ชีวิตที่เรียบง่าย…แต่อาจไม่ง่ายสมชื่อ : รีวิวมังงะ “วันแสนธรรมดาในบ้านหลังน้อย”
…..🌿🪴🌱……
เพิ่งเคยอ่านมังงะญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก วิธีอ่านต้องพลิกถอยหลังอ่านจากด้านหลังมาด้านหน้า แต่ละหน้าต้องอ่านจากช่องขวามาช่องซ้ายจึงจะเข้าใจ เรียกว่าเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ในวัยเกษียณ
การ์ตูน หรือมังงะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวชีวิตผู้คนรอบตัวของผู้ชายที่มีชื่อว่า ฮิโรโตะคุง ชายหนุ่มวัย 29 ปี ที่ไม่มีงานประจำทำ ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในบ้านญี่ปุ่นโบราณในอาซางายะ ซึ่งเป็นย่านที่อยู่อาศัยใกล้ใจกลางกรุงโตเกียว อยู่ห่างจากชินจุกุเพียงแค่นั่งรถไฟ 12 นาที ถ้าเป็นกรุงเทพประมาณว่าบ้านหลังนี้อยู่ห่างจากสยามสแควร์ไม่ใกล้ไม่ไกล
ฮิโรโตะไม่มีงานประจำ เขาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านตกปลา กับโรงอาบน้ำสาธารณะ เป็นชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ แต่กลับหาความสุขได้จากเรื่องธรรมดาที่ทำแทบทุกวัน เขาชอบเดินเล่นไปรอบเมือง เลาะกินของอร่อย ฯลฯ เรื่องที่ทำให้เขากลุ้มใจในแต่ละวันคือ ตอนเย็นจะทำอะไรกิน 😂
บ้านชั้นเดียวที่เขาอาศัยอยู่นี้ได้รับมรดกจากคุณยายฮานาเอะ หญิงชราวัย 80 ปี ก่อนเสียชีวิตเธออยู่ตัวคนเดียว รู้จักกับฮีโรโตะโดยบังเอิญ ขณะที่เขากำลังเดินเล่น แล้วหยุดมองหน้าบ้านเธอด้วยความสนใจ ตั้งแต่วันนั้นคุณยายเลยชวนฮิโรโตะมาทานข้าวที่บ้านสัปดาห์ละสองวัน ทำให้ชีวิตหญิงชราคนนี้ไม่เงียบเหงาโดดเดี่ยว ส่วนฮิโรโตะก็ได้เพื่อนใหม่วัยคุณยาย
ต่อมา นัตสึมิจัง เด็กสาวอายุ 18 ปี ลูกพี่ลูกน้องฮิโรโตะจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยศิลปะในโตเกียว จึงมาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับฮิโรโตะคุง นัตสึมิมีอารมณ์ขึ้น ๆ ลงๆ ตามประสาวัยรุ่นที่กำลังอยู่ในช่วงค้นหาตนเอง นิสัยจึงแตกต่างกับฮิโรโตะ เธอมีความฝันอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน
ฮิโรโตะมีเพื่อนรักในสมัยวัยรุ่นชื่อ ฮิเดกิ ซึ่งตอนนี้มีงานประจำทำและมีครอบครัวแล้ว ชีวิตน่าจะสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่มีความสุข เพราะถูกกดดันจากที่ทำงานและมีภาระการดูแลภรรยาและลูก เขารู้สึกอิจฉาชีวิตอิสระของฮิโรโตะ
จริง ๆ แล้วฮิโรโตะเคยมีอาชีพเป็นนักแสดงภาพยนตร์ ในสมัยทำงานเขามีเป้าหมายอยากเป็นนักแสดงมืออาชีพ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ทำให้ต้องเลิกอาชีพนักแสดงกลับมาเป็นคนธรรมดา
การ์ตูนเรื่องนี้มีตัวละครเด่นอีกสองตัวคือ โยโมงิ หญิงสาวที่ทำงานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เธอเป็นสาวสวย มีอาชีพที่มั่นคง ความเป็นอยู่ดี อยู่คอนโดหรู ใช้ชีวิตสไตล์สาวออฟฟิศแบบคนเมือง มุ่งมั่นทำงานเพื่อความก้าวหน้า เธอรู้จักฮีโร่โตะคุงแล้วก็นึกแปลกใจนิสัยเขาที่แตกต่างกับเธอ ฮิโรโตะใช้ชีวิตสบาย ๆโดยไม่กังวลสิ่งใด ทั้ง ๆ งานที่ทำไม่มีความมั่นคง แต่ดูเหมือนเขามีความสุขกว่าเธอ
