“แด่เธอ...ผู้อ่านที่รัก”
วันที่ 21 เมษายน 2568
สวัสดีผู้อ่านที่รัก
วันนี้ฉันไม่รู้จะเล่าอะไรให้เธอฟังดี...
อาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากภารกิจในวันหยุดที่ผ่านมา ยังคงหลงเหลืออยู่ในใจฉัน
การตื่นเช้า เพื่อรีบมาออฟฟิศในวันทำงานปกติ
หน้าจอถูกเปิดค้างไว้หลายหน้า
แต่ละหน้าถูกเขียนไปบ้าง จากนั้นก็ถูกลบออก
วนซ้ำอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง
คล้ายว่า ‘ครั้งนี้...การเขียนของฉันไม่ประสบความสำเร็จเลย’
ความเหนื่อยล้าทางกาย...ทำให้ฉันอยากหยุดนิ่ง
แต่เพราะเธอ—ผู้อ่านที่รัก
ฉันจึงอยากลุกขึ้นมาเขียนอะไรสักอย่าง
แม้เพียงเล็กน้อย...เพื่อส่งต่อเป็นสิ่งดี ๆ ให้เธอได้เก็บไว้ในวันนี้
ฉันรู้นะ...เธอเองก็อาจกำลังเหนื่อย
บางครั้งเธออาจแค่อยากนั่งเงียบ ๆ คนเดียว ร้องไห้ ระบายความรู้สึก หรือใช้เวลาส่วนตัวในแบบของเธอ
(เพราะตอนนี้...ฉันก็อยากจะทำแบบเดียวกัน)
งานเขียนของฉันอาจจะไม่เป็นที่แพร่หลาย
แต่มันเกิดขึ้นจากใจจริง และฉันอยากใช้พื้นที่เล็ก ๆ นี้
ทำให้เธอรู้ว่า...ทุกครั้งที่เธอเหนื่อย เหงา เศร้า หรือรู้สึกไม่มั่นคง
ยังมีบางคำที่เขียนขึ้นมาเพื่อเธออยู่ตรงนี้
ขอให้โพสต์นี้ของฉัน
เป็นเหมือนกำลังใจเล็ก ๆ ที่ช่วยเติมพลังให้เธอกลับมายิ้มให้ตัวเองได้อีกครั้ง
บางวัน...เราอาจต้องเผชิญกับความทุกข์
แต่มันไม่เคยอยู่กับเราไปตลอด
และเช่นกัน—เมื่อความทุกข์ผ่านพ้น
ความสุขก็จะค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเราเสมอ
มันเป็นวัฏจักรที่วนเวียนกันไป
เพียงเธอและฉันมีสติ เรียนรู้ และยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่ย่อท้อกับอุปสรรคที่เข้ามา ยิ้มให้กับตัวเองในทุกวัน
เราจะคอยเติมพลังให้กัน...ในทุกวันที่ต้องการ
ขอบคุณที่ยังอยู่ตรงนี้ แม้วันนี้ฉันจะไม่มีเรื่องราวชัดเจนให้เล่า
แต่อย่างน้อย...การที่เธอได้อ่านถึงตรงนี้ ก็คือสิ่งพิเศษที่ฉันรู้สึกขอบคุณจริง ๆ
ฉันไม่รู้ว่าเธอคือใคร
แต่เธอคือคนสำคัญในโพสต์นี้
ขอให้เธอมีพื้นที่ของตัวเองเสมอ
และใช้ชีวิตในแบบที่หัวใจของเธออยากให้เป็นนะ...ผู้อ่านที่รัก
จาก
คนเล่าเรื่องในพื้นที่เล็ก ๆ
ลมฤดี
#แด่เธอผู้อ่านที่รัก
#งานเขียนจากมุมเล็กๆ
#พื้นที่ใจของลมฤดี
#จดหมายจากวันธรรมดา
#เมื่อใจยังอยากเขียน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
