มองที่ซากปรักหักพัง ถ้ามองจากมุมของผู้ที่มีญาติพี่น้องติดอยู่ในนั้น ความรู้สึกคงยากจะบรรยาย!! แต่ถ้ามองด้วยสายตาของคนทั่วๆไปที่ติดตามข่าว
- ●เห็นจนท.กู้ภัย & น้องๆ K9 ทำงานแข่งกับเวลา (เออนะ!! ทำไมรู้สึกว่า น้องหมามีปาโยดกั่วนาโย๊กกก)
- ●เห็นทุกฝ่ายระดมสรรพกำลัง งัดเทคโนโลยี ความเชี่ยวชาญเฉพาะทางที่ตนมี มาช่วยกันอย่างเต็มที่เต็มกำลัง
- ●เห็นความช่วยเหลือทุกรูปแบบที่ระดมกันมาจากทุกทิศทุกทาง ไม่ต่างจากสถานการณ์วิกฤตอื่นที่ไทยเคยประสบ บอกได้เลยว่าคนไทยยืนหนึ่งจริงๆในเรื่องนี้
ภาพที่เห็นคงไม่ต่างกันนะคะ แต่เห็นแล้วใครจะรู้สึกอย่างไร หรือคิดอย่างไรต่อไป
คนที่มองภาพรวมก็จะมองที่เหตุ มองความเป็นไป ถอดบทเรียนและข้อคิด มองสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนับจากนี้ แต่คนที่มองตัวเองเป็นศูนย์กลางก็จะเห็นแต่กองทุกข์ ยิ่งถ้าได้รับผลกระทบก็จะยิ่งหมกมุ่นวนเวียน คนที่มองด้วยสายตาจ้องจับผิด ก็จะมองหาแต่เรื่องดราม่า ส่วนคนที่มองโลกกลางๆเมื่อเห็นทุกข์จึงเห็นธรรม
ยังมีผู้ประสบภัย ผู้ได้รับผลกระทบ มีกลุ่มคนที่อยู่แนวหน้าในพื้นที่ ที่เขาอุทิศตนเพื่อผู้อื่น มีกองหนุน กองเชียร์ กองแช่ง กองแซะ ฯลฯ
ในวิกฤต
เรามักเห็นคนอื่น จากสิ่งที่เขาแสดงออก
แต่เราจะเห็นตัวเอง จากสิ่งที่รับเข้ามา
ลองไตร่ตรองดูว่า เรารับอะไรเข้ามาบ้าง!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
