14 เม.ย. เวลา 18:15 • ไลฟ์สไตล์

ปรารถนาชัยชนะ

ชีวิตนี้คือการแข่งขันเสมอมา ตั้งแต่คุณยังไม่เกิดคุณก็แข่งขันกันกับพี่น้องของคุณอีกล้านๆตัว เพียงเพื่อที่จะให้ได้มีชีวิตอยู่ต่อไปในฐานะของมนุษย์
และหลังจากนั้นก็เช่นกัน คุณแข่งขันกับมนุษย์คนอื่นที่เหมือนๆกันกับคุณอยู่ตลอดเวลา ทุกวินาทีที่เข้ามาผ่านไปคุณต่างต้องชิงความได้เปรียบเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อให้ตัวเองได้ในแบบที่ตนต้องการ
เพราะสิ่งที่ปรารถนาไม่เคยตกลงมาจากฟ้า เพราะโชคชะตาไม่มีอยู่จริง เพราะคนที่ถูกเลือกคือคนที่พยายามมากที่สุดและคนที่ผิดหวังคือคนที่แพ้ในการแข่งขัน ชีวิตวนลูปอยู่แบบนี้ไม่สิ้นสุดไปจนนานเท่านาน
ไม่มีอยากที่จะผิดหวังและเช่นกันไม่ว่าใครก็ต้องการที่จะชนะ นี้คือเหตุผลที่โพสต์นี้เกิดขึ้นมาเพื่อตอบสนองต่อคำถามคำวิงวอนและคำภาวนาต่อผู้อยู่บนฟ้า ให้ทุกคนได้เข้าใจสักทีว่าอ้อนวอนไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะงั้นฟัง
พึงรู้ไว้ว่าคุณต้องทำสิ่งใด ทุกคนมีแนวทางเป็นของตัวเองทั้งนั้น ถ้าชัยชนะหมายถึงการได้ทำตามความปรารถนาเหล่านั้น แนวทางก็คือวิธีที่จะทำให้ความปรารถนาเป็นจริง
ทุกคนและทุกอย่างมีทางของมัน ไม่มีผิดและถูกมีเพียงแค่เดินต่อและเปลี่ยนทาง และทุกที่ย้อมมีหุบเหวสิ่งที่คุณต้องทำคือหลบมันและผ่านไปให้ได้
ผู้โง่เขลาคิอคนที่ฟังทุกอย่าง ฟังทุกสิ่งที่ตัวเองไม่ได้คิด เชื่อทุกอย่างที่ตัวเองไม่ได้ไต่ตรอง เพราะทางที่ถูกไม่เคยมีและจะไม่มีวัน ทุกคนต่างมีเส้นทางเป็นของตัวเอง ทางที่แตกต่างไม่ใช่ทางที่ผิดแต่เป็นทางของเรา และเป็นของเราคนเดียว
อย่างแรกคือเข้าใจว่าคุณต้องการอะไร ต้องมีอะไรถึงจะทำให้ความต้องการเป็นจริง และเดินทางนี้จะสามารถนำพาความฝันมาถึงตนได้รึป่าว? หากสามารถตอบคำถาม3อย่างนี่ได้ ขั้นตอนต่อไปคือเดินหน้าต่อ
จำไว้ทุกทางมีหุบเหวมีอุปสรรค ทางที่คุณเดินก็เหมือนกันและนั้รรวมถึงทุกทางด้วยจงผ่านมันไปและปรับตัวเสีย ปรับตัวเพื่อให้อยู่รอด ปรับตัวเพื่อให้เข้าใจโลกแล้วคุณจะไปได้ไกลกว่าเดิม
สิ่งที่โง่ที่สุดคือฝากความหวัง หวังให้มีปาฏิหาริย์ หวังให้คู่แข่งพลาด หวังให้เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริง คำว่าหวังให้เป็นเช่นนั้นถ้าเอาแต่หวังมันก็ได้แค่หวัง การฝากหวังให้คนอื่นก็เข่นกัน
ในวินาทีที่คนที่กำหนดชะตากรรมของคุณไม่ใช่ตัวคุณเองความฝันและความปรารถนาของคุณก็จบลงแล้ว และพึ่งรู้ไว้ว่ามันไม่ใช่เพราะใครแต่เป็นเพราะตัวคุณเอง ที่พลาดเองคุณถึงได้ต้องมานั่งร้องไห้
จงให้คนที่กำหนดชะตากรรมของเราเป็นตัวเราเสีย ชะตากรรมของตัวเราต้องเป็นคนขีดเขียนมันขึ้นมาหาใช้คนอื่นไม่ การหวังให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงโดยคาดหวังในตัวผู้อื่นคือสิ่งที่เสียเวลาเปล่าและโง่เขลาที่สุด
ผลลัพธ์ไม่เคยสำคัญเท่าแนวคิด ผมเคยพูดไปรอบสองรอบแล้วว่าสิ่งสำคัญไม่ใช่ผลลัพธ์แต่เป็นวิธีการและแนวคิด แพ้นะใครๆก็เคยมันเจ็บทุกครั้งเลยละทั้งกายและใจ
แต่แพ้ตราบเท่าที่ยังไม่ตายก็เริ่มใหม่ได้ จะแพ้จะล้มกี่ครั้งก็ได้แต่ถ้าวิธีการและแนวคิดมันผิดแต่แรกต่อให้ทำอีกกี่รอบมันก็มีผลลัพธ์ที่เหมือนเดิมอยู่ดี
หากแนวคิดและวิธีการนำต้นถูกต้องถ้าแพ้ก็เพราะแค่พลาดจากอุปสรรคในการเดินทาง สักวันคุณจะเรียนรู้และเติบโตขึ้นและสามารถนำพาชัยชนะมาให้ได้เอง
แต่หากคุณมีแนวคิดที่ผิดหรือพึ่งแต่ผลลัพธ์สุดท้ายต่อให้ความฝันเป็นจริงแต่นั้นไม่เคยยั่งยืน เป็นการประสบความสำเร็จแบบฉาบฉวยที่เหมือนกับพลุ มันจะส่องสว่างและเลือนหายไปไม่อาจทำให้มันสว่างได้อีก
แต่แนวคิดและวิธีที่ถูกต้องจะนำพาผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจมาให้แด่ตนเองเอง และนั้นแหละคือผลลัพธ์และความสำเร็จที่ยั่งยืนกว่าเป็นไหนๆ อย่างเห็นได้ชัด
กลับมาแล้วววว แล้วถามว่าทำไมถึงมาอัพดึกหรอ? มีไฟตอนนี้พอดีนะไม่มีอะไรหรอก
โฆษณา