#คอลัมน์ประสพการณ์การปฏิบัติธรรม ตอน โรงพยาบาลกับการปฏิบัติธรรม
วันนี้ผมได้ไปรับยาตามที่หมอนัด ที่ รพ.สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เมื่อไปถึงก็ไปรับรองสิทธิ์และไปกรอกข้อมูลส่วนตัว เสร็จแล้วก็มานั่งรอพยาบาลเรียกตามคิวที่ได้มา วันนี้ผมมารับยาบรรเทาอาการต่อมลูกหมากโตแต่ไม่ได้พบคุณหมอ มารับยาอย่างเดียว เมื่อคุณพยาบาลทำเอกสารให้เสร็จแล้วก็เรียกให้ผมไปรับเอกสารเพื่อไปรับยา
หลังจากที่ผมส่งเอกสารให้กับห้องยาเรียบร้อยแล้วก็มานั่งรอเรียกรับยาที่เก้าอี้นั่ง ในขณะทีนั่งรออยูนั้นมีผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งเดินผ่านหน้าผมไป ผมมองดูเธอแล้วจู่ๆใจของผมมันก็พิจารณาร่างกายของเธอว่า ร่างกายของเธอมีร่องรอยของความแก่ชราผิวหนังเหี่ยวย่นไม่เต่งตึงเหมือนสาวๆ ไม่มีความน่ารักน่าใคร่เหมือนสาวๆ ใจของผมมันมีความสลดหดหู่และมันพิจารณาไปอีกว่า ร่างกายของเธอนั้นมีความเสื่อมสลายไปตามธรรมดา มีความแก่เป็นธรรมดา มีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา
ผมรู้สึกปลงสังเวชว่าร่างกายของมนุษย์นี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาเราทุกคนต้องพบเจอกับเหตุการแบบนี้ คือเมื่อเกิดมาแล้วต้องแก่ ต้องเจ็บป่วย และต้องตายไปทุกคน เกิดขึ้นมากี่คนก็ต้องตายทั้งหมด ไม่มีใครหนีความเจ็บป่วยและความตายไปไม่ได้เลย(รวมทั้งผมด้วย)
ใจของผมรู้สึกเบื่อหน่ายการเกิดแก่เจ็บตายขึ้นมา มันมีอาการเศร้าสลดกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านั้น เมื่อผมรับยาเรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถกลับบ้าน ผมคิดถึงสิ่งที่ผมเห็นและรู้สึกถึงอารมณ์เบื่อหน่ายในการเวียนตายเวียนเกิดตลอดทางแห่งการขับรถกลับบ้านนั้น
ปล. อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอาการเบื่อหน่ายและคลายความกำหนัดในร่างกายของมนุษย์ อาการแบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อเราเข้าถึงธรรมในจุดเริ่มต้น
การที่เรามา รพ.แล้วต้องมาพบเจอเหตุการแบบนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เราจะได้เข้าถึงธรรมของพระพุทธเจ้ามากขึ้นเมื่อเราได้พิจารณาสิ่งที่เห็นที่พบเจอที่ รพ. ใครที่พบเจอเหตุการแบบนี้ขอให้รู้ว่าเป็นสิ่งควรนำมาพิจารณาให้ลึกซึ้งมากขึ้น เพื่อที่จะได้มีความเจริญในธรรมมากยิ่งขึ้น
...นักศึกษายามราตรี...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
