อิจฉา ..มันเป็นอารมณ์ที่เรารู้สึก ว่าตัวเองด้อย เห็นคนนั้นทำดี ทำดีเกิดหน้าเกินตา ก็ไม่ชอบใจ ไม่อยากให้เค้า มีสิ่งที่ดีๆ เกินหน้าเกินตา มันก็เกิดอารมณ์วิปริต ไม่ขอบใจเค้า ขัดขวางเค้า รังเกียจเค้า มันเกิดขึ้นบ่อยๆ มันก็สะสมเป็นความเกลียดชัง ไม่อยากเห็นหน้าตา คบค้าสมาคมด้วย อารมณ์แบบนี้ เกิดขึ้น ..ที่ใคร ..จิตจะหาความสุขไม่ได้เลย .ไอ้ตัวอิจฉา ..
หรือบางที่ ไอ้ตัวอิจฉา มันก็จะทำตัวเหมือนเป็นนางมารร้าย ในละคร .ข้าดีคนเดียว พอเห็นคนอื่น ทำเกินหน้าเกินตา ก็ขัดขวางเค้า มีหมาที่บ้านตัวหนึ่ง พอเราไปเล่นกับตัวอื่น มันก็จะวิ่งเข้ามาแทรกมาเบียด กันตัวอื่นออกไป .มันอิจฉาหมาด้วยกัน มาทำเกินหน้าเกินตาได้ยังไง
เรื่องความเกลียด ..พอมันเกิดขึ้น มันไม่ใช่เหตุผล ปฏิเสธที่ดูใครครวญ พิจารณาเรื่องราวอะไรทั้งนั้น ไม่อยากรับรู้อะไรเลย เหมือนคนเห็นงูกิ้งก่ากิ้งกือ จิ้งจกตุ๊กแก มันเกลียดกลัว ..รังเกียจขยะแขยง ไม่อยากจับต้องไม่อยากเห็น ไม่อยากได้ยิน แม้แต่เสียงรูปอะไรทั้งนั้น มันเกลียด (เข้าใจมั้ย แท้ที่มันก็เก็นอารมณ์หนึ่งที่มันยึดอยู่ มันอยู่ต่ำลงไป เค้าว่า..ติดอยู่ในจิตใต้สำนึก)
อารมณ์อิจฉาพวกนี้ มันเกิดขึ้นมา..ก็ด้วอารมณ์นึกคิดทิฐิ ..ไม่ยอม ..ให้ใครมาเกินหน้าเกินตา (ที่จริงแล้ว จิตมันคับแคบ ไม่กว้างขวาง)มัวไปยึดเค้าอยู่ได้ .เค้าจะดีทำดี เราก็ยินดีด้วย เค้าทำไม่ดี..ก็เรื่องของเค้า กายวาจาใจ ขันธ์ทั้งห้าก็ของเค้า กรรมของเค้าเอง .ไม่ใช่กรรมของเรา แล้วเราจะไปอิจฉากรรม ไปยึดกรรมของเค้ามาใส่ใจเราทำไม ..เราไม่ไปอิจฉาใคร ริษยาใคร กิริยาดีไม่ดี เค้าแสดงให้เราดู ..เราเห็นว่าไม่ดี ก็ขอให้เราอย่าไปมีกรรมกระทำแบบเค้า .เป็นตัวอย่างให้เราดู .ว่ามันสุขหรือทุกข์ ที่มีอารมณ์แบบนั้น ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
