22 มี.ค. เวลา 17:03 • ความคิดเห็น
เรื่องของการยึด ยึดบ้าน ยึดที่นอน ยึดสถานที่ ที่ที่สุขสบาย มันเคยชิน เราก็อย่าไปกลัวมัน เราต้องทำใจ จะออกศึก ไปรบกับอารมณ์ของตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง เราดูเจ้าชายสิทธัตถะ เป็นตัวอย่าง ท่านทิ้งเวียงวัง ยศฐานบรรดาศักดิ์ ไปอยู่ป่าด้วยเสื้อผ้าชุดเดียว ไปนอนกับใบไม้ ไม่มีอใครมาส่งอาหารให้
ส่วนเราไม่ได้ ออกไปทำแบบนั้น ไปมีที่นอนที่กิน เพียงแค่เปลี่ยนสถานที่นอน มันจะคิดถึงบ้าน นั่นมันอารมณ์ ..เราก็พยายามตัดมันทิ้งไป ไปทำกิจกรรมอย่างอื่น เปลี่ยนซะ นี่ยังไม่ทันมีเหตุเลย ก็อุปโลกน์คิดอย่างนั้นอย่างนี้เสียแล้ว ..ทิ้งมันไปนั่นมันอารมณ์ ..วิตกกังวล วิตกจริต ที่จะบั่นทอน จิตใจเราหาความเข้มแข็งไม่ได้เลย .เมื่อชนะอารมณ์ไม่ได้ ..มันก็ต้องจมปลักกับอารมณ์นั่นแหละ แล้วมันจะกล้าออกไปผจญ เรียนรู้อะไรได้ เรียนรู้จมอยู่กับบ้านที่หลับที่นอน มีประโยชน์อะไร
นี่อารมณ์แบบนี้ ยามอยู่ท้องทะเลนานๆ มันคิดถึงบ้าน คิดถึงคนนั่นคนนี้ ทำไมอยู่กับท้องทะเล ที่คลื่นลมสงบ ทำไมไม่มีความสุข กับท้องทะเล ที่ราบเรียบเหมืินกระจก ..เราก็หาความสุข ..ตรงที่เราต้องไปอยู่ มนอยู่ที่ใจเราเอง อยู่ที่ไหน เราก็อยู่ได้ ..
โฆษณา