Memorial to Enslaved Laborers at UVA
ที่ตั้ง : Charlottesville, VA
ขอบเขตงาน : สถาปัตยกรรม (ก่อสร้างใหม่)
การใช้งาน : อนุสรณ์สถาน
ขนาด : 6,155 ตร.ฟุต
รายชื่อเครดิต :
Höweler + Yoon Architecture; Eric Höweler, J. Meejin Yoon, Namjoo Kim, Caroline Shannon, Anna Kaertner, Alex Yueyan Li, Caleb Hawkins, Boris Angelov, Julia Robert
ผู้มีส่วนร่วม :
Dr. Mabel O. Wilson, Cultural Historian and Designer (Studio &); Dr. Frank Dukes, Community Engagement Facilitator; Gregg Bleam Landscape Architect; Eto Otitigbe, Artist
ที่ปรึกษา :
Silman (SE); Nitsch (CE); WSP (MEP); George Sexton Associates (Lighting Design); DEW (Water Feature); Common Name (Typography Design)
ปีที่สร้าง : 2020
อนุสรณ์สถานแรงงานทาส (MEL) ที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย สร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ชีวิต แรงงาน และความพากเพียรของทาสชาย หญิง และเด็กประมาณ 4,000 คน ที่เป็นผู้ก่อสร้างอาคารซึ่งถูกใช้งานในทุกวันนี้โดยคณาจารย์และนักศึกษาในมหาวิทยาลัย
มีทาสประมาณ 4,000 คนทำงานในบริเวณมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียระหว่างปี 1817 ถึง 1865 (พ.ศ. 2360 ถึงพ.ศ. 2408) เมื่อกองทัพสหภาพปลดปล่อยทาสในเทศมณฑลอัลเบมาร์ล ประกาศยุติการค้าทาสอย่างถูกกฎหมาย ซึ่งขณะนั้นมหาวิทยาลัยเป็นเจ้าของหรือเช่าพื้นที่ดังกล่าว พวกเขาสร้างและดูแลบริเวณ ศาลา และอาคารโรทันดาที่มีชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย
อนุสรณ์สถานซึ่งเป็นผลจากกระบวนการออกแบบร่วมกันระหว่างนักศึกษามหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย ชุมชนชาร์ลอตส์วิลล์ และลูกหลานของทาส ตั้งอยู่ในเนินทางด้านตะวันออกของสนามหญ้าตรงทางตะวันออกของอาคารโรทันดาอันโด่งดังของเจฟเฟอร์สัน
อนุสรณ์สถานแห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่า Triangle of Grass ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก และอยู่เลียบไปตามถนน University Avenue ที่เชื่อมต่อกับตัวเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ เนินที่เป็นกรอบทางเข้าหมู่บ้านเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การจัดภูมิทัศน์ที่ใหญ่กว่าเพื่อซ่อนไม่ให้มองเห็นแรงงานทาส อนุสรณ์สถานแห่งนี้เปลี่ยนการใช้ภูมิทัศน์ในอดีตเป็นเครื่องมือในการส่งสริมให้กลายเป็นสถานที่พบปะที่เปิดกว้างและเป็นมิตร
อนุสรณ์สถาน MEL นี้ประกอบด้วยวงแหวนแนวนามธรรมสร้างจากหินแกรนิตเรียงซ้อนกันเป็นชั้นๆตั้งอยู่นพื้นดิน เผยให้เห็นพื้นที่พบปะแบบวงกลมสำหรับชุมชนด้านใน ซึ่งเป็นศูนย์กลางการสนทนาสาธารณะที่จุดประกายให้เกิดชุมชนนี้ขึ้นในตอนแรก
ผนังด้านในบันทึกชื่อของทาสแรงงานที่ทำงานที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย รวมถึง "เครื่องหมายแห่งความทรงจำ" เพื่อระบุถึงผู้ที่ชื่อสูญหายไปในบันทึกทางประวัติศาสตร์ เมื่อนักวิชาการค้นพบชื่อเพิ่มเติม พวกเขาจะนำไปเพิ่มไว้ที่ผนัง พร้อมเส้นเวลาที่เป็นเกียรติแก่ทาส กำแพงเว้ากว้างที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายแห่งความทรงจำและชื่อของชุมชนทาส และพื้นหินนูนที่มีลวดลายสลักภาพเหมือนของ Isabella Gibbons ซึ่งเป็นทาสรับใช้ในบ้านที่ UVA และต่อมาเป็นครูในเมืองชาร์ลอตส์วิลล์
การก่อสร้างอนุสรณ์สถานบนพื้นที่ของมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียถือเป็นช่วงเวลาสำคัญในการกล่าวถึงประวัติศาสตร์อันซับซ้อนของมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียและของประเทศสหรัฐอเมริกา
