ภารกิจใครภารกิจของเขา แล้วแต่ใครจะมีมุมมองต่อการอยู่กับชีวิตของตนอย่างไร ขออนุญาตไม่ก้าวล่วงทั้งสิ้น เพื่อให้เข้ากับคำถาม ผมจะตอบภารกิจบรรลุโสดาบันเท่านั้น
สิ่งที่ต้องคุยกันก่อนคือ อารมณ์ความเป็นโสดาบันหมายถึงอะไร
อารมณ์ทางพุทธหมายถึง สิ่งที่จิตของเราไปเกาะเกี่ยวไว้ เช่นตอนนี้ จิตผมเกาะเกี่ยวกับการเขียนคำตอบนี้ จิตผมก็กำลังเสวย (กิน) หรือลื่นไหล (flow) ไปกับสิ่งที่เขียน ไม่ได้นึกถึงอย่างอื่น
ส่วนโสดาบันเป็นสภาวะของจิต ที่เห็น “ทุกข์” เกิดจากการยึดมั่นเป็นตัวตนของจิต จิตไปสัมผัสกับ (อารมณ์) อะไรเข้า ก็ไปยึดไปถือว่า อารมณ์นั้นมันมีตัวฉันของฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง
ตัวอย่างเช่น รักหมาตัวนี้มาก วันหนึ่งมันตายไป ก็นึกเสียดายและเสียใจ จนกินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับ ทั้งที่หมามันเป็นหมา และตัวเรามันเป็นตัวเราแยกออกจากกัน แต่ “อารมณ์” เราไปผูกกับหมาตัวนั้น ส่งผลให้เราเป็นทุกข์
อยากเป็นโสดาบัน ก็ต้องทำใจว่า โลกนี้มันเป็นอนิจจัง การพลัดพรากต่อสิ่งที่ตนรัก มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ควรไปเศร้าโศกเสียใจ
ถ้าทำได้แบบนี้กับทุกเรื่อง ไม่ว่าจะถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง หรือถูกดูดเงินเกลี้ยงบัญชี ก็รับได้ ไม่เสียใจ ไม่ดีใจ ไม่ทุกข์ ไม่สุข ถือเป็นวิถีของโลกอนิจจัง ทุกอย่างเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย และก็สิ้นสุดลงตามเหตุผลของเหตุการณ์นั้นๆ ไม่เอามาเป็นตัวเราของเรา คุณก็เหนือทุกข์เหนือสุข สู่ความสงบของจิตใจ ที่เป็นอิสระจากตัวตนของเรา
ถ้านึกถึงแต่คำว่า “โสดาบัน” ทุกวัน แต่ไม่เห็นตัวทุกข์อันเกิดจาก ตัวเราของเรา
อันนี้ก็ “ตัวใคร ตัวมัน” ละครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
