Blockdit Logo (Mobile)
Thailand+
•
20 เม.ย. เวลา 22:46 • หุ้น & เศรษฐกิจ

ท่องเที่ยวไทย: เจาะลึกรอยร้าวเชิงโครงสร้าง เมื่อ ‘จุดขาย’ ไม่สามารถแบก ‘แพ็กเกจ’ ที่อ่อนแอ

ต่อจากบทความเมื่อวาน ที่ผมชี้สัญญาณความอ่อนล้าของการท่องเที่ยวไทย ซึ่งสะท้อนผ่านตัวเลขและเสียงสะท้อนจากนักท่องเที่ยว ประเด็นที่อยากย้ำคือ ชัยชนะในสนามแข่งเศรษฐกิจภูมิภาคนี้ไม่ได้วัดกันที่ ‘วัตถุดิบ’ ที่ดีที่สุดเพียงอย่างเดียว แต่คือ ‘ความสมบูรณ์ของแพ็กเกจ’ ทั้งหมด ที่ประกอบด้วยความปลอดภัย, โครงสร้างพื้นฐาน, บริการที่น่าเชื่อถือ และราคาที่สมเหตุผล วันนี้จะขอเจาะลึกถึงรากของปัญหาที่ทำให้ ‘แพ็กเกจ’ ของเราสั่นคลอน โดยเฉพาะในเซกเตอร์ที่เราเคยเชื่อมั่น
กรณีศึกษาที่ 1: คอนเสิร์ตและอีเวนต์ – ไม่ใช่แค่แพ้ แต่คือภาพสะท้อนความไม่พร้อมเชิงระบบ
การพลาดอีเวนต์ระดับโลกให้สิงคโปร์ ไม่ควรถูกมองเพียงแค่การ ‘แพ้ประมูล’ หรือเพราะ ‘เงินอุดหนุน’ สู้ไม่ได้ แต่มันคือภาพฉายของความเปราะบางเชิงโครงสร้างที่ชัดเจน การดึงดูดเมกะอีเวนต์ต้องอาศัยมากกว่าแค่ฐานแฟนคลับ มันต้องการ Ecosystem ที่แข็งแกร่ง:
  • ■
    โครงสร้างพื้นฐานที่รองรับ: ไม่ใช่แค่สถานที่จัดงาน (Venue) แต่รวมถึงระบบขนส่งมวลชนที่มีประสิทธิภาพเพียงพอจะเคลื่อนย้ายคนจำนวนมหาศาล, สนามบินที่จัดการเที่ยวบินเช่าเหมาลำและเครื่องมืออุปกรณ์ได้คล่องตัว, และโรงแรมที่พักที่หลากหลายรองรับความต้องการได้
  • ■
    ความแน่นอนและคล่องตัวเชิงนโยบาย: ผู้จัดงานระดับโลกต้องการความชัดเจนเรื่องกฎระเบียบ, การขออนุญาตที่ไม่ซับซ้อนและคาดการณ์ได้, และการสนับสนุนจากภาครัฐที่ ‘จริงจัง’ และ ‘ต่อเนื่อง’ ไม่ใช่เพียงวาทกรรม
  • ■
    ความน่าเชื่อถือ: ชื่อเสียงด้านความตรงไปตรงมา, ความปลอดภัย, และการบังคับใช้กฎหมายที่เป็นมาตรฐาน คือ ‘สินทรัพย์ไม่มีตัวตน’ ที่สิงคโปร์สั่งสมมา ซึ่งสร้างความมั่นใจให้ผู้ลงทุนและผู้จัดงาน
การที่เรายังขาดองค์ประกอบเหล่านี้อย่างบูรณาการ ทำให้แม้จะมี ‘ตลาด’ ที่น่าสนใจ แต่ ‘ความเสี่ยง’ และ ‘ต้นทุนแฝง’ ในการจัดการ กลับสูงเกินกว่าที่ผู้จัดงานระดับโลกจะยอมรับได้ง่ายๆ
กรณีศึกษาที่ 2: Medical and Wellness Tourism – เมื่อ ‘จุดแข็ง’ ถูกบั่นทอนด้วยสภาพแวดล้อม
ภาคส่วนนี้ถูกยกเป็นความหวัง ด้วยศักยภาพของบุคลากรทางการแพทย์และราคาที่แข่งขันได้ แต่การวิเคราะห์เชิงลึกพบว่า กำลังเผชิญความท้าทายจากปัจจัยภายนอกที่ควบคุมได้ยาก:
  • ■
    ความย้อนแย้งในตัวเอง: การโปรโมต ‘Wellness’ หรือการพักฟื้นเพื่อสุขภาพ แต่ผู้มาเยือนต้องเผชิญกับมลพิษทางอากาศ (PM 2.5) ที่หลายพื้นที่อยู่ในระดับอันตราย, ความเครียดจากการเดินทางที่ไม่สะดวกสบายและคาดเดาไม่ได้, หรือความกังวลเรื่องความปลอดภัยนอกรั้วโรงพยาบาล/สถานพักฟื้น มันคือความย้อนแย้งที่ลดทอนคุณค่าของ ‘ผลิตภัณฑ์’ หลัก
