ความฝันของเฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์ – ผีเสื้อหรือข้า?
เฟอเรนซ์เอนกายลงบนเตียง ผ้าห่มอุ่นโอบล้อมร่างของนาง ขณะที่เปลวเทียนหัวเตียงริบหรี่ลงช้า ๆ นางปิดเปลือกตา ปล่อยให้ความคิดและเรื่องราวในหัวไหลรวมกันเป็นคลื่นแห่งความมืด และแล้ว...นางก็หลับไป
ลมพัดผ่านร่างของนางเบา ๆ ปีกบางโปร่งแสงของนางกระพือในอากาศ เฟอเรนซ์ไม่ได้รู้สึกถึงมือหรือเท้า มีเพียงสายลมที่หอบนางลอยสูงขึ้นไป สัมผัสเบา ๆ ของละอองดอกไม้ และกลิ่นหอมของฤดูร้อน นางมองไปรอบตัว ดวงตาของนางมิใช่ดวงตาของมนุษย์อีกต่อไป หากแต่เป็นดวงตาของสิ่งมีชีวิตที่เบาหวิว และอิสระ
ข้าคือผีเสื้อหรือ?
นางบินเหนือทุ่งดอกไม้ กลีบดอกหลากสีไหวเอนเบื้องล่าง ดวงอาทิตย์อบอุ่นแต่ไม่ร้อนเกินไป นางรู้สึกเบาสบาย ปราศจากภาระใด ๆ ไม่มีเปลวเพลิงที่ต้องโหม ไม่มีเรื่องราวที่ต้องรังสรรค์ ไม่มีถ้อยคำที่ต้องสลักลงบนกระดาษ มีเพียงปีกและสายลม
แต่แล้ว ท่ามกลางแสงอาทิตย์อันอ่อนโยน เฟอเรนซ์เหลือบเห็นบางสิ่ง—เงาของตัวเอง มันมิใช่เงาของผีเสื้อ แต่เป็นเงาของหญิงสาวที่กำลังนั่งเขียนหนังสือ ปลายปากกาของนางลากเส้นหมึกดำลงบนหน้ากระดาษ ราวกับจารึกความจริงของโลกนี้
หรือว่าข้าเป็นมนุษย์ที่ฝันว่าตนเป็นผีเสื้อ?
ลมหยุดนิ่ง ทุกสิ่งรอบตัวพลันเปลี่ยนไป ท้องฟ้าสลัวลง กลีบดอกไม้ร่วงหล่นทีละกลีบ ทีละกลีบ นางกะพือปีก แต่ขยับได้ช้าลง ทุกอย่างเริ่มหนักขึ้น ความรู้สึกอิสระเมื่อครู่จางหายไป
แล้วข้าเป็นอะไร? ผีเสื้อที่ฝันว่าตนเป็นมนุษย์ หรือมนุษย์ที่ฝันว่าตนเป็นผีเสื้อ?
เฟอเรนซ์ลืมตาตื่น เปลวเทียนบนหัวเตียงยังคงริบหรี่ นางกระพริบตา จ้องมองเพดาน พลางรู้สึกถึงสัมผัสของผ้าห่มที่โอบกอดตัวนางไว้ นางยกมือขึ้นมอง ฝ่ามือของนางเป็นมือของนักเขียน นิ้วมือของนางเต็มไปด้วยร่องรอยจากหมึกและงานที่ไม่รู้จบ
“เป็นเพียงฝัน…” นางพึมพำ “หรือบางที มันก็อาจมิใช่ฝัน”
นางไม่ได้แน่ใจว่าในความเป็นจริง นางคือเฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์ หรือเป็นเพียงผีเสื้อที่เผลอหลงเข้ามาในร่างของมนุษย์นักเขียน นางพลิกตัว ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมไหล่ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ปล่อยให้ความฝันพานางเดินทางไปยังที่ที่ยังไม่รู้จัก...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