อนุสรณ์สถานสำหรับทาสแรงงานตอบสนองต่อความต้องการอันลึกซึ้งในการกล่าวถึงประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยได้รับการยอมรับมาก่อน โดยการสร้างสถานที่เพื่อเป็นเกียรติแก่ทาส อนุสรณ์สถานนี้ได้รับการออกแบบให้เป็นสถานที่แห่งการเยียวยารักษา แต่ยังเป็นสถานที่แห่งการเรียนรู้และแรงบันดาลใจในการกระทำอีกด้วย อนุสรณ์สถานนี้กล่าวถึงมุมมองของชุมชนมากมายในพื้นที่ของมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียและทั่วเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกหลานของทาสชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันที่สร้าง ทำงาน และอาศัยอยู่ที่มหาวิทยาลัย
อนุสรณ์สถานนี้เป็นเครื่องเตือนใจถึงคำมั่นสัญญาที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ซึ่งจัดแสดงในมหาวิทยาลัยและในงานเขียนของโทมัส เจฟเฟอร์สัน (การเป็นทาสในบริบทของเสรีภาพ) โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของทาสในการสร้างและดูแลหมู่บ้านวิชาการ ตั้งแต่สวนไปจนถึงศาลาและโรทันดา ผู้คนที่เคยตกเป็นทาสและทำงานหนักเพื่อสร้างและดูแลหมู่บ้านวิชาการแห่งนี้
การออกแบบอนุสรณ์สถานแห่งนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากรูปแบบและพิธีกรรมที่สืบทอดกันมาจากชาวแอฟริกันในต่างแดนและทวีปแอฟริกา การร้องตะโกน ซึ่งเป็นการเต้นรำที่ชาวแอฟริกันอเมริกันแสดงเพื่อรอคอยการปลดปล่อยทางจิตวิญญาณ รูปแบบอนุสรณ์สถานและจารึกทางประวัติศาสตร์ของอนุสรณ์สถานแห่งนี้ทำเป็นวงแหวนซ้อนกันสองวงที่เรียงซ้อนกันในภูมิประเทศที่ลาดเอียงไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของสนามหญ้าเดิม แสดงให้เห็นถึงความเป็นสองขั้วของการเป็นทาส ซึ่งก็คือความเจ็บปวดจากการเป็นทาสและความหวังในอนาคต
อนุสรณ์สถานแห่งนี้ตั้งอยู่ในทิศทางเดียวกับ Rotunda ซึ่งตั้งอยู่ที่จุดสูงสุดของสนามหญ้า การออกแบบทำขั้นบันไดสนามหญ้าอย่างพิถีพิถันในส่วนต่างๆ ทำให้เจฟเฟอร์สันสามารถสร้างศาลาที่มีสองชั้นทางด้านสนามหญ้า แต่มีสามชั้นทางด้านสวน โดยมีชั้นใต้ดินที่สามารถเดินออกไปได้ในระดับที่ต่ำกว่าเพื่อใช้เป็นพื้นที่สำหรับแรงงานทาส
เจฟเฟอร์สันเข้าใจว่าการเป็นทาสเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ จึงใช้สถาปัตยกรรมและส่วนสถาปัตยกรรมเพื่อปกปิดความเป็นทาส ในทางตรงกันข้าม สถาปัตยกรรมของอนุสรณ์สถานนั้นเน้นไปที่การเปิดเผย เปิด และเชิญชวน โดยใช้ประโยชน์จากภูมิทัศน์และส่วนต่างๆ อนุสรณ์สถานจึงมีลักษณะเป็นชามเปิด ซึ่งแตกต่างไปจากทรงกลมแบบปิดของโรทุนดา ซึ่งทั้งสองมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 80 ฟุต
วงแหวนของอนุสรณ์สถานล้อมรอบสนามหญ้าเปิดโล่งเพื่อใช้ในการชุมนุม การแสดง และการศึกษา รูปทรงพาราโบลาของอนุสรณ์สถานนั้นปรากฏขึ้นจากจุดตัดของกรวยสองอัน ทำให้เกิดกำแพงเอียงที่สูง 8 ฟุตที่ผนังด้านในและสูง 5 ฟุตที่ผนังด้านนอก กำแพงด้านนอกของอนุสรณ์สถานซึ่งประกอบด้วยหินแกรนิต 56 บล็อก ค่อยๆ ลาดลงไปในพื้นดินเพื่อสร้างธรณีประตูที่ต้อนรับผู้มาเยือน
ผนังและพื้นผิวของอนุสรณ์สถานแต่ละแห่งรองรับความหมายที่แตกต่างกัน ตั้งแต่การให้ความรู้ไปจนถึงการกระตุ้นความรู้สึก รายละเอียดของอนุสรณ์สถานนั้นได้รับแรงบันดาลใจจากวัฒนธรรมทางวัตถุของแรงงานทาสและงานฝีมือ อนุสรณ์สถานแห่งนี้ใช้หินแกรนิต “Virginia Mist” ในท้องถิ่นที่ขุดได้จาก Culpeper ที่อยู่ใกล้เคียง เพื่อฝังความทรงจำไว้ในหินโดยใช้รอยแกะสลัก พื้นผิว และภาพที่สื่อถึงความทุกข์ทรมานทางกายของทาสและความอดทนของจิตวิญญาณมนุษย์
การออกแบบอนุสรณ์สถานแห่งนี้เฉลิมฉลองสายสัมพันธ์ของชุมชนที่หล่อหลอมความต้านทานและความยืดหยุ่นต่อความรุนแรงที่ไร้มนุษยธรรมซึ่งหล่อหลอมประสบการณ์ชีวิตประจำวันของชีวิตทาสที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
