"เกาะสาปสยอง"
ในช่วงวันหยุดฤดูร้อนปี 2563 ครอบครัวนายสมชาย ประกอบด้วยนายสมชาย ภรรยาของเขาคือ นางสายพิณ และลูกสาววัยสิบสองชื่อว่า ดวงใจ ได้วางแผนเดินทางไปพักผ่อนที่เกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งในทะเลใต้ของประเทศไทย พวกเขาได้ยินเสียงเล่าขานเกี่ยวกับความสวยงามของธรรมชาติบนเกาะนี้ รวมถึงการผจญภัยในป่าและการดำน้ำดูปะการังที่สวยงาม จึงตัดสินใจที่จะใช้เวลาช่วงวันหยุดที่นี่
เมื่อเดินทางมาถึงท่าเรือ นายสมชายเห็นท้องฟ้าที่มืดครึ้ม เมฆดำลอยต่ำ และลมที่พัดแรงผิดปกติ เขารู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็ไม่ได้บอกใคร คิดว่าอาจเป็นเพียงพายุชั่วคราว ขณะเดียวกัน นางสายพิณและดวงใจก็รู้สึกถึงความเย็นเยือกที่แผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายเหมือนมีอะไรบางอย่างผิดปกติ
เรือที่ครอบครัวนายสมชายเช่าเป็นเรือไม้เก่าๆ มีเสียงดังแปลกๆ ตลอดเวลาเมื่อมันเคลื่อนผ่านคลื่นทะเล ลมแรงพัดพาเสียงกระซิบอันเย็นเยียบเข้ามาในหูของพวกเขา "อย่ามา... อย่ามา..." เสียงนั้นแผ่วเบาแต่ทรงพลัง ทำให้ทั้งสามคนรู้สึกหนาวเยือกขึ้นไปถึงกระดูก
เมื่อเรือเริ่มใกล้เกาะ พวกเขาได้เห็นเงาดำใหญ่ในน้ำ เป็นรูปร่างที่คล้ายกับมนุษย์แต่สูงใหญ่กว่ามาก มันลอยขึ้นมาและหายไปในพริบตา ดวงใจตะโกนบอกพ่อแม่แต่ทั้งสองก็ไม่เห็นอะไรและคิดว่าเธอคงจินตนาการไปเอง
ขณะที่เรือเข้าถึงฝั่ง น้ำทะเลกลับเปลี่ยนสีเป็นสีดำคล้ำ คลื่นน้ำกระแทกเรืออย่างรุนแรงจนเกือบทำให้เรือล่ม นายสมชายต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการควบคุมเรือให้เข้าถึงฝั่งได้อย่างปลอดภัย
เมื่อถึงฝั่ง ครอบครัวนายสมชายได้เข้าพักที่บ้านพักริมทะเลที่เงียบสงบและงดงาม ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นวันหยุดในฝัน แต่ละคืนที่พวกเขาพักอยู่ ดวงใจได้ฝันถึงสิ่งที่แปลกประหลาด ในฝันนั้นเธอเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าเศร้าสร้อย เดินวนเวียนอยู่รอบบ้านพักและเรียกชื่อของเธอ
เสียงเรียกนั้นเย็นชาและล่องลอยในความมืด "ดวงใจ... ดวงใจ... ช่วยแม่ด้วย..." เสียงเรียกนั้นทำให้ดวงใจสะดุ้งตื่นทุกครั้ง เธอเล่าฝันนั้นให้พ่อแม่ฟัง แต่นายสมชายและนางสายพิณคิดว่าเป็นแค่ฝันร้ายเพราะดวงใจไม่คุ้นเคยกับสถานที่ใหม่
คืนหนึ่งขณะที่ครอบครัวกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นใต้แสงเทียน พวกเขาได้ยินเสียงหวีดร้องของผู้หญิงจากในป่า เสียงนั้นแหบพร่าและเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน นายสมชายจึงตัดสินใจออกไปตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพบเพียงความเงียบสงัดและความมืดมิดของป่า เสียงลมหายใจของเขาดังก้องในคืนที่เงียบสงบ แต่ไม่มีสิ่งใดตอบกลับมา
