การเลี้ยงสัตว์ต้องมีความรับผิดชอบ
การเลี้ยงสัตว์เป็นเรื่องน่ารักและสนุกสนาน แต่เป็นความท้าทายอย่างมากสำหรับคนที่ยังไม่พร้อม การดูแลสัตว์เลี้ยงไม่ใช่เรื่องง่าย มันเป็นภาระหน้าที่และความรับผิดชอบระยะยาว ก่อนตัดสินใจเลี้ยงสัตว์ คุณจำเป็นต้องประเมินความพร้อมของตัวเองอย่างละเอียดรอบคอบ
*เรื่องราวที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันเอง ประสบการณ์ตรง
ฉันอยู่ในบ้านที่เลี้ยงสุนัขเยอะพอสมควรเมื่อวัยเด็ก ที่บ้านของฉันเลี้ยงสุนักไว้สำหรับเฝ้าบ้านผสมกับความชอบส่วนตัวด้วยที่เอ็นดูสุนักที่น่าสงสาร จึงเก็บสุนักที่น่าสงสารข้างทางมาเลี้ยงเมื่อเจอ ทั้งช่วยเหลือและเติมเต็มสุนักที่ได้เสียลงไป
เคยเลี้ยงสูงสุดในแต่ละรอบเกือบ 10 ตัวได้ ความวุ่นวายก็มีอยู่บ่อยๆทั้งเรื่องนิสัยของแต่ละตัว การทะเลาะกัน เรื่องกลิ่น อาหาร เสียง การเจ็บไข้ได้ป่วย ฯลฯ แต่ทั้งหมดที่กล่าวมา ฉันไม่เคยได้รับผิดชอบแบบร้อยเปอร์เซ็นเลยสักครั้ง
หน้าที่ของฉันมีอยู่อย่างเดียวคือการให้อาหารเหล่าสุนักพวกนั้นเป็นหน้าที่หลักเลยและเล่นกับพวกมัน ทำให้ฉันเผลอคิดไปว่าเรานั้นชอบสุนักเอามากๆ ไม่ว่าจะไปไหนเมื่อพบเจอสุนักก็จะเข้าไปเล่นด้วยบ่อยๆ
ส่วนหน้าที่อื่นๆที่ฉันไม่เคยได้ลงไปสัมผัสนั้นเป็นหน้าที่ของพ่อที่คอยเก็บกวาด คอยทำความสะอาด แต่ก็ไม่เคยได้ยินเสียงบ่นของพ่อแต่อย่างใด คงเพราะว่าพ่อของฉันก็รักหมามากๆเช่นกัน
จนกระทั่ง...เมื่อฉันโตขึ้น ความเข้าใจว่าเราชอบสุนักยังคงฝังอยู่ในจิตใจแบบนั้น ทำให้ฉันโหยหาการเลี้ยงสุนักขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อออกมาใช้ชีวิตของตัวเองแล้ว
เคยคิดจะเลี้ยงสุนักตัวหนึ่ง แบบต้องใช้เงินซื้อ ราคาตอนนั้นที่ดูๆไว้ หมื่นต้นๆได้ แต่ด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าตนเองรักสุนักอย่างสุดหัวใจ ทำให้ฉันพยายามที่จะไปซื้อมา
แต่แล้วการจะซื้อสุนักก็สะดุดลง เพราะไม่กี่วันก่อนที่ฉันจะไปซื้อสุนักมาเลี้ยง ดันพบเจอสุนักหลงทางมา ยังเป็นลูกหมาตัวน้อยๆที่วิ่งหลงมาในคืนที่ฝนตก
นั่นเป็นจุดเปลี่ยน เพราะตั้งใจแค่ว่าจะช่วยเหลือและตามหาเจ้าของ แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ เจ้าของตัวจริงก็ไม่เคยปรากฏตัว
กลายเป็นภาวะจำยอม และเต็มใจด้วยนิดๆ เลี้ยงดูกันมาแล้ว ความรักก็บังเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น
ความจริงก็ปรากฏขึ้น เมื่อลูกหมาที่ฉันช่วยเหลือเป็นลูกหมาที่ซนมากๆ อาจเพราะด้วยวัยของเขา โซฟาพัง สายเกมส์ขาด ประตูไม้ที่ถูกแทะจนเป็นรอยที่ไม่อาจซ่อมได้ และอีกมากมาย
นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกควบคุมอะไรไม่ได้เลย มีแต่ความโมโห ไม่ว่าเราจะตีสั่งสอน บ่นด่าเขายังไง เขาก็กลัวแค่ชั่วคราว เมื่อเขาลืม เขาก็ทำมันใหม่เรื่อยๆ
