27 เม.ย. เวลา 18:56 • ปรัชญา

“ฉันคือผู้เข้าใจตัวเองดีที่สุด”

บางครั้งหัวใจของฉันก็เป็นป่าเงียบ ๆ
มีหมอกบาง ๆ ปกคลุมจนแม้แต่ฉันเองยังมองไม่เห็นตัวเองชัดเจน
บางวันฉันยิ้มได้ง่ายเหมือนท้องฟ้าใส
บางวันฉันก้มหน้าซ่อนน้ำตาไว้ลึกที่สุด
ฉันไม่ได้อ่อนแอ
ฉันแค่รู้จักความเศร้าลึก ๆ ดีเกินไป
ฉันไม่ได้ไร้หัวใจ
ฉันแค่เลือกเงียบในวันที่ไม่มีถ้อยคำไหนอธิบายความรู้สึกได้
ฉันไม่จำเป็นต้องให้ใครเข้าใจฉันหมดทุกเรื่อง
เพราะฉันเอง…ก็ยังมีบางมุมในตัวเองที่กำลังเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับการหายใจ
และนั่นไม่ใช่ความผิดของฉันเลย
ถ้าวันหนึ่งไม่มีใครเข้าใจฉัน
ฉันก็ยังมีตัวฉันเองที่รับรู้ได้ว่า…
ฉันเหนื่อยจริง ๆ
ฉันเศร้าจริง ๆ
ฉันสับสนจริง ๆ
และฉันยังรักตัวเองได้แม้จะไม่สมบูรณ์ที่สุดก็ตาม
ฉันไม่ได้ต้องการคำอธิบายที่สวยงาม
ฉันแค่ต้องการมือที่อ่อนโยนวางอยู่บนอกตัวเองแล้วกระซิบว่า
“ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจเธอเสมอ”
โฆษณา