ไดอารี่ของเด็กขี้เหงา ตอนที่22
บ้านอากูเหมือนสวรรค์ของเมเม่ ที่จริงมันก็เป็นบ้านสองชั้นธรรมดาๆ แต่สำหรับเมเม่ที่อยู่ตึกแถวแคบแต่สูงมาตลอด คำว่า “บ้าน” จึงเป็นที่โหยหา
คำว่าบ้านสำหรับเมเม่นั้นคือมีหลังคา มีบริเวณของตัวเอง คือเมเม่เทียบกับบ้านที่ตัวเองอยู่น่ะ ถึงเมเม่จะเรียกว่าบ้านเหมือนกัน แต่มันให้ความรู้สึกไม่เหมือนกันนะ
บ้านตึกแถว4 ชั้น ที่เมเม่อยู่คือ ที่ที่ใครๆ ก็มาอยู่ได้ อยู่แล้วก็ไป ไม้มีความผูกพัน เพื่อนๆ ของอาๆ ทั้งหลายก็มาพัก ญาติจากต่างจังหวัดก็มาพัก เพราะบ้านเมเม่สูง ลูกอาโผ่เยอะ จึงกั้นเป็นห้องเล็กห้องน้อยได้
ชั้นบนสุดหรือชั้นสี่ เหลือไว้เป็นที่ปลุกต้นไม้ของอาโผ่ ป่าคอนกรีตอย่างแท้จริง อาโผ่เป็นคนเดียวในบ้านที่ทั้งชอบต้นไม้ดอกไม้และชอบปลูกด้วย
เมเม่ก็ชอบต้นไม้ดอกไม้เหมือนทุกคนแหละ แต่แค่ชอบไง ชอบดูที่มันออกดอกสวยๆให้ดู ชอบดมที่มีกลิ่นหอม ชอบกินผลไม้เวลามันออกผล แต่มันคนละเรื่องกับการปลูก การดูแล บำรุงมันนะ
ใช่แล้วค่ะ บ้านเมเม่ไม่มีหลังคา ข้างบนสุดเป็นดาดฟ้า เมเม่จึงฝันถึงบ้านที่มีหลังคามาตลอด
ติดตามอ่านตอนต่อไปกันด้วยนะคะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
