พอดีไปอยู่ในรุ่นที่แถวบ้านไม่มีใครมีทีวี มีแต่วิทยุ AM ก็เลยไม่ได้ดูทีวี มีแต่ไปวิ่งเล่น ถนนก็ไม่มีรถแล่น วิ่งเล่นบนถนนสบาย มีแต่คนเดิน คนปั่นจักรยาน แม่ค้าขายหมู เป่าเขาควายเดินหาบเนื้อหมู ใช้ใบตองห่อเยื้อหมู ถุงพลาสติกยังไม่มีใช้ แม่ค้าขายผักหาบของมาขายตอนบ่ายๆ ตราชั่งที่ใช้กันก็แบบก้านถ่วงลูกตุ้ม คนแก่ก็ปั่นฝ้าย สาวๆก็ทอผ้ากัน หนุ่มๆไม่มีโอกาสเห็นขาอ่อนหรอก เพราะเค้านุ่งผ้าถุงกันหมด
เวลา.ซ่อมถนนผู้ใหญ่บ้านก็ตีเกราะ ระฆัง แต่เช้า คนก็เดินมาฟัง ว่าจะไปซ่อมถนนหนทางที่ไหน ไปไหนมาไหนคนเค้ารู้จักกัน ผ่านบ้านไหน ก็เรียกกันกินข้าว กินข้าวแล้วยัง..เวลานายอำเภอจะมีพูดกับชาวบ้าน ก็ต้องไปที่วัด อาศัยพระ ช่วยเรียกบอกชาวบ้าน ..ให้มาฟังที่ศาลาวัด เราอยู่ห่างไกลความเจริญ ..เลยไม่มีทีวีให้ดู. แถวบ้านยังใช้ตะเกียงกันอยู่เลย เวลาวันพระ คนก็เข้าวันทำบุญกัน คนแก่ๆก็ไปนอนวัด..ถือศีลฟังเทศน์..ในวัดก็สงบร่มรื่น ..ป่าช้าก็แยกห่างออกไปจากวัด ตามบ้านก็ไม่ค่อยทำรั้วกั้น ..มีแต่เอาไม้มากั้นวางเฉยๆ .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