ต่อมา โยโมงิ รู้จักกับ อิชิคาวะ เรียว อายุ 36 ปี นักเขียนหนุ่มที่ใช้ชีวิตแนวมินิมอลลิสต์ เคยเขียนหนังสือขายดี จนได้รับรางวัลและนำไปสร้างเป็นหนัง เขาแต่ตอนนี้เขาเป็นนักเขียนที่หมดไฟ ช่วงหลังหนังสือที่เขียนขายไม่ได้
การ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์ถึงเล่มที่ห้าแล้วแต่ยังไม่จบ จากติดตามข่าวบอกว่า Keigo Shinzo นักเขียนเคยป่วยเป็นโรคมะเร็ง พอหายแล้วเลยอยากจะเขียนเรื่องราวการใช้ชีวิตเรียบง่ายธรรมดาแต่มีความสุข
มังงะเรื่องนี้เป็น แนว Slice of life อ่านง่าย สบาย ๆ สะท้อนมุมมองตัวละครหลายวัย ไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่น วัยทำงาน และผู้สูงอายุที่อยู่ในสังคม แต่ละวัยก็มีโจทย์ชีวิตที่แตกต่างกัน วัยรุ่นก็มีความกังวลเกี่ยวกับการแสวงหาตัวตน ต้องการการยอมรับ คนวัยทำงานมีปัญหาในการทำงานที่มีการประเมินเปรียบเทียบและแข่งขันกันสูง วัยสูงอายุก็มีปัญหาความเหงาและความโดดเดี่ยว และความรู้สึกเสียดายโอกาสในการใช้ชีวิตที่ผ่านมา
ตัวอย่างคุณยายฮานาเอะ ที่เพิ่งตัดสินใจซื้อชุดสวย ๆ มาใส่ และเพิ่งรู้จักความสนุกตื่นเต้นในวันฮาโลวีนจากการซ้อนมอเตอร์ไซด์กับฮิโรโตะ
เธอแนะนำฮิโรโตะว่า “อยากจะทำอะไร ก็อย่าให้สายเกินไป ”
การใช้ชีวิตเรียบง่ายฟังดูเท่ ใคร ๆ คงคิดว่าการใช้ชีวิตแบบนี้ไม่น่าจะยากอะไร อ้อยคราฟต์ในวัยเกษียณก็ตั้งใจจะใช้ชีวิตเรียบง่าย อยู่บ้านหลังเล็ก ๆ พบปะผู้คนน้อยลง ทำอาหารง่าย ๆ กินเอง พยายามหาความสุขจากเรื่องเล็ก ๆ ที่ทำทุกวัน ดื่มกาแฟยามเช้า นั่งดูพระอาทิตย์ตกดินที่ระเบียงหน้าบ้านทุกเย็น อ่านหนังสือบ้าง จัดบ้าน วาดรูป ฝึกลดการสะสม เปลี่ยนมาเป็นสะสาง ฝึกปล่อยวางไม่กังวลใจกับใคร
พอทำไปได้สักพักเริ่มรู้สึกเบื่อกับกิจวัตรประจำวันเดิม ๆ เบื่อการอ่านหนังสือ เบื่ออาหารที่ทำกินเอง อยากออกไปเที่ยว ไปเดินห้างซื้อนั่นซื้อนี่ ทำอะไรที่สนุกสนานตื่นเต้นกว่านี้
ซึ่งอาการแบบนี้ไม่แปลกเพราะเป็นไปตามธรรมชาติของมนุษย์ คนเราถ้าทำอะไรซ้ำซากจำเจย่อมจะรู้สึกเบื่อ อยากเปลี่ยนแปลง
การใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย เป็นการฝึกฝนตัวเองให้อดทนจิตใจต้องหนักแน่นมั่นคง ควบคุมตัวเองให้ได้ จึงจะสามารถทำได้อย่างต่อเนื่อง
ชีวิตที่เรียบง่าย จึงอาจไม่ง่ายตามชื่อ
แต่ถ้าทำได้ จะรับรู้ว่าชีวิตมีพลังมากขึ้น มีความภูมิใจในตัวเอง เป็นอิสระไม่มีสิ่งใดมาควบคุมชีวิต ไม่หวั่นไหวกับสิ่งภายนอก รู้สึกสุขสงบเบาสบาย
มังงะวันแสนธรรมดาในบ้านหลังน้อยเล่มนี้ ทำให้เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของคนอ่านการ์ตูนที่แตกต่างจากการอ่านหนังสือทั่วไป เมื่อสายตามองเห็นภาพทำให้เข้าใจง่าย ไม่ต้องใช้สมองประมวลผลนานอย่างนี้เองจึงทำให้เด็ก ๆ ชอบอ่านหนังสือการ์ตูน
หนังสือเรื่องนี้นำเสนอเรื่องราวชีวิตประจำวันได้อย่างเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง ทำให้ต้องหันมาทบทวนถึงความสุขเล็กๆ น้อย ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา แม้จะทำได้ไม่ง่าย แต่ก็คุ้มค่าในการพยายาม
#อ้อยคราฟต์ไดอารี่
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