อิสระการไปไหนมาไหนเริ่มหายไป การจะไปเที่ยวต่างจังหวัดนั้น เราต้องคำนึงถึงสถานที่จะต้องพาเขาไปพักได้ด้วย หรือถ้าไม่สามารถเอาเขาไปได้ต้องรบกวนให้คนอื่นมาช่วยดูแล กลายเป็นบ่วงขนาดใหญ่สำหรับฉันที่ไม่สามารถผลักทิ้งไปได้เลย
การเจ็บป่วยทุกระยะการเติบโตก็มีให้เจอบ่อยๆ รู้สึกเศร้าใจเวลาที่เขาเป็นอะไรขึ้นมา วิ่งวุ่นคอยพาไปหาหมอ ไหนจะวัคซีนอีก
นิสัยใจคอของสัตว์แต่ละตัวก็ไม่เหมือนกันอีก อย่าสุนักที่ฉันได้เลี้ยงไว้นั้นขี้กลัวเอามากๆ ฝนตกฟ้าร้องตัวสั่นอย่างกับเจ้าเข้า ต้องคอยนั่งปลอบใจ อยู่เป็นเพื่อน
ออกไปข้างนอกบ้านแบบทั้งวันก้อดเป็นห่วงไม่ได้เลยว่าเขาจะเหงามั้ย ? ต้องรีบกลับบ้านก็มีเพราะไม่อยากให้เขาอยู่คนเดียว
นิสัยที่ดีของสุนักที่ฉันเจอคือไม่อึ ไม่ฉี่ ในบ้านเลยโดยที่ไม่ต้องสอน บ้านไม่เคยมีกลิ่นเหม็นเลย แต่เชื่อมั้ย สำหรับฉันกลายเป็นข้อที่ฉันกังวลมากๆ เพราะเขาจะรอให้เราพาออกไปที่สนามหญ้าเท่านั้นถึงจะฉี่จะอึ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถหายเท่าที่อยากทำได้ เพราะยังมีเขาที่รอไปฉี่ไปอึอยู่
มีมั้ยที่เขาเผลออึและฉี่ในบ้าน มีนะแต่คือน้อยมากๆ เป็นแค่ตอนป่วยหนักๆ แถมเขาก็จะกลัวว่าเราจะว่าเขาอีก เขาจะกลัว ในขนาดที่เรารู้สึกดีที่เขาอึ ฉี่ในบ้าน เขาจะได้ไม่ทรมาน ไม่เคยดุด่าเรื่องนี้เลย แต่เหมือนว่าเจ้าของเก่าของเขาน่าจะสอนมาแบบนั้น ทำให้เขากลัวเวลาที่เขาทำแบบนั้นในบ้าน
ตั้งแต่ที่ฉันเลี้ยงเขามาเรื่อยๆตั้งแต่วันแรกจนปัจจุบันที่เขาก็เริ่มแก่แล้ว สำหรับฉันมันมีทั้งความสุขและความรับผิดชอบที่อยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน ฉันคิดไว้แล้วว่า ฉันคงไม่ใช่คนที่รักสัตว์มากขนาดเท่าที่เคยเข้าใจมาตลอด
เพราะในเวลานี้ที่ฉันต้องรับผิดชอบชีวิตหนึ่งแบบเต็มๆ ฉันไม่รู้สึกว่าฉันจะอยากเลี้ยงอะไรอีกหลังจากนี้ ฉันคิดไว้เสมอว่า หากสุนักที่ฉันรักเขาอยู่ในปัจจุบันนี้ได้เสียลง ฉันคงไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวอีก นี้ฉันยังไม่เจอเรื่องการจากลาที่กำลังจะมาอีกนะ
พอฉันได้เห็นข่าวเกี่ยวกับเรื่อง หมาหรือแมว และสัตว์อื่นๆถูกเจ้าของทอดทิ้ง
แบบทอดทิ้งจริงๆให้ตาย ปล่อยเขาตามวัด หรืออะไรก็ตาม ฉันจะรู้สึกเศร้าเสมอ
จึงอยากให้คนที่คิดจะเลี้ยงสัตว์ไม่ว่าจะเป็นประเภทใดก็ตาม คิดให้เยอะๆ มากๆ กับการที่ต้องรับผิดชอบอีกชีวิตหนึ่งที่จะมาอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของเรา
พวกเขาพูดไม่ได้ เขามีความรักต่อเราแน่ๆ พวกเขาก็เปรียบเสมือนเด็กน้อยๆที่ต้องการความใส่ใจ ถ้าคุณคิดจะเลี้ยงเขาก็ช่วยเลี้ยงเขาไปจนตลอดด้วยเถอะ
จงประเมินสถานการณ์ชีวิตของคุณเสียก่อนว่าพร้อมสำหรับความรับผิดชอบนี้หรือไม่ เมื่อพร้อมแล้ว สัตว์เลี้ยงจะมอบความสุขและสร้างรอยยิ้มให้กับคุณอย่างแน่นอน แต่หากไม่พร้อม มันอาจเป็นการทรมานสำหรับทั้งคุณและสัตว์ ฉะนั้นโปรดไตร่ตรอง
ให้ดี.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
