"เสียงกระซิบในห้องมืด"
ในคืนที่เงียบสงัดของฤดูฝน สมชายกลับมาถึงบ้านหลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน บ้านของเขาเป็นบ้านเก่าแก่ที่ได้รับตกทอดจากบรรพบุรุษ แม้ว่าเขาจะรักบ้านหลังนี้มาก แต่เขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศบางอย่างที่ทำให้เขาขนลุกเสมอ
คืนนั้นฝนตกหนักและไฟฟ้าดับ สมชายจุดเทียนเพื่อให้แสงสว่าง แต่ก็พบว่าเทียนที่เคยใช้มาเสมอก็หมดลงแล้ว เขาจึงต้องอยู่ในความมืดสนิท เสียงฝนกระหน่ำที่กระจกหน้าต่างทำให้เขารู้สึกเหงาและหนาวเย็น
สมชายตัดสินใจขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อพักผ่อน แต่เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปในห้อง เขารู้สึกได้ถึงความเย็นเฉียบที่แผ่ออกมาจากห้อง เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นมา ทำให้เขารู้สึกขนลุกทันที เขาเริ่มมองหาที่มาของเสียงนั้น แต่ก็ไม่พบอะไร
เสียงกระซิบยังคงดังต่อเนื่อง และเริ่มชัดเจนขึ้นว่าเสียงนั้นเรียกชื่อเขา "สมชาย... สมชาย..." เขาพยายามทำใจแข็งและเดินเข้าไปในห้อง แต่ทันใดนั้น เขารู้สึกว่ามีมือเย็นเฉียบมาจับที่ไหล่ของเขา
สมชายหันกลับไปมอง แต่ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น เขารู้สึกหวาดกลัวและตัดสินใจหนีออกจากห้องทันที แต่เมื่อเขาพยายามจะเปิดประตูห้องออก เขากลับพบว่าประตูนั้นล็อคอยู่ เสียงกระซิบเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะแหลมคมที่ดังก้องในห้อง สมชายรู้สึกได้ว่ามีเงาดำๆ เคลื่อนไหวอยู่รอบตัวเขา
ด้วยความหวาดกลัวสุดขีด สมชายพยายามหาทางหนีออกมา แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร เขาก็ไม่สามารถหนีออกจากห้องนั้นได้ เสียงกระซิบและเสียงหัวเราะยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุด สมชายก็หมดสติไป
เมื่อสมชายฟื้นขึ้นมาในตอนเช้า เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นห้องนอน ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ แต่เขารู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงอยู่ในห้องนั้น เขาตัดสินใจว่าจะไม่กลับมาอยู่ในห้องนี้อีกต่อไป
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สมชายมักจะได้ยินเสียงกระซิบและเสียงหัวเราะในคืนที่ฝนตก และทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงนั้น เขาจะรู้สึกขนลุกและหวาดกลัวเสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
