รีวิว Late Night with the Devil - คืนสยองวิปลาสสาปกลิ่นความเก่าจากยุค 70 ที่ท้าทายความคิดตลอดเรื่อง
ค่ำคืนดึกสะงัด บรรยากาศเย็นๆ ชื้นๆ ท่ามกลางห้องแสงไฟสลัว แสงจ้าจากทีวีจอนูนที่มีปุ่มหมุนสำหรับเปลี่ยนช่อง ปรากฏภาพของรายการทีวีที่เปิดไว้เป็นเพื่อนแก้เหงาในยามดึกสำหรับเหล่านกฮูกที่ยังไม่หลับใหล ซึ่งเป็นรายการเพียงไม่กี่ช่องที่ยังออกอากาศอยู่ และคงเป็นความบันเทิงหนึ่งเดียวในค่ำคืนนี้ นี่คือสัมผัสจากกายเนื้อที่รู้สึกได้จากการรับชม Late Night with the Devil ในโรงภาพยนตร์
ความโดดเด่นของ Late Night with the Devil คือ การดำเนินเรื่องด้วยท่าทีของความเป็นเลทไนท์โชว์แบบถ่ายทอดสด โดยมีการแบ่งเบรครายการและตัดเข้าโฆษณา ซึ่งในช่วงที่ตัดเข้าโฆษณาเราก็จะได้เห็นบรรยากาศหลังกล้องที่ค่อนข้างวุ่นวายอันเป็นวิถีคนทำงานเบื้องหลังแล้ว มันยังเป็นพื้นที่เล่าเรื่องที่ชาญฉลาดมากๆ อีกด้วย...
และด้วยการนำเสนอประหนึ่งเป็นรายการทีวียุค 70 ของ Late Night with the Devil นี้เอง มันทำให้การเชิญผีมาคุย มีบรรยากาศของความสยองเพิ่มมากขึ้น จากทั้งความเป็น “แอนาล็อค” ของภาพที่ดูชัดบ้างไม่ชัดบ้าง มันจึงเปิดช่องให้มี “บางอย่าง” แทรกตัวเข้าไปได้เสมอ และในความเป็นยุคที่เรื่องราวลี้ลับกำลังเบ่งบาน และอยู่ในความสนใจของผู้คน โดยมีคนอ้างตัวเป็นนักปราบผีและนักเปิดโปงเป็นจำนวนมาก รวมถึงมีภาพยนตร์ต้นแบบความสยองขวัญระดับตำนานหลายเรื่องเกิดขึ้นในยุคนี้เช่นกัน
Late Night with the Devil
.
สุดท้ายแล้ว Late Night with the Devil ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ดูแล้วจบเลย แต่มันอาจจะต้องการการดูซ้ำเพื่อเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น บางทีอาจจะพบเจออะไรที่ผ่านสายตาไปในคราวแรกก็เป็นได้ รวมถึงเรื่องราวของ แจ็ค เดลรอย ที่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอีกหลายอย่าง จนถึงคำถามที่ว่า ตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ใครหรือสิ่งใดกันที่เป็นต้นตอของเรื่องนี้ ปีศาจในตัวลิลลี่หรือว่ามีอำนาจลึกลับอื่น บางทีการกลับไปนั่งทบทวนหรือนอนคิดสักหนึ่งคืนก็อาจจะให้คำตอบเรื่องนี้ได้...