เรื่องเล่าของเล็ก ตอนที่ 10 "หล่อสุดต้อง ทับห้า" 7 ตค 61
เพื่อนๆ ฉัน คงเคยผ่านตากับคำว่า "เบอร์ห้า บ้าเห่อ" ที่มาของคำๆ นี้คืออะไรกันนะ หรือคนโบราณเพียงแต่พูด เป็นคำพ้องกัน เฉยๆ อันนี้ฉันก็ไม่อาจจะรู้ได้ แต่ "หล่อสุดต้อง ทับห้า" อันนี้เป็นชื่อไลน์กรุ้ป ของพวกฉัน ... เบอร์ห้า ได้แค่ บ้าเห่อ แต่ ทับห้า เป็นพวกบ้าความหล่อ จะไม่ให้บ้าความหล่อได้ยังไงล่ะ ทับห้า เนี่ยเค้าหน้าตาดีกันทุกคนเลย ...ไม่ใช่จะมาหน้าตาดีเอาตอนนี้ พวกเราหน้าตาดีกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วเนอะ
"ทับห้า" ก็เป็นห้องเรียนของเราตั้งแต่ อนุบาล ถึง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 พวกเรามีกันประมาณ 50-52 ชีวิต ขึ้นอยู่กับช่วงจังหวะเวลา มีไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้แล้ว
มิตรภาพในวัยเด็ก ที่รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล ปีนี้ก็เป็นปีที่ 40 แล้ว ที่เราคบกัน เรื่องราวในสมัยชั้นอนุบาล ฉันจำอะไรไม่ได้มากนัก มาเริ่มมีความทรงจำกับเพื่อนๆ ก็น่าจะชั้น ป.1 แล้ว คุณครูประจำชั้น ป.1 ของเรา ชื่อครู "มาลี" คุณครูมาลี เป็นคุณครูที่ใจดีมาก ครูประจำชั้นในสมัยโบราณเนี่ยจะสอนแทบทุกวิชาเลย เราได้อยู่กับครูแทบทั้งวัน ... ครูน่าจะเหนื่อย ... 555
ป.2 มาสเซอร์สมบูรณ์เป็นครูประจำชั้น มาสเซอร์มักจะเรียกชื่อเราแปลกๆ ตามใจแก มีสองชื่อ ที่มาสเซอร์เป็นคนตั้งให้เพื่อนของฉัน แล้ว พวกเราก็เรียกมันสองคนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา "เป็ด" กะ "เปิ้บ" มีชื่ออื่นที่มาสเซอร์ตั้งให้อีกไหม อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจนัก พวกทับห้าทั้งหลาย ช่วยฉันนึกที ป.3 ห้องครูเกศสุคนธ์
จริงๆ แล้วชั้น ป.3 ฉันมีครูประจำชั้นสองคน คือ ครูสุนีย์ กับ ครุเกศสุคนธ์ ครูสุนีย์ลาออก ตอนเทอมแรก แล้วครูเกศ ก็มาเป็นครูประจำชั้นตอนเทอมปลาย
ป.4 กับ ป.5 ครูประจำชั้นคนเดียวกัน คือ ครูฉวีวรรณ คุณครูน่าจะรัก พวกเรามากๆ เพราะตามมาสอนเราสองปีรวด
ป.6 คุณครูพูนศรี ผู้เป็นมากกว่าแม่ๆ ของพวกเรา ท่านเคี่ยวเข็ญทางวิชาการให้พวกเราเป็นอย่างดี เพราะหลังจากชั้นนี้ พวกเราก็จะมาถึงทางแยกว่าจะไปเรียนต่อ ที่ไหนกันแล้ว
เรื่องราวในวัยเด็กของพวกเรามีมากมาย เราเป็นเด็กโรงเรียนชายล้วน เป็นเด็กอัสสัมชัญ พวกเราเริ่มคบกันด้วยความรัก ด้วยมิตรภาพ ที่ไม่มีเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง ฉันชอบมิตรภาพแบบนี้จัง มิตรภาพแบบนี้เป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนดี
ทับห้าของฉันเนี่ยปัจจุบัน มีอาชีพ หลากหลายมาก ทั้งหมอ นักบิน ข้าราชการ พ่อค้า อาชีพอิสระ ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานเป็นของตัวเอง แต่ในไลน์กรุ้ปของพวกฉัน ทุกคนเป็นเพื่อนกัน ทุกคนวางตำแหน่งแห่งหน้าที่การงานเอาไว้ข้างนอก ยังด่ากันเหมือนตอนเด็กๆ ยังล้อกัน เหมือนตอนเด็กๆ เราเติบโตมาด้วยกัน ยังไงก็ยังเป็นเด็กเหมือนตอน ป.6 ไม่มีผิด
ในห้องห้านี่ ฉันว่าพวกเรารักกันมาก เพื่อนๆ ห้องอื่นในรุ่น มักบอกว่า ห้องห้าเนี่ยเป็นพวกทำอะไรพร้อมเพียงกันดี เวลามิตติ้งรุ่นรวมทีไร ห้องของเรามักจะมากันเยอะกว่าพวกเค้าทุกที ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ฉันผูกพันกับเพื่อนๆ แค่ไหน ในห้องฉันเลขที่ 30 ฉันสามารถ บอกได้ว่า ตั้งแต่เลขที่ 1-29 เป็นเพื่อนคนไหนบ้าง
เพื่อนๆ ห้องห้าทำให้ฉันเสียน้ำตาในมิตรภาพหลายครั้ง เราสนุกมาด้วยกัน หัวเราะมาด้วยกัน ร้องไห้มาด้วยกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันตามกำลัง ด่ากันตีกันในห้องไลน์ สุดท้ายพวกเราก็รักกัน และฉันเชื่อเลยว่า มิตรภาพแบบนี้จะอยู่ไปจนกว่าพวกเราจะจากกันไปในท้ายที่สุดของชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
