25 เม.ย. เวลา 05:10 • นิยาย เรื่องสั้น

กรุ่นกลิ่นดอกไม้ ตอนทึ่ 49

“เหลือพรุ่งนี้อีกหนึ่งวันนะทุกคน” หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์บอกกับพนักงานทั้งสามคน
“ค่ะคุณกอล เสียดายจังเลยนะคะ งานน่าจะมีต่อไปอีกสักเจ็ดวัน พวกหนูยังสนุกกับการขายกันอยู่เลยค่ะ” นิดากับเพื่อนอีกสองคนยังไม่อยากให้จบงาน เพราะยังสนุกกับการขายกับยอดขายที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน การที่ผลิตภัณฑ์ขายได้เยอะ นั่นก็เท่ากับว่าพวกเธอจะมีรายได้ในจำนวนที่เยอะขึ้นด้วย เพราะหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์เธอจ่ายเงินเพิ่มให้เป็นเปอร์เซ็นต์จากจำนวนของยอดขาย
“เอาไว้จัดบูธคราวหน้าฉันจะให้นิดาติดต่อไปอีกนะจ๊ะไพลิน วิสาด้วยนะ อีกไม่นานที่นี่ก็จะมีการจัดแสดงสินค้าขึ้นอีก”
“ค่ะคุณกอล”
“ไพลินกับวิสาไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวกลับมานิดาเขาจะได้ไปอีก”
“ค่ะคุณกอล พวกฉันไปแป๊บเดียว เดี๋ยวมานะจ๊ะพี่นิดา”
“จ้ะ ๆ ไปเหอะ” นิดาที่กำลังจัดวางผลิตภัณฑ์ให้ดูเป็นระเบียบน่าหยิบจับตอบรับเพื่อนใหม่ของเธอทั้งสองคน
“เดี๋ยวพอสองคนนั้นกลับมานิดาก็ไปต่อได้เลยนะ”
“ค่ะคุณกอล”
พูดกับนิดาแล้วหญิงสาวก็เดินเข้ามานั่งที่หลังเคาเตอร์
“พรุ่งนี้ก็วันสุดท้ายแล้ว”
หญิงสาวพึมพำก่อนที่จะทอดสายตาออกไปนอกบูธ
……….
“ไม่มีช่องไหนที่ว่างเลย” หมอหนุ่มบ่นหลังจากที่วนอยู่หลายรอบถึงจะได้เจอกับรถคันที่กำลังถอยออกจากช่องจอด
“อากาศข้างนอกร้อนมากจริง ๆ นี่ขนาดจะทุ่มนึงแล้ว” เขาพึมพำก่อนที่จะรีบเดินตรงเข้าไปในตัวอาคาร คราวนี้หมอหนุ่มไม่แวะเวียนโซนไหนทั้งสิ้น เขาตั้งใจมุ่งตรงไปที่บูธนัสรินสกินแคร์เพียงที่เดียว เพื่อหวังจะให้ทันชวนหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์ไปกินอาหารมื้อค่ำด้วยกัน
“อ้าว คุณ” หญิงสาวทักทายเมื่อเห็นหมอหนุ่มเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งมายืนอยู่ตรงหน้า
“สวัสดีครับ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ มานานแล้วเหรอคะคุณ?” หญิงสาวถามด้วยคิดว่าหมอหนุ่มคงจะมาถึงในบริเวณงานได้สักพักใหญ่แล้ว
“สักพักนึงแล้วครับ” เขาแสร้งตอบไปเพราะต้องการให้หญิงสาวเข้าใจอย่างนั้น
“นั่งก่อนสิคะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
“อากาศข้างนอกร้อนมากใช่ไหมคะวันนี้” หญิงสาวชวนคุยสัพเพเหระ
“ครับ วันนี้กรมอุตุบอกว่าที่นี่ร้อนที่สุด”
“ค่ะ ฉันดูข่าวเห็นว่าฝุ่น PM 2.5 ก็เยอะสุด”
“ครับ ใช่ครับ”
“ฉันขอตัวสักครู่นะคะ” บอกกับหมอหนุ่มแล้วเธอก็รีบลุกเดินเข้าไปช่วยไพลินกับวิสาต้อนรับกลุ่มลูกค้าที่ทยอยกันเข้ามาเลือกซื้อผลิตภัณฑ์
“ร่างกายคงต้องการน้ำตาล”
เขาพึมพำเมื่อรู้สึกว่าตนเองเริ่มที่จะอ่อนเพลีย เพราะหลังจากที่ตรวจเยี่ยมคนไข้ในช่วงบ่ายหมอหนุ่มก็ยังไม่ได้ดื่มน้ำดื่มกาแฟด้วยรีบร้อนที่จะมาให้ทัน
“คุณกอลไปหาอะไรกินก่อนเถอะค่ะ” นิดาบอกกับหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์เมื่อเดินเธอเข้ามาอยู่ในบูธ หลังจากที่ได้ออกไปหาอาหารมื้อค่ำกินจนเรียบร้อยแล้ว
“จ้ะ ฉันไปไม่นานหรอกเดี๋ยวจะรีบกลับมาช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณกอลไปได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวทางนี้นิดาจัดการได้ค่ะ”
"งั้นฉันไปก่อนนะ" บอกกับนิดาแล้วหญิงสาวก็เดินตรงเข้ามาที่เคาเตอร์
"คุณกินอะไรมาแล้วยังคะ? ฉันว่าจะไปเดินไปหาอะไรกินสักหน่อยค่ะ ไปด้วยกันไหมคะ?"
