11 ก.ค. เวลา 07:58 • ปรัชญา
เรื่องของรอยทั้งสี่ขององค์พระสิทธัตถะ รอยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า กิริยาของพระ ยืน เดิน นั่ง นอน ..จิตไม่มีอารมณ์ ไม่นึกคิดอะไรเลย จิตที่บริสุทธิ์ ไม่มีเรื่องราวอารมณ์ต่างปรุงแต่ง จิตเป็นสมาธิ จิตอยู่กับพระ กายก็มีธรรมหล่อเลี้ยงจิต จิตเบิกบาน มีความสุข
เรื่องของสมาธิ ..นั้นฝึกให้จิต นั่นเหลือ แต่จิตไม่มีอารมณ์ ..อะไรเข้าไปปรุงแต่งได้ มันมีเรื่องราวต่างๆ ที่ให่ฝึกฝน .ไปจน จิตนั่นขยับขยาย เป็นจิตที่เหนืออารมณ์ไปแล้วหรือ ปราศจากมลทิน..บริสุทธิ์ผุดผ่อง มันเป็นการเรียนรู้ ไปเรื่อยๆ เมือนเราหยิบทรายขึ้มกำมือหนึ่ง แล้วก็ร่อน เม็ดทราย เอาเม็ดหยาบออกไปๆๆ จนเป็นฝุนเป็นละออง ก็ยังร่อนๆ อีก ร่อนไปจนไม่มีอะไรเลย .ทำนองนั้น ซึ่งมันมีรายละเอียด ที่กรอง ที่พิจารณา ไปจนถึงที่สุด หมดจด ..จิตไม่มีอะไรเลย ใสสะอาดสะอ้าน สี..อะไรต่างๆ ที่สกปรกไม่มี เป็นแก้วไปหมด
1
คนที่ไม่ปฏิบัติธรรมในรอยทั้งสี่ขององค์พระพุทธเจ้า นั่นยากที่จะเข้าไปถึง .เพราะไม่ได้เอารอยทั้งสี่ ที่ท่านชี้ทางให้ ..ให้ไปประพฤติปฏิบัติ ที่ว่า นั่นที่แจ้ง นัน่โคนไม้ ให้ไปฝึกหัด
เรื่องของสมาธิ .จิตทำไปให้เป็นจิต เป็นจิตดวงดวงเดียว.ไม่มีอะไร จับต้องอะไรไม่ได้ ..เหมือนไม่มีกาย มีแต่จิต..อย่างที่นั่งพิมพ์นั่งเขียนอนู่นี้ จิตเป็นผู้ใช้กายใช้อารมณ์ ใช้ตัวกระทำอยู่ มันเป็นอารมณ์ไปเสียทั้งหมด …
โฆษณา