ในเช้าวันถัดมา ดวงใจหายตัวไปจากบ้านพัก นายสมชายและนางสายพิณตื่นตกใจ พวกเขาออกตามหาลูกสาวทั่วเกาะ แต่ก็ไม่พบร่องรอยอะไรเลย ความหวังของพวกเขาเริ่มจางหายไปทุกที
พวกเขาได้ยินจากชาวบ้านในท้องถิ่นว่า เกาะนี้มีตำนานเล่าว่าหญิงสาวคนหนึ่งถูกสังหารโดยคนรักของเธอเมื่อหลายสิบปีก่อน วิญญาณของเธอวนเวียนอยู่บนเกาะนี้เพื่อค้นหาลูกสาวที่หายไปของเธอ บางครั้งวิญญาณนั้นจะพยายามลักพาตัวเด็กผู้หญิงไปเป็นลูกของเธอ
นายสมชายและนางสายพิณตกใจมาก พวกเขาตัดสินใจที่จะทำพิธีทางศาสนาเพื่อขอให้วิญญาณของหญิงสาวปล่อยดวงใจกลับมา ชาวบ้านท้องถิ่นก็เข้าร่วมพิธีและช่วยกันสวดมนต์ เสียงสวดมนต์ดังก้องกังวานในยามค่ำคืน เปล่งแสงเทียนเล็กๆ ที่สะท้อนความหวัง
แต่เมื่อพิธีสิ้นสุดลง ดวงใจยังไม่กลับมา ความหวังสุดท้ายของพวกเขาดับลง นายสมชายและนางสายพิณร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง ในคืนที่เงียบสงัด พวกเขาได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู "ดวงใจอยู่กับแม่...ตลอดไป..."
เมื่อพวกเขาหันไปมอง พวกเขาเห็นดวงใจยืนอยู่กับหญิงสาวในชุดไทยโบราณ ใบหน้าของดวงใจเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก ขณะที่หญิงสาวนั้นมีรอยยิ้มที่น่ากลัวและเศร้าสร้อย เธอกระซิบว่า "ดวงใจจะอยู่กับแม่...ตลอดไป..."
ทันใดนั้น ทั้งสองก็หายไปในความมืด ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบและความหนาวเหน็บ ความหวังสุดท้ายของพวกเขาดับลงอย่างสิ้นเชิง
ครอบครัวนายสมชายต้องเผชิญกับความเศร้าโศกและสิ้นหวัง แต่ยังไม่ใช่จุดจบ ในคืนถัดมา นางสายพิณได้ยินเสียงหวีดร้องของลูกสาวในฝัน ฝันที่กลายเป็นจริงเมื่อเธอตื่นขึ้นพบว่าเตียงของนายสมชายว่างเปล่า สามีของเธอก็หายตัวไปเช่นกัน
เสียงกระซิบแผ่วเบาจากป่าเข้ามาอีกครั้ง "แม่...พ่อ...ช่วยด้วย..." นางสายพิณรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวัง เสียงนั้นทำให้เธอตระหนักว่าครอบครัวของเธอถูกผีสาปจับตัวไปเป็นส่วนหนึ่งของคำสาปอันแสนโหดร้าย
เกาะที่เคยสวยงามกลับกลายเป็นที่ที่เต็มไปด้วยความสยองขวัญ ไม่มีใครได้ยินเสียงของครอบครัวนายสมชายอีกต่อไป ทุกคนที่มาเยือนเกาะนี้ล้วนพบกับคำสาปที่ไม่อาจหลบหนีไปได้
---
เรื่องนี้เป็นเรื่องเตือนใจให้ระวังในการเดินทางไปยังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย โดยเฉพาะเมื่อมีตำนานหรือเรื่องเล่าที่น่ากลัวเกี่ยวกับสถานที่นั้น ไม่มีใครรู้ว่าความสยองขวัญรออยู่ข้างหน้าเมื่อก้าวเข้าสู่ดินแดนที่ไม่รู้จัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