"อ๋อ ครับ ได้ครับ ผมก็ยังไม่ได้กินอะไรมาเลยครับ"
"งั้นเราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับมาช่วยนิดาเขาดูแลลูกค้าอีก"
"ครับ"
รับคำหญิงสาวแล้วหมอพิธานก็รีบลุกจากเก้าอี้ด้วยความหิว
“เราจะกินอะไรกันดีค่ะ?” เธอตั้งคำถามหลังจากที่พากันเดินมาถึงโซนตลาดอาหาร
“ผมยังติดใจรสชาติข้าวหมกบริยานีอยู่เลยครับ”
“เหรอคะ? งั้นก็กินข้าวหมกอีกก็แล้วกันค่ะ” ได้คำตอบแล้วหญิงสาวก็เดินนำไปที่ร้านอาหารอินเดียเจ้าเดิมที่มีขายอยู่เพียงเจ้าเดียวในงาน ครั้งนี้หมอหนุ่มไม่อ้อยอิ่งรีบก้าวเท้าตามเพราะรู้สึกตัวว่าหิวจนตาลาย
“เป็นไงค่ะ รสชาติเหมือนเดิมไหม?” หญิงสาวถามเมื่อเห็นว่าหมอหนุ่มก้มหน้าก้มตากินข้าวหมกบริยานีจวนจะเกลี้ยงจานโดยไม่พูดไม่จา
“ครับ อร่อยเหมือนเดิมครับ” หมอหนุ่มตอบพร้อมกับรวบช้อน
“เรากลับกันเถอะค่ะ” เธอชวนเมื่อเห็นเขาวางขวดพลาสติกพร้อมหลอดดูดที่เหลือน้ำอยู่แค่ก้นขวด
“ครับ”
หญิงสาวเดินนำเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งลัดเลาะโซนต่าง ๆ เพื่อที่จะรีบกลับไปช่วยนิดาเขาดูแลลูกค้า
“ชุดผ้าพวกนี้มีแต่สวย ๆ ทั้งนั้นเลยนะครับ” หมอหนุ่มชวนคุยเมื่อพากันเดินผ่านโซน "wedding fair" ที่จัดกิจกรรมจำลองงานแต่งงานหลากหลายรูปแบบ
"ค่ะคุณ คุณเดินดูไปก่อนนะคะ พอดีว่าฉันต้องรีบไปช่วยนิดาเขาน่ะค่ะ ช่วงใกล้ที่จะปิดบูธมักจะมีลูกค้าทะลักกันเข้ามาค่ะ"
“อ๋อ ครับ เอาไว้ค่อยมาดูคราวหน้าก็ได้ครับ”
พูดแล้วหมอหนุ่มก็ก้าวเท้ายาวตามหญิงสาว
"คุณไม่รีบเหรอคะ? นี่มันจะสองทุ่มแล้วนะคะ"
"อ๋อ ไม่รีบครับ วันนี้ผมขอออกไปพร้อมกับพวกคุณก็แล้วกันครับ"
"เอาอย่างงั้นเหรอคะ?"
"ครับ รอให้ถนนโล่ง ๆ แล้วค่อยกลับดีกว่าครับ"
"งั้นนั่งก่อนก็ได้ค่ะ หรือจะเดินไปชมสินค้าอื่น ๆ ก็ได้นะคะ อีกชั่วโมงกว่า ๆ ฉันก็เสร็จภารกิจแล้วค่ะ"
“ครับ”
👉🏻 ตามกันต่อในตอนที่ 50 นะคะ
โฆษณา