ตอนที่ 1: เสียงเงียบจากวันวาน
เสียงเงียบงันนั้นหวานนัก
กว่าสรรพถ้อยคำภักดิ์จะเอื้อนเอ่ย
เพียงสายตาก็แนบใจไม่เปิดเผย
ใครเล่าเคยลืมได้...ในนิรันดร์
สายลมยามเช้าแตะต้องปลายผมของหญิงสาว
ผู้หนึ่ง ราวกับโบกปลอบโยนหัวใจที่ไม่เคยลืมใครบางคน เธอเดินทอดน่องอยู่บนทางเดินริมบึงที่เคยมีเสียงหัวเราะดังแว่วมาจากความทรงจำ แผ่นหลังบางสะท้อนแสงแดดยามเช้า ลำแขนเล็กประคองสมุดบันทึกเล่มเก่า...สมุดที่มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่ยังเปิดอ่าน
“จันทร์จะขึ้นตรงนี้เสมอ หากเธอยังอยู่ตรงนั้น…”
เสียงกระซิบของวันวานดังแว่วขึ้นในใจอีกครั้ง เธอยิ้มจาง ไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความสุข แต่เป็นรอยยิ้มแห่งการระลึกถึง—ความทรงจำที่ไม่เคยเอ่ยออกมาเป็นคำพูด
"พี่คนดี..." คำเรียกที่เธอไม่เคยออกเสียงอีกเลย นอกจากในหัวใจ
เขาไม่ใช่คนพูดมาก ไม่เคยบอกรัก แต่การกระทำของเขาเคยแนบแน่นอยู่ในทุกลมหายใจ…ตักเธอที่เคยเป็นที่พักพิงของเขาในวันที่เหนื่อยล้า มืออุ่นที่เคยวางบนบ่าในวันที่เธอท้อแท้ สายตาคู่นั้น…สายตาที่เหมือนจะพูดอะไรได้มากมายโดยไม่ต้องเปล่งเสียง
แต่เมื่อวันหนึ่งเขาหายไป...เหลือเพียงความเงียบเป็นคำสัญญา
หญิงสาวหยุดยืนใต้ต้นปีบ ดอกไม้ขาวร่วงหล่นลงบนมือ เธอไม่เสียน้ำตาอีกแล้ว เพราะมันร่วงไปหมดในวันที่เขาไม่กลับมา เสียงนกนางแอ่นบินผ่าน เงาของใบไม้ไหวพลิ้วดั่งรำลึกถึงวันเก่า...
“พี่คงลืมหมดแล้ว…หรือบางที อาจไม่เคยจำ”
แต่เธอจำ...จำทุกอย่าง
เสียงของความเงียบที่เคยเป็นคำสัญญา ยังคงหวานและเจ็บลึกในหัวใจไม่เปลี่ยน...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