  • ■
    ต้นทุนรวมที่ไม่ได้เปรียบเสมอไป: แม้ค่ารักษาพยาบาลอาจถูกกว่า แต่เมื่อรวมกับ ‘ต้นทุนเสียโอกาส’ และ ‘ต้นทุนความไม่สะดวก’ (Friction Costs) ต่างๆ – ค่าเดินทางที่อาจบานปลาย, เวลาที่เสียไปกับการจราจร, ความเสี่ยงที่จะเจอการบริการที่ไม่ได้มาตรฐาน – ความได้เปรียบด้านราคาอาจหมดไป โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับคู่แข่งที่เสนอ ‘แพ็กเกจ’ ที่ราบรื่นกว่า แม้ราคาเริ่มต้นอาจสูงกว่าเล็กน้อย
  • ■
    การบูรณาการที่ยังจำกัด: การเชื่อมโยงระหว่างภาคบริการสุขภาพกับภาคการท่องเที่ยวอื่นๆ (เช่น การเดินทาง, ที่พักระยะยาว, กิจกรรมพักผ่อนที่เหมาะสม) ยังขาดความเป็นระบบ ทำให้ประสบการณ์ของผู้ป่วยและผู้ติดตามไม่ราบรื่นเท่าที่ควร
บทวิเคราะห์: ปัญหาที่หยั่งราก ไม่ใช่แค่เรื่องเฉพาะจุด
จะเห็นได้ว่า ความท้าทายในทั้งสองเซกเตอร์ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นอาการที่สะท้อน ‘โรคเชิงโครงสร้าง’ ของการท่องเที่ยวไทย:
  • ■
    การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ทันการณ์และไม่บูรณาการ: ระบบขนส่งสาธารณะที่ยังพึ่งพาไม่ได้จริงในหลายพื้นที่, การเชื่อมต่อระหว่างเมืองหลักกับเมืองรองที่ขาดประสิทธิภาพ
  • ■
    การบังคับใช้กฎหมายและมาตรฐานที่ไม่สม่ำเสมอ: นำไปสู่ปัญหาการเอาเปรียบ, ความไม่ปลอดภัย, และทำลายความเชื่อมั่นของนักท่องเที่ยว
  • ■
    การขาดวิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์ระยะยาวที่ชัดเจน: การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า หรือการโปรโมตโดยไม่มองภาพรวม ทำให้ไม่สามารถสร้าง ‘แพ็กเกจ’ ที่แข็งแกร่งและยั่งยืนได้จริง
  • ■
    ปัญหาเชิงสิ่งแวดล้อมที่กัดกร่อนสินทรัพย์ทางการท่องเที่ยว: PM 2.5, ปัญหาน้ำเสีย, การรุกล้ำพื้นที่ธรรมชาติ เป็นต้นทุนที่มองไม่เห็นแต่ส่งผลกระทบมหาศาล
สรุป:
การพึ่งพาแค่ ‘วัตถุดิบ’ หรือ ‘จุดแข็ง’ เดิมๆ โดยไม่เร่งแก้ไข ‘จุดอ่อนเชิงโครงสร้าง’ ที่กล่าวมาทั้งหมด เปรียบเสมือนการมีเพชรเม็ดงาม แต่กลับวางไว้ในตัวเรือนที่ขึ้นสนิมและพร้อมจะผุพัง คู่แข่งไม่ได้รอให้เราพร้อม พวกเขากำลังพัฒนา ‘แพ็กเกจ’ ทั้งระบบให้แข็งแกร่งและน่าดึงดูดขึ้นทุกวัน
คำถามสำคัญจึงไม่ใช่แค่ว่าเราจะ ‘โปรโมต’ อะไร แต่คือ เรามีความสามารถและความมุ่งมั่นหรือไม่?
คำถามสำคัญจึงไม่ใช่แค่ว่าเราจะ ‘โปรโมต’ อะไรต่อไป แต่คือ เรามีความสามารถและความมุ่งมั่นที่จะ ‘ปฏิรูป’ โครงสร้างพื้นฐาน, การกำกับดูแล, และสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการท่องเที่ยวที่มีคุณภาพและยั่งยืนอย่างแท้จริงได้หรือไม่ ก่อนที่เสน่ห์ที่เราเคยมี จะถูกบดบังด้วยทางเลือกที่ดีกว่าจนหมดสิ้น
เสน่ห์ที่เราเคยมี จะถูกบดบังด้วยทางเลือกที่ดีกว่าจนหมดสิ้น
โฆษณา