13 เม.ย. 2024 เวลา 02:57 • ปรัชญา
เรื่องของกายที่จิตมาอาศัย มันเป็นสภาพที่ไม่เที่ยง มีอารมณ์นึกคิดปรุงแต่ง มีวิญญาณทั้งหก ที่สัมผัส เสียดสี มีจิตเจตจิต เจตสิก วิ่งออกไป ไปยึด ..เช่น ตาเห็นภาพสวยๆ รูปสวยรูปงาม พอตาไปมอง จิตเจตจิต ก็วิ่งออกไปรับ ภาพนั้นมา มีอารมณ์เอาภาพนั้นมายึดถือ อุปโลกน์ ไปตามลีลาของอารมณ์ มีวิดวิจารณ์ มีอารมณ์ชอบไม่ชอบมากมาย มันเรื่องราวมากมาย ในคำว่าวิญญาณทั้งหก ที่เคลื่อนไหวไปตามกายที่จิต ใช้กายไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น .
วิญญาณทั้งหก เหมือนเป็นแม่เหล็ก ไปดูดเอาสิ่งที่ดีและไม่ดี เข้าในกายในจิต จิตนั้นเป็นจิตน้อยๆ อาศัยอยู่ในกาย ก็ถูกทับ ..ฝุนละอองที่ดูดเข้า ..เอาเข้ามาทับถมทั้งกายและจิต กายที่คงที่ ก็แก่ไป แก่หรือไม่แก่ กายนี้ก็เจ็บป่วยได้ เลือดลมติดขัด ติดขัดตรงนั้นตรงนี้ น้ำเลือดน้ำหนองก็แผลงฤทธิ์ เป็นภูมิแพ้ เป็นเนื้องอก มะเร็ง เจ็บป่วย ..เป็นที่สำคัญ เลือดลมติดขัด ช็อตตาย
..จิตน้อยๆ ไม่มีที่อาศัย ..กายมันเน่าเหม็น ต้องเร่ร่อนไปหาที่อยู่ใหม่ ..ไม่รู้ว่าที่อยู่ใหม่จะเป็นอะไร ไม่เที่ยงไม่แนนอนเลย ..จิตเกิดตายๆ หาที่อยู่ใหม่ไป เรื่อย เพราะจิตนั้นชอบในสิ่งที่ไม่เที่ยง .มีวิปริต ผันแปรเกิดขึ้น ..กับสิ่งที่เรียกว่า ธาตุสี่ของจิต ..ที่จิตสะสมดูดเข้ามาเอง
โฆษณา