22 เม.ย. เวลา 00:00 • นิยาย เรื่องสั้น

เดินหมากสะท้อนนิสัย

วันก่อนคุยเรื่องทีวีซีรีส์ โชกุน ตอนที่ 8 และลีลาของสุมาอี้ในสามก๊ก ทั้งคู่ก็คือการเล่นหมากรุกนี่เอง
เพราะการเมืองก็คือเกมหมากรุก
ผมเล่นหมากรุกฝรั่งมานานปี แต่เล่นไม่ได้ดี เพราะไม่ค่อยจดจำบทเรียนที่แพ้ เล่นสนุกๆ แบบแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปเรื่อยๆ นิสัยแบบนี้ใช้เล่นเกมสนุกๆ ได้ แต่เป็นนักยุทธศาสตร์ที่ดีไม่ได้
หลักของเกมหมากรุกไทยและฝรั่งคือ รุกให้ฝ่ายตรงข้ามจนมุม ไปไหนต่อไม่ได้
การเล่นหมากรุกสะท้อนนิสัยของผู้เล่น ว่าเป็นคนที่ชอบแลกหมัด กล้าได้กล้าเสีย กล้าเสี่ยง ไม่ประหยัดชีวิตเบี้ย หรือเดินหมากอย่างระวัง ไม่แลกตัวโดยไม่จำเป็น
มันยังสะท้อนวิสัยทิศน์ว่าเป็นคนมองไกลแค่ไหน หนึ่งตา สองตา สิบตา ยี่สิบตา
แม้จะไม่ชอบแลกตัวโดยไม่จำเป็น แต่เซียนหมากรุกกล้าเสียสละตัวใหญ่ เพื่อชัยชนะในตาสุดท้าย
ในโชกุนตอน 8 โทรานางะ (ผู้จำลองชีวิตจริงในประวัติศาสตร์คือโชกุนอิเอยาสึ) เดินหมากอย่างคาดไม่ถึง โดยยอมเสียหมากตัวใหญ่มาก เพื่อลวงศัตรู
1
หนังชุดนี้ดีที่ไม่เน้นการต่อสู้ทางกาย แต่เป็นเกมเดินหมากทั้งเรื่อง
ในสามก๊ก สุมาอี้ก็เดินหมากหลอกศัตรูเสมอ บางครั้งก็แกล้งทำตัวเป็นคนแก่สติเลอะเลือน บางครั้งก็ยอมเสี่ยงให้นักฆ่าของฝ่ายตรงข้ามมาแทงตนโดยไม่หนี
แต่พอถึงบทรุกฆาต ก็แทงทีเดียวตายทั้งก๊ก
เราดูนิสัยนักการเมืองได้จากการเดินหมาก ประเภทที่พูดมาก เดินหมากผิดตลอด หรือประเภทที่ไม่พูดมาก เดินหมากทีเดียวอีกฝ่ายก็จนมุมทั้งที่ตัวหมากยังเต็มกระดาน
วินทร์ เลียววาริณ
โฆษณา