หนูว่าเค้าดูแปลกๆอ่ะพี่
นุ่นนั่งคุยกับเขาในออฟฟิศ ส่วนแม่นั่งฟังด้วยสีหน้านิ่งกว่าปกติ
เค้าดูไม่ค่อยจะเต็มค่ะน้า
อ้าว ยังไงรึนุ่น?
แม่เอ่ยปากถามเมื่อได้ยินแบบนั้น
ช่วงโควิดมาใหม่ๆ ลูกบ้านที่กลับบ้านได้ก็กลับกันไปเยอะ ที่ไม่กลับก็ยังพอมี
ที่อยู่ก็เพราะเรื่องงานที่เวิร์คฟรอมโฮมได้ บริษัทไม่ได้ปิดทั้งหมด เพียงแต่ไม่ต้องเข้าบริษัท
นักศึกษาช่วงนั้นก็แบบเดียวกัน ยังไม่ได้ปิดเทอม
แต่สถานการณ์ไม่กระเตื้อง คนก็ออกไปเหมือนกัน
บางวันมีมาหาห้องพัก เท่าไหร่ไม่เกี่ยง แต่ต้องการอยู่ไม่กี่เดือน มากันหลายคนด้วย
แม่มองแล้วว่าไม่แคล้วหาที่กักตัวมากกว่าเลยปัดไป ไม่งั้นเดี๋ยวลูกบ้านที่อยู่จริงๆจะกลัว พานจะออกไปอีก
เขาพยักหน้ารับรู้และเห็นด้วย
...
หลังโควิดซา ทุกอย่างก็ค่อยๆเข้าที่ ลูกบ้านทะยอยกลับมาเหมือนเดิม รวมทั้งลูกบ้านสาวใหญ่คนนี้ด้วย
แกมีอายุแล้ว ตัวคนเดียว บ้านมีแต่เห็นว่าให้ใครเช่าไปนี่ล่ะ เลยมาเช่าห้องที่ตึกเราอยู่แทน แกว่าสะดวกดี
แม่เล่าให้ฟังตอนที่เขาถาม
แปลก มีบ้านอยู่ดันไม่อยู่ จะมาเช่าห้องแทน มันฟังดูแปลกๆนะแม่
แม่ก็งง แต่ดูแล้วมันไม่ได้ผิดปกติอะไร เจ้าตัวก็พอใจแบบนั้นเอง
ยังไงผมว่ามันก็แปลกอยู่ดี
...
อืมม์ แกก็จ่ายครบทุกเดือน ไม่ต้องทวง
นั่นสิ
แต่ผมก็ว่าแปลกๆอยู่ดี
แกอาจจะปล่อยบ้านเช่าได้ราคาดีมั้ง ไม่งั้นใครจะทำแบบนี้ อยู่บ้านตัวเองสบายดีอยู่แล้วจะมาเช่าห้องเล็กๆอย่างนี้ทำไม
ก็เป็นไปได้เหมือนกัน แกอาจขี้เกียจดูแลบ้านก็ได้ สู้ปล่อยเช่าแล้วเอาค่าเช่าที่ได้มาเช่าห้องดีกว่า เผลอๆเหลือเกินค่าเช่าห้องเราอีก
แม่ก็ว่างั้น
แกดูแปลกจริงๆค่ะน้า หนูเคยเห็นว่าอยู่ๆแกก็กดลิฟท์ขึ้นๆลงๆเล่น เหมือนคนไม่มีอะไรจะทำ ไม่ก็นึกจะนั่งขวางทางเดินก็ทำ หลังๆบิลค่าห้องของแกบางทีก็เอาเดือนก่อนมาบอกว่าจ่ายแล้ว พอบอกว่ายังไม่จ่าย แกว่าแกลืม
นุ่นเล่าเสริม
ถ้าจริงมันก็แปร่งๆอยู่นะแม่ ปกติใครเขาจะทำแบบนี้ เออ แล้วแกมีปัญหาอะไรหรือเคยเล่าอะไรให้ฟังบ้างไหม
แกเป็นคนเงียบๆค่ะ ไม่ค่อยเล่าอะไรหรือสุงสิงกับใคร เห็นอยู่คนเดียวไม่ค่อยไปไหน นานๆทีก็จะมานั่งคุยกับหนูบ้าง ไม่ก็ออกไปธุระบ้าง
ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงแกล่ะ
หนูว่าหนูไม่เคยเห็นนะ อ้อ วันก่อนมีคนมาหาแก ท่าทางเหมือนเป็นญาติ มานั่งคุยกับแกตั้งนานที่ข้างล่างนี่ล่ะค่ะ
.
