"ว่างเปล่า"
ต่อจากความรักก็ต้องความว่างเปล่านี่แหละ บทความนี้ เกิดขึ้นจากน้องสาวของผมเอง เพราะฉะนั้น...ไม่มีอะไรหรอก ก็เหมือนเดิมนั่นแหละเขียนไปเรื่อยและมันค่อนข้างแปลก เอาล่ะ...เริ่มกันเลย
เคยรู้สึกไหม…ว่าอยู่ดีๆ ใจก็เงียบ
ไม่ใช่เงียบเพราะสงบ
แต่เงียบแบบ “ไม่มีอะไรเลย”
มันไม่ใช่ความเศร้า ไม่ใช่ความสุข ไม่ใช่ความทุกข์
แต่เป็นอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงกลาง
คล้ายๆ ห้องว่างๆ ที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีแม้แต่แสงแดด
ใจมันโล่งแบบนั้นแหละ
ผมเรียกมันว่า “ความว่างเปล่าของความรู้สึก” และผมก็เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนบนโลก เคยพบเจอกันมาหมดแล้วและทุกคนจะต้องเจอมันเข้าในสักวัน
มันคือช่วงที่เรารู้ตัวว่าเรายังอยู่
แต่ไม่รู้จะรู้สึกอะไรกับสิ่งรอบตัว
ทุกอย่างผ่านไปเหมือนฉากในหนังที่เราดูด้วยสายตาเฉยๆ
ไม่อิน ไม่จอย
คนอื่นอาจบอกว่า “แกเป็นอะไรหรือเปล่า”
แต่จริงๆ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่แหละ แค่...ไม่รู้สึก
แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ?
ความรู้สึกมันก็เหมือนคลื่น บางวันแรง บางวันนิ่ง
วันนี้แค่ใจเรานิ่งเฉย มันก็แค่วันหนึ่งเท่านั้นเอง
ความว่างเปล่ามันไม่ได้น่ากลัวหรอก
ถ้าเราไม่ตัดสินมันเร็วเกินไป
มันคือช่วงพักของใจ—พักจากความวุ่นวาย พักจากสิ่งที่เราพยายามเป็น
มันอาจไม่ใช่ช่วงเวลาที่สดใส
แต่มันจริงใจมาก เพราะเราไม่ได้เสแสร้งอะไรเลย
แล้วในความว่างนั้นเอง...
บางครั้งคุณจะเริ่มได้ยินเสียงของตัวเองชัดขึ้น
เสียงที่เงียบเกินกว่าจะได้ยินเวลาคนรอบข้างตะโกน
เสียงที่บอกว่า “เฮ้ เราเหนื่อยนะ ลองพักไหม?”
ไม่ต้องพยายามฝืนรู้สึกอะไรเพื่อให้ตัวเองดูโอเค
มันโอเคแล้วที่คุณไม่รู้สึกอะไรตอนนี้
แค่นั้นก็พอแล้ว
แล้วท้ายที่สุด...
คุณจะผ่านมันไปเอง โดยไม่ต้องรีบ
...ว่าแต่ถ้าใครกำลังรู้สึกแบบนี้อยู่
ผมแนะนำให้ลองทำอะไรง่ายๆ อย่างเปิดเพลงบ้าๆ ฟัง กินของหวาน หรือเลื่อนดูมีมหมาแมว
บางทีความว่างเปล่าก็แค่ต้องการพักจากโลกจริง แล้วไปเดินเล่นในโลกโง่ๆ สักพัก
ไม่มีสูตรแก้ ไม่มีทริกพิเศษ
แต่ก็มีผมอยู่นี่แหละ ที่เข้าใจพวกคุณ
ใครผ่านมาอ่านแล้วเผลอพยักหน้าเบาๆ
ก็อย่าลืมพาตัวเองไปพักซะล่ะ
ถ้ารู้สึกว่างเปล่าอยู่…ก็ไม่เป็นไรหรอก
เพราะแม้แต่ความว่างเปล่าก็มีพื้นที่ของมันบนโลกนี้เหมือนกัน สู้ๆนะ
จบแล้วล่ะนะ
ถ้าคุณอ่านมาจนจบแสดงว่าคุณเองก็ อยากหาอะไรมาเติมเต็มสินะ....ผมเข้าใจ
อืม...ก็เหมือนทุกครั้ง มันไม่มีอะไรมากหรอก
ก็แค่เขียนไปเรื่อยๆ ตามที่ใจคิดใครจะได้อะไรไป หรือไม่ได้อะไรเลยจากตรงนี้ก็...ไม่รู้สิ
แต่ถ้ามันทำให้ใครบางคนรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่กับความว่างเปล่านั่น....แค่นิดเดียว
ผมว่าก็คงพอแล้วล่ะ
งั้น....เอาไว้เจอกันใหม่ถ้าพวกคุณปรารถนาที่จะอ่านมันต่อน่ะนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
