ถ้ามนุษย์คำนึงแต่ความเศร้า
หากสมมติฐาน สมมุติฐานว่า
หากมนุษย์ผู้ละเอียดอ่อนทุกคน
รับรู้ว่าความรู้สึกนึกคิดจะต้อง
จดจ่อจุุ่มจมครุุ่นคิดอยู่ในความ
เศร้า ณวันหนึ่งวันใดที่ต้องลา
จากกัน ไม่ว่าจากเป็นรึจากตาย
ก็ดีนั้น
ความสัมพันธ์ของมนุษย์
ใดๆคงมิอาจเกืดขึ้น
หรือย่อมเกิดขึ้นยากจนไม่มี
ความสัมพันธ์ใดๆเลย
จริงหรือ?
ว่าด้วยความสัมพันธ์
ความสัมพันธ์เป็นเรื่องราวระหว่าง
ที่เราใช้เวลาร่วมกัน เริ่มจากความ
ว่างเปล่าเกิดความทรงจำมากมาย
สุขถึงสุขสุดและจะจบลงด้วยความ
เศร้าเสมอ
วันวานนึงสุขวันนึงกลับเศร้า
ความเศร้าเป็นส่วนหนึ่งของ
ความสัมพันธ์มากมายคุณค่า
มากค่าเรื่องราว สุขทุกข์ระคน
กันไป
ตัวชี้วัดความสุขความทุกข์
ย่อมแสดงให้เห็นได้จากความ
โศรกเศร้าเสียใจ สุขงดงามมาก
ก็เศร้าเสียใจมาก แต่หากความ
รู้สึกเศร้าเสียใจน้อยหรือไม่เศร้า
เสียใจก็มีนัยยะว่าความสัมพันธ์
นั้นไม่มีความหมายใดๆนั่นเอง
ใช่หรือไม่อย่างไร?
ด้วยหลักคิดและเหตุนี้มนุษย์
จึงต้องยอมรับยิ้มรับว่าแม้รู้
ว่าสัมพันธ์มากลึกซึ้งมากสุข
มากก็ย่อมจะต้องทุกข์เศร้า
เสียใจมากคู่ขนานกันไปมิใช่รือ
หากวันนึงมีสัมพันธ์สุขใหม่เกิดใหม่
แม้ชีวิตเรากำลังอยู่กับคนที่
ทำให้เราหัวเราะและมีความสุข
ก็ขอให้ใจลึกๆของเราอย่าได้ละเลยคนที่เราควรร้องให้เมื่อเขาจากไปด้วย
รึไม่?
เพราะคนๆนั้นก็เคยร่วมสร้าง
เคยเป็นความสุขของเรามากที่สุด
ครั้งหนึ่งเช่นกัน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
