รุ่งสางของวันอาทิตย์ – เช้าวันใหม่ของเฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์
เสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังขึ้น แต่แสงอ่อนของรุ่งอรุณที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างก็เพียงพอจะปลุกเฟอเรนซ์ให้ลืมตาขึ้น นางกระพริบตาช้า ๆ รับรู้ถึงความอบอุ่นของผ้าห่มที่คลุมกายอยู่ และไอเย็นของอากาศยามเช้า
นางพลิกตัว หย่อนแขนข้างหนึ่งออกจากผ้าห่ม ก่อนจะยกมือขึ้นบังดวงตาจากแสงที่ส่องเข้ามา "หกโมงเช้าแล้วหรือ?" นางพึมพำเสียงแหบพร่า ดวงตาสีทองส้มยังปรับตัวไม่ทันกับแสงที่เริ่มสาดส่อง
เสียงนกร้องเบา ๆ ดังมาจากนอกหน้าต่าง ลมเย็นโชยเข้ามา พร้อมกับกลิ่นหอมของดินที่เพิ่งรับหยดน้ำค้าง นางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ผมสีแดงเพลิงยุ่งเหยิงและหล่นปรกลงบนบ่า
วันอาทิตย์… นางคิด "วันแห่งการพักผ่อน หรือวันแห่งการเขียนนิยาย?"
ความคิดแรกคือการเอื้อมมือไปคว้าโน้ตบุ๊กหรือปากกา แต่กล้ามเนื้อของนางกลับเรียกร้องให้เอนกายลงนอนต่อ นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วลุกจากเตียง เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสพื้นไม้เย็น ๆ ขณะที่นางเดินไปเปิดม่าน
แสงแดดยามเช้าทอผ่านขอบฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีทองอ่อน สลับม่วงจาง ๆ ของรุ่งสาง เฟอเรนซ์ทอดสายตามองมันครู่หนึ่ง พลางคิดถึงความฝันเมื่อคืน… ผีเสื้อ หรือข้า? ข้า หรือผีเสื้อ?
นางยิ้มกับตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหันไปตบหมอนให้เข้าที่แล้วเดินตรงไปยังครัว กลิ่นของกาแฟยังไม่ลอยมา เพราะยังไม่มีใครชง นั่นคืองานแรกของเช้าวันอาทิตย์
"บางที ข้าอาจเป็นเพียงมนุษย์ที่ต้องการกาแฟยามเช้าเท่านั้น" นางพึมพำอย่างขบขัน ก่อนจะเปิดเครื่องชงกาแฟ ให้มันส่งเสียงคลอเบา ๆ เป็นเสียงประกอบของเช้าวันใหม่
เช้าวันอาทิตย์อาจเป็นวันแห่งการพักผ่อน แต่สำหรับเฟอเรนซ์ ไฟร์บราวน์—มันคือวันแห่งการครุ่นคิด วันแห่งเปลวไฟที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นใหม่ พร้อมกับกลิ่นหอมของกาแฟ และแสงแดดอ่อน ๆ ที่ส่องเข้ามาในห้องของนาง…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