ถ้าไม่นับพฤติกรรมแปลกๆที่ว่ามา แกก็ดูปกติดี
แต่ยังไงหนูก็ว่าแกไม่เต็มชัวร์ค่ะน้า
แม่นิ่งเงียบ ใช้ความคิด ขณะที่เขาซักถามแม่บ้านต่อไปเรื่อยๆ
และเมื่อไม่ได้ข้อสรุปอะไร แม่เลยวานแม่บ้านให้จับตามองเป็นระยะๆไปก่อน
ถ้ามีอะไรผิดปกติให้รีบมาบอกด้วยนะนุ่น
แม่บ้านรับคำ
หนูว่าไม่ไหวแล้วค่ะน้า ยิ่งนานยิ่งเพี้ยนไปใหญ่
นุ่นเล่าเรื่องต่างๆที่ได้รับการบอกกล่าวจากลูกบ้านหลายห้องที่เห็นพฤติกรรมประหลาดจากลูกบ้านคนนี้ รวมทั้งที่เห็นกับตาตัวเอง
แน่นอนว่าเขากับแม่ไม่ได้ปักใจเชื่อทันที
แต่สิ่งที่เห็นจากวงจรปิดทำเอาปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน
เขากับแม่ได้แต่นั่งคิด
หนูเคยได้ยินแกเล่าให้ฟังตอนแกปกติเรื่องยาอะไรนี่ล่ะ แกว่าแกกินยารักษาอาการอะไรไม่รู้ หนูฟังไม่ค่อยเข้าใจ หนูเลยว่าแกคงไม่ได้กินยามั้งแกเลยเพี้ยนๆ
...
เอาไงดีครับแม่?
เขาถามเมื่อนุ่นเดินออกไปออฟฟิศแล้ว
ถ้าเป็นอย่างที่ลูกบ้านคนอื่นว่าจริงๆ...
กล้องมันไม่โกหกนะครับแม่ เราก็เห็นเหมือนกัน
แม่ถอนหายใจยาว
รถขนของจอดเทียบแต่เช้า ข้าวของต่างๆที่เตรียมไว้เป็นระเบียบถูกขนเข้าไปจัดวางขนย้าย
แม่บ้านกับยามคอยดูอยู่เป็นระยะ
โห ไหงข้าวของมันมากมายขนาดนี้ แน่ใจนะว่าของพี่เขาหมดเลย
ใช่พี่ ของพี่เขาทั้งนั้นครับ ขวดว่า
ยัดทะนานเข้าไปยังไงกันล่ะนั่น ไหนจะที่นอนไหนจะเฟอร์นิเจอร์ของเราเองด้วย
นั่นดิพี่ ผมก็งงเหมือนกัน
...
สายมากแล้ว รถคันหนึ่งเข้ามาจอดเทียบ คนขับและคนที่นั่งมาเหมือนโทรตามใครอยู่
ไม่นานลูกบ้านสาวใหญ่ก็เดินลงมาทักทาย เจ้าของรถจึงรับสัมภาระต่างๆเข้ามาไว้ในรถ
แม่ยืนคุยอยู่กับลูกบ้านคนนี้อยู่ตามสมควร ไม่นานก็ยกมือไหว้ลา
เขายืนคุยอยู่กับพนักงานขนของก็ได้ความว่ายังเหลืออีกไม่มากนัก ไม่นานก็น่าจะเรียบร้อย
ห้องจะเละไหมเนี่ย ความลับนางฟ้าเดี๋ยวนี้ก็เยอะ
นุ่นยืนบ่นพึมพัมกับเขา
เอาน่า ค่อยๆทำไป ใจเย็นๆนุ่น
...
แม่ว่าจะเชิญแกออกดีกว่า คุยกันดีๆแกน่าจะเข้าใจ ไม่งั้นลูกบ้านคนอื่นหนีหมด
ดีเหมือนกันครับแม่
เห็นใจแกเหมือนกัน ไอ้บ้านแกที่ปล่อยเช่าแกก็ไม่รู้ว่าค่าเช่าไปไหนหมด พี่น้องแกที่จะมารับก็ว่าค่าเช่าก็เอามาเป็นค่ายาค่าหมอกับค่าเช่าห้องของแก
จริงเหรอแม่ ไม่น่าเชื่อ
เราคงตอบอะไรไม่ได้หรอกลูก จริงไม่จริงก็ไม่รู้เหมือนกัน
แล้วนี่กลับไปอยู่บ้านแกจะดีขึ้นไหม
แม่ส่ายหน้า
แกเล่าให้หนูฟังตอนแกปกติว่าค่าเช่าบ้านพี่น้องแกก็เอาไปหมด เหลือมาแค่นิดหน่อย ถึงบ้านจะเป็นชื่อแกแต่แกไม่รู้เรื่องว่าเช่าเท่าไหร่อะไรยังไงเหมือนกัน แกว่าตอนที่ให้เช่าแกยังรักษาตัวอยู่เลย กลับมาบ้านก็เป็นแบบนี้ แกตัดรำคาญเลยมาเช่าห้องที่ตึกเรานี่เอง
นุ่นเล่ายาวเหยียดหลังจากแกมาที่ตึก มาเคลียร์ค่าเช่าที่เหลือหลังไปหาหมอ
แกว่าช่วงก่อนแกกินยาไม่ครบ ขาดๆเกินๆ อาการเลยกำเริบ แกเข้าใจนะว่าคงมีคนกลัว ทางเราเลยต้องเชิญแกออก
น่าเห็นใจ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้
นั่นสิพี่
เออ แล้วความลับนางฟ้าล่ะ?
จะเหลือเหรอพี่ เห็นสภาพแล้วหนูกินข้าวไม่ลงจริงๆ นี่ก็อีกนานกว่าจะเรียบร้อย
นุ่นเล่าแล้วส่ายหน้า
...
เขาได้แต่คิดเรื่อยเปื่อยไปตามประสา
...
ห้องที่ว่างมีคนเช่าเรียบร้อยแล้ว...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
