ค่ำคืนใต้แสงเทียน – ช่วงเวลาของเฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์
เสียงไฟจากเตาแก๊สลุกพรึ่บพร้อมกับกลิ่นหอมของเนยที่ละลายช้า ๆ บนกระทะ เฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์ เอนกายพิงเคาน์เตอร์ครัว ดวงตาสีทองส้มจ้องมองเปลวไฟที่เต้นระบำใต้ก้นกระทะ ขณะที่มืออีกข้างคนซุปอย่างใจลอย
"ไฟ..." นางพึมพำกับตัวเอง "มันให้ความอบอุ่น แต่ก็เผาผลาญ มันเป็นทั้งการเริ่มต้นและการสิ้นสุด"
เสียงน้ำเดือดเบา ๆ ฉุดนางกลับสู่ความจริง นางปิดเตา ตักซุปใส่ถ้วย แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้ริมหน้าต่าง แสงเทียนส่องสว่างพอให้เห็นไอร้อนที่ลอยขึ้นจากชาม ด้านนอก หน้าต่างสะท้อนท้องฟ้ายามค่ำคืน ดาวระยิบระยับเหมือนหมึกเงินที่แต้มลงบนผืนผ้าสีดำ
เฟอเรนซ์ตักซุปขึ้นมาช้า ๆ แล้วเป่าก่อนจะจรดริมฝีปาก นางไม่รีบร้อน นางไม่ใช่คนเร่งรีบเมื่อต้องใช้เวลากับตัวเอง
ขณะที่รสชาติอบอุ่นของซุปไหลผ่านลำคอ ความคิดของนางก็ไหลไปพร้อมกัน
"ชีวิตก็เหมือนไฟ..." นางคิด "บางครั้งเราก็ลุกโชน บางครั้งเราก็มอดดับ และบางครั้งเราก็เป็นเพียงประกายไฟที่รอวันจะปะทุขึ้นอีกครั้ง"
มือข้างหนึ่งยกแก้วไวน์ขึ้นมา แสงจากเทียนสะท้อนลงบนของเหลวสีแดงเข้ม เฟอเรนซ์จ้องมันราวกับกำลังอ่านโชคชะตาของตัวเองผ่านเงาในแก้ว
"ข้ากำลังอยู่ในช่วงไหนของเปลวไฟกันแน่?" นางถามตัวเอง "ลุกโชติช่วง? มอดไหม้? หรือเพียงแค่คุกรุ่นอยู่ภายใน?"
นางถอนหายใจเบา ๆ วางแก้วลงก่อนจะเอนตัวพิงเก้าอี้ ปล่อยให้ความเงียบโรยตัวรอบกาย นางไม่ได้ต้องการคำตอบในคืนนี้ เพราะบางคำถามก็ไม่ได้มีคำตอบให้ในทันที
เฟอเรนซ์มองออกไปนอกหน้าต่าง สายลมเย็นพัดผ่านใบหน้าของนาง "บางที ข้าก็แค่ต้องปล่อยให้มันเป็นไป—เหมือนเปลวไฟที่ปลิวไหวไปตามลม"
และในคืนนั้น นางนั่งอยู่ตรงนั้น กินอาหาร ดื่มไวน์ และปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปกับเปลวเพลิงแห่งชีวิตของตัวเอง…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
