกรั้นเบา ๆ ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากบางของเธออย่างอ่อนโยน
“แล้วทำไมคุณไม่พาฉันมาตั้งแต่ตอนที่เราตกงานกันตอนนั้นเลยละคะ”
“ตอนนั้นผมยังมีบางอย่างที่ต้องทำนี่นา”
“เช่นช่วยฉันขายข้าวไข่เจียวใช่ไหมคะ”
“ผมอยากอยู่ใกล้คุณต่างหากล่ะ”
“ใกล้แค่นี้พอไหมคะ” เธอว่าพลางยื่นใบหน้าขึ้นไปซุกกับซอกคอของชายหนุ่มอย่างรักใคร่
ราเชนทร์กอดประคองเธอไว้ในอ้อมแขน ให้เธอใช้ลำแขนแกร่งของเขามาหนุนแทนหมอน ไล้ปลายนิ้วไปตามผิวนวลช่วงหัวไหล่ของเธอเบา ๆ
“ที่จริงคุณไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะคะ"
"ผมตัดสินใจดีแล้วที่รัก"
"อะไรทำให้คุณเลือกฉัน"
"ตอนนั้นที่เราตกงาน ตอนที่ผมไม่มีอะไรเลย คุณเดิมพันทั้งหมดที่คุณมีเพื่อผม ตอนนี้ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะวางเดิมพันทั้งหมดที่ผมมีไปกับคุณบ้าง"
"ทั้งหมดนี้เลยเหรอคะ" มาริสาวาดวงแขนออกไปกลางอากาศ
"ใช่ ทั้งหมดของผม เป็นของคุณ"
"ตอนนั้นฉันเต็มใจทำ"
"ผมรักคุณ พอไหม แต่งงานกับผม ใช้ชีวิตที่เหลือไปด้วยกัน"
จบบริบูรณ์
ผู้แต่ง ข้าวตอก
ตอนพิเศษ
เก็บงาน
ราเชนทร์นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาในออฟฟิศ ส่วนมาริสานั่งอยู่ที่ชุดรับแขกอีกมุมหนึ่งของห้องทำงานเธอกำลังลูบมือไปมาอย่างอ่อนโยนบนหน้าท้องที่นูนขึ้นมาจนมองเห็นได้ชัดในชุดคลุมท้องสีฟ้าน้ำทะเล
“คุณสมคิด ช่วยสำรวจตึกร้างที่ซอย AA บริเวณตลาดเก่าตรงนั้น ผมอยากซื้อทั้งหมดนั่นเลย อ้อ ถ้ามีพวกสุนัขจรจัดก็ช่วยหาที่อยู่ใหม่ให้พวกมันด้วยนะ อย่าไล่หรือทำร้ายเด็ดขาด”
“ครับบอส”
“ผมอยากให้คุณหาข้อมูลคนจรจัดที่อาศัยนอนตามป้ายรถเมลล์แถวถนน SK ทั้งหมดเลยนะ ถามพวกเขาว่าอยากทำงานอะไร ที่ไหน ต้องการเงินลงทุนไหม”
“ครับบอส”
“อ้อ คุณลุงคุณป้าที่ขายก๋วยเตี๋ยวรถเข็นตรงถนน BB ให้ช่างไปสร้างร้านก๋วยเตี๋ยวให้พวกเขา แล้วก็ให้พวกเขาเลือกสถานที่เองว่าอยากมีร้านที่ตรงไหน เอาแบบไปให้พวกเขาเลือกด้วยว่าชอบการตกแต่งร้านแบบไหน”
“ครับบอส”
“บริษัทของคุณประเสริฐกำลังแย่ คุณช่วยส่งทีมที่ปรึกษาไปช่วยจัดการให้คุณประเสริฐด้วย”
“ครับบอส”
“เอาแบบบ้านไปให้คุณพ่อคุณแม่เลือกด้วยว่าชอบบ้านแบบไหน”
“ครับบอส มีอะไรอีกไหมครับ”
“ผมขอคิดก่อน”
“ร้านข้าวไข่เจียวละครับบอส”
“อื้ม นั่นสินะ”
ราเชนทร์นั่งคิดสักครู่ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหามาริสานั่งลงข้างเธอแล้ววางมือลงไปบนหน้าท้องกลมนูนอย่างรักใคร่ ทั้งสองมองสบตากัน เธอส่งยิ้มสดใสมาให้สามีแล้วกุมมือเขาไว้ด้วยกัน ราเชนทร์มองลึกเข้ามาในดวงตาคู่หวานนั้นแล้วบอกว่า
“ร้านข้าวไข่เจียวร้อยแปดที่เริ่มต้นจากความรักทั้งหมดของมาริสากับเงินลงทุนศูนย์บาทของบุญหลง ผมขอเก็บไว้เป็นความทรงจำระหว่างผมกับมาริสาเพื่อระลึกถึงคุณพ่อ ถ้าอย่างนั้นซื้อตึกแถวตรงนั้นมาให้หมดเลยก็แล้วกัน”
“ครับบอส”
ขออวยพรให้นักอ่านทุกท่านมีความสุข
แล้วพบกันใหม่ค่ะ
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
