นิทานสอนใจเรื่อง "พระภิกษุณี_อย่าศึก"
วันหนึ่ง พระภิกษุณีออกบิณฑบาต พบสามีภรรยาคู่หนึ่งกำลังทะเลาะกัน ชาวบ้านมามุงดูมากมายบางคนจะพยายามห้ามศึกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะทั้งคู่เดือดดาลเต็มที่
“แกเป็นผัวประสาอะไรไม่ให้ตังค์ค่าแต่งตัวฉันยังไม่ว่าแม้แต่เงินค่าเล่าเรียนลูกก็ยังไม่ให้อีกแกนี่มันไม่เอาไหนจริงๆตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีอะไรที่เหมือนผู้ชายเลย”
“นังแพศยา ด่าอีกสิ พ่อจะตบเสียให้กลิ้ง”
พระภิกษุณีแหวกฝูงชนเข้ามา ร้องตะโกนว่า
“พี่ป้าน้าอาทั้งหลาย มาดูคนกัดกันเร็วเข้า ดูชนไก่ ชนวัว ต้องเสียสตางค์ซื้อตั๋ว แต่นี่คนกัดกัน ไม่ต้องซื้อตั๋ว นานทีปีหนถึงจะได้เจอของดีๆ แบบนี้”
สองผัวเมียไม่สนใจคำร้องตะโกนของพระภิกษุณี ยังคงทะเลาะกันต่อไป
สามีตวาดว่า “แกลองด่าข้าอีกสิว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย ข้าจะฆ่าแกเสียทันที”
ภรรยาไม่ยี่หระ “แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย…เอาสิ ฆ่าเลย…ฆ่าเลย!”
พระภิกษุณีตะโกนว่า
“ฉากบู๊นองเลือดกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว กำลังจะฆ่ากันแล้ว หาดูที่ไหนไม่ได้นะทุกท่าน รีบเข้ามาดูเร็วเข้า”
ชาวบ้านที่เดินผ่านมา เห็นพระภิกษุณีส่งเสียงเชียร์แบบนี้ ก็ทนไม่ได้
“พระภิกษุณีสงฆ์ ผัวเมียเขาทะเลาะกันท่านไม่ห้ามแถมยังยุส่งอีก เป็นพระภิกษุณีจริงหรือเป็นพระภิกษุณีปลอมกันนี่ ราดน้ำมันบนกองเพลิงแบบนี้มีประโยชน์อะไร”
“มีสิ ประโยชน์เยอะแยะ พวกเขาบอกว่าจะฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง พอมีคนตาย คณะสงฆ์ก็มีงานทำ ได้เงินทำบุญสวดมนต์งานศพ อาตมาก็มีเงินใช้ ไม่ดีได้อย่างไร?”
ชาวบ้านได้ยินเช่นนั้นก็สิ้นศรัทธา โห่ร้องตะโกนด่าพระภิกษุณีเสียงดังลั่น
เสียงเอะอะโวยวายของชาวบ้าน ทำให้สองสามีภรรยาต้องหันกลับไปดูพระภิกษุณีโดยมิได้นัดหมาย
พระภิกษุณีเห็นว่าเบี่ยงเบนความสนใจของสองสามีภรรยาได้แล้ว จึงพูดยิ้มๆ ว่า
“ไม่อยากให้คนฆ่ากันตาย ก็ฟังอาตมาเทศน์สักหน่อย”
สองสามีภรรยาและชาวบ้านเงียบตั้งใจฟัง
“หิมะจับตัวหนาแค่ไหน? แต่เมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงเข้าไป หิมะนั้นก็ละลาย
อาหารเย็นชืดแค่ไหน? แต่เมื่อใส่ฟืนไฟอุ่นสักหน่อยก็ร้อนได้
ผัวเมียกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน ต้องเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ที่ให้ความอบอุ่น แก่อีกฝ่ายหนึ่ง
ต้องทำตัวเป็นฟืนไฟ ทำความคิดของอีกฝ่ายหนึ่งให้สุกงอม
คนที่จะครองคู่เป็นผัวเมียกันนั้น มันต้องเคยทำบุญร่วมกันมาก่อน
อาตมาหวังว่าพวกเจ้าผัวเมียจะรู้จักเคารพซึ่งกันและกัน รักใคร่ปรองดองกัน”
สองสามีภรรยาจึงรู้ตัวว่าปล่อยให้โมหะจริตเข้าครอบงำจนเสียผู้เสียคนไปแล้ว จึงต่างขอขมาซึ่งกันและกัน แล้วจูงมือกันกลับบ้าน
#นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...
บางครั้งการแก้ไขปัญหา...ที่วุ่นวายจนเกินกว่าที่จะแก้ไชนั้น...บางทีอาจต้องใช้กุศโลบายที่เรียกว่า “ยอมเสียสละเรื่องเล็ก เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีกว่า” เช่นพระภิกษุณีท่านยอมเสียหน้าถูกผู้คนว่ากล่าว...แต่ท่านกลับได้สั่งสอนมวลชนหมู่มาก...ได้ให้ข้อคิดแก่ญาติโยมทั้งหลาย...เพื่อให้สังคมมีความสงบสุขมากขึ้น...
#เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
