เรื่องของน้ำตา นั่น มันเป็นเรื่องของกาย อาการที่ออกมาจากกาย มีอารมณ์ดีใจ เสียใจ เค้าแสดงออกมา สมมุตินะ สมมติ เมื่อเราสวดมนต์ อนู่น้ำตามันไหล ออกมา มันออกมานองนองหน้าเลย เราจะทำอย่างไร จะสวดมนตผีต่อไปมั้ย หรือ วุ่นวายกับน้ำตาที่นองหน้า บางครั้งพอจิตเรา สวดมนต์ไป มันมีเรื่องราว ของกายของจิตที่กระทบแสง แล้วก็ต้องหมั่นสังเกต ตัวเองว่า วาระจ้ตขณะนั้นเป็นอย่าง เราต้องตรวจสอบ แต่ทำหลังสวดมน์ กราบพระเสร็จ
คราวนี้ เวลาน้ำตานองหน้า ขณะที่สวดมนต์ มันจะมีอาการร้องไห้สะอึกสะอื้น เหมือนเด็กร้องไห้ ก็สวดมันไป เหมือนจืตเรานั่งในเรือ คือกาสที่เป็นเรือนั้น กำลังผจญคลื่นลมอยู่ น้ำมันจะไหล ขึ้นมาบนกราบเรือลำเรือ ชั่งมัน เราก็เพียวพยายสวดมนต์ไป มันร้องไห้ เราก็มีสติสวดมนต์ไปจนจบ พอจบแล้ว ลองสังเกตตัวเอง ตอนที่สวดเป็นยังไง หลีงสวดจิตเรากายเรา กายเบาจิตเราเบามั้ย สำรวจตัวเอง ก่อนลุกไปทำอะไร เพราะเมื่อลุกไปแล้ว อารมณ์มันก็แทรกเข้ามา ลืมสำรวจตรวจสอบตีวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง ในการสวดมนต์
เรื่องบรรลุธรรม นั้น บรรลุธรรมขิงใครกัน เป็นธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็มีแต่พระพุทธเจ้า เท่านั้น ที่จะรับรองให้ว่าเรียนรู้ สำเร็จธรรมไปตามท่าน ส่วนข้าน้อยไม่อาจเอือม ได้แต่สร้างบุญกุศลบารมี ข้าน้อยต่ำต้อย ด้อยปัญญา ไม่อาจจะไปรู้ได้ว่า ผู้ทีี่บรรลุธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นอย่างไร ข้าน้อยอ่อนด้อยอับปัญญา ตอบคำถามนี้ไม่ได้เลย
มีพระท่านเมตตาบอกว่า พระอรหันต๋ ทุกพระองค์ ผ่านทุกวันมาด้วยน้ำตานองหน้ากันกันทั้งนั้น ไม่ได้ผ่านทุกข์แบบสบายๆ กายเลย มีแต่กายที่แสดงทุกข์ แล้วจิตขณะที่ทุกข์นั้นแสดง จิตไปยึดทุกข์มั้ย ปลดเปลื้องทุกข์ได้มั้ย ตัดขาดไปเลย ทำได้มั่ย ที่ท่านไปทำในป่า
ท่านก็ให้กายเค้าแสดงทุกข์ออกมา ไปอดๆอยากๆ กายมันมีทุกข์ตรงแสดงมา หิวมันมาจากตรงไหนบ้าง ในกายที่ยึดถือ ที่เกิดมาอาศัยกาย เกิดมากิน แล้วนอน ..ทุกชาติๆก็ต้องเกืดมาอย่างนี้ จะหยุดเกิด ไม่มันเกิดขค้น เกิดหิวกระหายอีก ก็ต้องดับความหิวกระหายที่ออกมาจากเรือนกาย
ข้าน้อยยังไม่ความสามารถดับมีนได้เลย ที่ว่า กินไม่เป็นห่วง นอนก็ไม่เป็นห่วง นอนที่ไหนก็ได้ มีพระแม่พระธรณีเป็นที่นอน เค้าว่า ต้องไปทำจิตอยู่กับดินฟ้าอากาศ บุญกุศลบารมี ไม่พอ มันก็นึกถึงที่นอนดีๆ ที่นิ่มๆหลับไหลสบาย ขโมยขึ้นบ้าน ก็หลับใหล ไม่รู้ตัวเลย ไปนอนกับพื้นดิน จะได้ไม่ปรมาท ต้องดูแล มดแมลง ไม่อย่างนั้น มันกัดเอา เพราะไม่ดูแลประมาทเสียอีก สิ่งที่เขียนนี้เราก็ดูรอยพระสิทธัตถะ ว่าท่านทุกข์ทรมานขนาดไหน กว่าสอนพระสาวกของท่านได้
