เมื่อใด บุคคล เห็นด้วย ปัญญาว่า
“สังขาร ทั้งหลาย ทั้งปวงไม่เที่ยง”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่ายใน สิ่งที่เป็นทุกข์ :
นั่นแหละ เป็นทางแห่ง ความหมดจด.
เมื่อใด บุคคล เห็น ด้วยปัญญาว่า
“สังขาร ทั้งหลาย ทั้งปวง เป็นทุกข์”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่าย ในสิ่งที่ เป็นทุกข์ :
นั่นแหละเป็น ทางแห่ง ความหมดจด.
เมื่อใด บุคคลเห็น ด้วยปัญญาว่า
“ธรรม ทั้งหลาย ทั้งปวง เป็น อนัตตา”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่าย ในสิ่งที่เป็นทุกข์ :
นั่นแหละ เป็นทาง แห่ง ความหมดจด.
ธ. ขุ. ๒๕/๕๑/๓๐