คุณไม่ได้คาดวังจากผู้ปฏิบัติธรรมมากเกินไปหรอกค่ะ แต่คุณกำลังเข้าใจผิดเรื่องการปฏิบัติธรรม ในทางปฏิบัติแล้ว การปฏิบัติธรรมทุกวันนี้ มีการผลิตรูปแบบออกมาอย่างหลากหลายเกิดการผสมผเสปนเปด้วยวิธีการต่างๆ ระหว่างพุทธ, พราหมณ์-ฮินดู อาทิเช่น การปิดวาจาในบางสำนัก นั่นคือวิถีแบบฮินดู! เกิดการผลิตสำนักปฏิบัติธรรมออกมาอย่างมากมาย หลายแห่งก็อำพรางด้วยผลประโยชน์
วัตถุประสงค์แรกเริ่มของวิถีแห่งพุทธะมาจาก "การเผยแพร่วิปัสสนาในหมุ่สงฆ์ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชของอินเดีย" ดังนั้นคำว่า รูปแบบการปฏิบัติธรรมในสมัยนี้ จึงหมายถึง "การออกกำลังใจ" คล้ายการ "ออกกำลังกาย" นั่นเอง มันจึงต้องใช้เวลา และวินัยอย่างสม่ำเสมอ ไม่ต่างกันหรอกค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป โดยไม่คาดหวัง ไม่ greedy ว่าจะต้องบรรลุอะไรอย่างใด
ดังนั้น มันจึงไม่ต่างจากเวลาเราออกกำลังกาย ต้องมีวินัย สบายๆ สังเกตร่างกาย สม่ำเสมอไปเรื่อยๆ
ไม่มีใครที่จะสามารถรู้เท่าทันอารมณ์ตัวเองได้
ลองดูพระสงฆ์ไทยดังๆ หลายรูป ท่านก็ยังมีอารมณ์เกรี้ยวกราด
เพราะสรรพสิ่งต่างๆ เกิดดับฉับพลัน
นอกจากนี้ยังมีแรงกรรมที่นำพาให้เป็นไปอีก
พุทธองค์จึงทรงเน้นการเจริญสติให้ได้ก่อน
ทำลงไปแล้ว พลาดแล้ว มีสติรู้ตัวแล้ว ก็ค่อยๆสงบระงับเสีย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
