25 ก.พ. เวลา 23:43 • ความคิดเห็น
ในความคิดมุมมองของดิฉัน สมัยพุทธกาลนานๆมาแล้ว กว่า2ถึง3พันปีที่ผ่านมาอย่าลืมนะคะว่ามันนานแสนนาน สมัยก่อนศาสนาเป็นเพียงสิ่งเดียว ที่เป็นที่พึ่งทางใจของมนุษย์ คำว่ามนุษย์ไม่ว่าจะยุคไหนๆก็จะมี อารมณ์ รัก โลภ โกรธหลง แต่ยุคก่อนไม่ได้มีสิ่งยั่วยุ ง่าย รายล้อม รอบตัว เหมือนสมัยนี้
ซึ่งผู้คนก็จะมีวัด ศาสนา พระสงฆ์เป็นจุดศูนย์รวม ที่ยึดเหนี่ยวและที่พึ่งทางใจ ดิฉันเชื่อว่าการที่บางคนได้ฟังธรรมะจากพระพุทธเจ้าแล้วบรรลุธรรม เป็นไปได้ค่ะ แต่ถ้าสมัยนี้มันยากมากๆเมื่อก้าวออกจากวัดก็คือโลกเป็นจริงต้องเผชิญ
โฆษณา