บ้างท่าน ก็เข้าป่า ครองผ้ากาสาวพัสตร์ .เครื่ิองหมายธรรม เข้าป่า เพื่ออาศัยกายพ่อม่ มาภาวนา ให้กายวาจาใจ อยู่กับพระ ภาวนาพุทโธขึ้นมา ..ปฏิบัติธรรมตามรอยผู้ที่ให้ผ้ากาสาวพัสตร์ครอง ว่าจะประพฤติปฏิบัติธรรม ตามรอยพระตถาคต เป็นบุตรธิดาของพระผู้ครองธรรม กลับไปทำเรื่องราว มายา ..ท่องคาถาอาคม โอ้ย..สำเร็จแล้ว บรรลุแล้ว ..ใครละที่บอกว่าบรรลุ ยังไม่ได้เอารอยของพระมากระทำเลย ท่องคาถาอาคม ได้อิทธิฤทธิ์โลกีย์ ..มีอะไรบ้าง ทำอะไรบ้าง ให้บรรลุธรรม
เขาเหล่านั้น ทำได้เพียงจดจำเรื่องราวที่อ่านจดจำมา ฟังมาบ้าง แล้วทำได้มั้ย เขาสอนให้ยึดถือ วุ่นวายจมอยู่กับลาภยศ สรรเสริญ หาที่กิน ที่นอน ..เรื่องที่จะช่วยจิตญาติโยม ที่จะเข้าใจ เหตุผล .ในเรื่องราวชีวืตที่เกิดผจญวิบากรรม ที่จะสอนให้รู้จักพระคุณพ่อแม่ ที่ให้กำเนิดกาย ไปทำเรื่องราวต่างมากมายก่ายกอง เมื่อญาติโยมรู้จักพระคุณพ่อแม่ จืตของเค้าก็เข้าใจอะไรมากขึ้น เรื่องราวสักกายทิฐิก็น้อนลงไป มองเห็นจิตของตัวเองเป็นเพียงผู้อาศัยเรือนกาย
เค้าก็จะค่อยเข้าใจเรื่องบุญกุศลนั่น ช่วยเหลือจิตอย่างไร เรื่องกายทำบุญ นั่นก็ทำให้กายบุญเกิดขึ้น เมื่อกายบุญเกิดขึ้น เค้าก็สามารถปฏิบัติธรรมได้ง่ายขึ้น กายที่เป็นกรรมไม่มาทักท้วงขึ้น แม้มีวิบากกรรมเกิดขึ้นที่กาย จากหนักมันก็เป็นเบา ที่เบามันก็สลายหายไป ก็จะมีความเชื่อมั่นในตนเอง ว่า พระธรรมคำสอนขององค์พระสัมมมสัมพุทธเจ้า นั่น มีความสำคัญ .ที่จะนำพาจิตให้พ้นทุกข์ ค่อยๆพ้นทุกข์ พ้นวิบากกรรมของตัวเอง ที่ใช้กายพ่อแม่มาสร้างบุญกุศลบารมี ..สลักทุกข์นั่นไป ..เพื่อไปสู่สถานที่สุขได้
จิตของพระ ที่ท่านบรรลุจริงๆ ท่านรู้จัก จิตของญาติโยม เป็นมาอย่างไร มีอะไรในกายในจิต ปิดยังท่านไม่ได้เลย ทำดีทำชั่วมอย่างไร จะมีนิสัยบุญบารมีสร้างกุศลหรือไม่ หากไม่มีเลย ท่านก็อยู่ของท่านเฉยๆ เป็นจิตของผู้ที่ถึงธรรมแล้ว
(นี่เราทำไม่ได้น่่ะ แต่ก็ได้จาก การสังเกต เรื่องราวของโลก ท่านไม่ยุ่งเกี่ยวเลย มีแต่ส่งเสริมให้สร้างบุญกุศลบารมี ปฏิบัติธรรมขึ้นมา) บางที่ท่านก็เล่าเรื่อง ของที่บดบัง เรื่องของผู้ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์ เป็นอย่างไรบ้าง พอให้เราเข้าใจ เรื่องป่าหิมพานต์ เมืองบาดาล แม้แต่ UFO ที่ร่ำลือกัน ท่านเล่าเป็นวืทยาทาน .ให้เรารู้จัก ว่าจิตนั่น ..กว่าจะเดินทางไปถึงพระนิพพาน ต้องทำอะไร สะสมอะไรบ้าง จึงไปได้ )
สิ่งเราเขียนเล่ามา อย่าให้จิตของข้าพเจ้า อย่าได้มีความเป็นผู้อวดเก่ง อวดดี อวดรู้เลย ข้าพเจ้าทำได้เพียงจดจำพระที่ท่านเมตตาสอนให้ ชี้ทางให้ปฏิบัติธรรมขึ้นมา แต่จิตข้าพเจ้านั้น โง่เขลาต่ำต้อย ไม่มีปัญญาธรรม จึงต้องใฝ่หาธรรม ฟังธรรมจากพระที่ท่านทำได้แล้ว ข้าพเจ้าจะได้มาฝึกหัดตัวข้าพเจ้าเอง .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
